Alle inzendingen over hiaat

de dichter dicht voor even het hiaat in zijn gedachten hij haat de ledigheid dus wil hij dit verzachten de tijd vullen met woorden dat ligt in zijn vermogen een vleugje poezie heeft hem altijd bewogen…

Ik geef het toe: ik dacht er nooit echt aan Maar dat de schapenherder nog bestond Was toch een stukje erfgoed dat ons bond Dus achteraf gezien ben ik ontdaan Nu valt er in ons leven een hiaat Waartegen geen massaal geblaat meer baat…

Doorleefde bomen wisten niet van wijken Die glashard hun geboortegrond bestrijken Het grauwe vergezicht groeit zienderogen Een groen verleden is voorgoed vervlogen En platgewalst tot aan het laatste blad Gaapt dat hiaat in mijn geliefde stad.…

Kijk: er is een hiaat tussen jou en mij. Een invoeging Hoort er niet meer bij. Gemis is nog een vluchtpunt om af te tasten, blindelings. ---------------------------- uit: 'Blind vuur', 1995.…

De zomer had de buurman te pakken toen moeder even achterom keek stak vader de hark in een wespennest de dominee van onze jeugd had vele vragen maar niet een daarvan werd beantwoord door de wespen die naar de buurman vlogen er kwam een hiaat in het ooit zo frisse denken en we sloegen het boek dicht in een droom.…

Het hiaat in de communicatie blijft zich moedeloos herhalen in deze woordloze gebaren in broze kalmte broeit stilte op nieuwe geheimzinnigheid om open deuren te sluiten nieuwe wegen te vinden er groeit een pril verlangen door diepe rust gevonden om de stilte te verfraaien uit eigenzinnige bron nieuwe sereniteit in de nacht.…

Liefste, kom in de plaggenhut mijn woekernest van plagiaat wat ik bedenk is altijd flut en wordt geboren uit hiaat smokkel vondsten, woorden, regels van het allerhoogste plan ik verkoop de ziel voor pegels van dichters in de twaalfde Dan mijn eigen naam is nooit gemaakt voor volk, vertier en vaderland daarom is ook dit rijm gekraakt uit…

De zee is een lange lijn die uithaalt naar de wereld van mensen het krult er onder boze deiningen van dingen die we niet kennen golven komen van andere planeten onder ons voeten over de kim en nog vele einders verder weg zoals ik met mijn linkerhand geen raad weet hoe die moet schrijven draag ik iedere kustlijn op mijn rechterpalm…

wegen ongekleurd troosteloze straten gaan in namiddaglicht de tijd wordt trager het landschap onveranderlijk lage grijze lucht tsarenfamillie - we slaan de zomer over met het zachte leven koolmeesjes buiten de rode kater binnen in een herfstballet - vier kerstzangers voor de japanse keizer zingen amerika…

je gezicht waarin ogen sprankelden sluik haar verwaaide naar een kant gerestyled door je hand je lachte met een tikkeltje bravoure in jeugdig nonchalant je stem had het vrolijke timbre met een zacht warme klank je twijfelde in haast aarzelde keek achterom rechtte je rug en was weg jouw verschijning heeft een levensgroot hiaat…

De woorden gezaaid door de poëet verzachten bij elk afscheid het leed van het hiaat dat in het gemoed ontstaat als een geliefde vriend je voorgoed verlaat. Als de dichter opstijgt naar het hemelgewelf wie zal dan de trooster zijn behalve hijzelf?…

Wanneer alles gezegd is steeds opnieuw die opmerking die een verleden onderuit haalt een hiaat misschien in jouw denken of een vernietigende kracht die uit jouw onderbewustzijn komt probeer er geen aandacht aan te schenken want in schemer lacht het denken zacht streelt herkenning gevoelig drijfzand in omgeving van de heimweehut wandelt…

elke ochtend staat zij, een dag rijker op, en schudt de bedden, poetst en schuurt tot alles glimt en blinkt in een simpel ritueel tussen ontbijt en het middagmaal ligt een blanke zee van tijd waarin haar energie tomeloos kolken slaat met koffie als hiaat maar na de morgen kruipt gestaag iets van twijfel in haar kleine zekerheid…

Jouw huisraad staat te wachten wanneer je weer verschijnt, een bijziend idee in een aardgebonden hiaat, in het geestenrijk is alles uiterst verfijnd en wordt er niet met verdoezelingen geschermd, ik hoop maar dat jouw ziel de vrede heeft gevonden, dat een engelenlegioen zich over jou ontfermt, de Godin zich geeft gewonnen, onomwonden.…

Ook de wankele momenten van wel of niet kan ik niet vergeten, Geeft het bestaan van een Goddelijke hiaat eigenlijk een gemis? Sommige biologen denken het te weten. Maar die komen niet verder dan wat er ogenschijnlijk is. Toch grijpt Hij in vele levens in, In menige vorm zoals het betaamt een God.…

Het hiaat tussen haar en mij werd een vluchtpunt van niet meer voelen, blindelings op de tast zoekend van wat elk woord zou kunnen bedoelen.…

besmet motief voor Phillips om antiblokkeersystemen in auto’s weer open te stellen het omstreden bedehuis in Amsterdam doet weer dienst als tentoonstellingsruimte voor wetenschappelijke en innovatieve technologie op de boulevard van presidentiele kanjers lopen Drees Fortuyn en sommige Oranjes langs een lang groen laufspoor naar een hiaat…

Maar toch vertoont die kennis een hiaat, want één ding kwam ik steeds nog niet te weten: wie zorgt voor ‘t afdruiprekje bij de vaat ? Is dat wie afwast, of wie af moet drogen ? Ik weet het niet, en niemand geeft mij raad. De keuken dreunt, mijn zoon wordt aangevlogen door dochterlief, die hem naar ’t leven staat.…

Ik kreeg de rambam en de volle laag De mikmaksantekraam de hele bubs Ik gaf m'n portie haast aan fikkie's pups 't Was over uit al zeg ik het niet graag Ze kon de boom in 't dak op ja 'k had maling Aan alles uit de hand en in de soep Het werd een gore bende en een troep Kijk ik niet uit verval ik in herhaling Je bent een grote…