Alle inzendingen over holocaust

geen vraag De Holocaust - geen snelsonnet vandaag…

De holocaust is afbetaald met de staat Israël en Palestijns leed dat moet de denkende mens inmiddels toch wel inzien…

Ze hoorden dat het onzin was een fabeltje van dwazen en de kinderen van morgen leerden braaf het uit hun hoofd want wat gedrukt stond - dat was waar met ogen die het zelf lazen ook al was de leugen plat die zondermeer maar werd geloofd zo plat als middeleeuwse aarde waar Verlichting werd gedoofd En we draaiden en we draaiden om onszelf…

Als ik droom dat ik doodmoe wegzak in een witte smetteloze wereld, waarin ik gewichtloos zweef, de eeuwige pijn in mijn lijf verdwijnt en ik geen zin heb terug te keren, weet ik zonder verdriet, dat ik stervende ben en dat het goed is, mij niets onmenselijks overkomt, geen lichamelijk aftakelen na vernederende geestelijke mishandeling…

Auschwitz, Dachau, Birkenau De hel op aarde, vertellen zij die ontsnapten aan het gas. 75 jaar na dato Het lijkt of het gisteren was.…

dag en nacht die vlam die namen en dat vragen: bewaar me berg me muren hier murmureren niemand snoert nog Job de mond 27 januari Holocaust Remembrance Day…

als Adolf aangenomen was op de kunstacademie in Wenen had Hitler dan zijn holocaust? niet opgevoed tot jodenhater ontstond zijn extreme afkeer in de loopgraven van Champagne hoe kan het monster in elk mens aangewakkerd worden door een man als het geen wezensdeel zou zijn…

Sara van der Sluis was in 7 stappen verwant aan oma de Liefde en een groot gevaar daarom werd zij samen met andere kinderen via Vught weggevoerd en op 9 juli 1943 vernichtet in Sobibor ze was 2 jaar oud…

Als de broer onverhoopt Van zijn geliefde familie gestroopt Tot een verdwijnende stip wordt En in de vergetelheid stort En snode sujetten en viswijven Vingerwijzend de joden de schuld aanwrijven Verguldt met de tot in de puntjes uitgevoerde wetten Waarmee soldaten hatelijk hun een hak zetten Ziet zijn zus ineens aan zijn rug als hij wegloopt…

De Holocaust ontkennen zij met kracht Die zes miljoen zijn volgens hen verzonnen Hun overtuigen lijkt soms onbegonnen Nazisme heeft nog steeds te veel zuigingskracht Wat moet er in vredesnaam gebeuren Eer zij stoppen met leugens te leuren…

”O Jean-Marie, ik wil zo graag een breuk Als jij de Holocaust weer eens ontkent Vindt tout le monde jou een klerevent” “d’Accord, Marine, ik lig al in een deuk!” Beschaafde stemmen krijg je zo cadeau C’est magistral et supérieur, chapeau!”…

De paus gaf in Polen z'n zegen, verbaasde zich over Gods wegen en vroeg aan de Heer: 'Waarom hebt u weleer bij de holocaust immer gezwegen?'…

letters van scharlakenrood sijpelen stilletjes over de dag van morgen eentje die stilte behoeft gepaste stilte omdat zij nog altijd niet worden geloofd hoe mensen werden ontmenselijkt ze opgeroepen werden, er niet geraden maar verraden werd, mensen die zich veilig waanden werden vernederd, geslagen verjaagd, opgesloten, in veewagons vervoerd…

- overleeft een enkeling de holocaust. De stilte staat erbij, sprakeloos. Daaronder drijft de vraag: waarom - bij mirakel ? - zijn miljoenen gecrepeerd? Het helpt niet dat we het vragen. Als we het antwoord kenden, dachten we niet eens aan een vraag. We stellen enkel vast dat leven met geweld het leven overleeft.…

nu gaan ze weer trekken de scheuren op zijn taaie lijf maar alles beter duizendmaal beter dan die geur van verbrand vlees van verse botten waarop vlammen lekken die hem zomer's soms doet gruwen ook al vloeit er dan drank knallen er slechts kurken een geur die hij nimmer heeft geroken zo hoort hij keer op keer waren het maar gekken…

Laten vandaag mijn tranen ook de uwe zijn, voel net als ik ook in u de loodzware pijn, die niet valt uit te drukken in woorden bij het zien van al die gruwelijke oorden, waar het onvoorstelbare zich heeft voltrokken en al luidt men nu overal zoveel klokken, slechts mijn hoofd vult zich met hun geluid, maar in mijn hart blijft de bevrijding…

Het is niet direct mijn zaak, maar toch… In het luchtledige van aantallen waren zij verdwenen, opgegaan in anonieme lijsten zonder gezicht voor mijn lijn, die ongevaarlijk geacht werd, mijn ouders te jong, mijn grootouders heb ik gewoon gekend. Ik trouwde een vrouw die wel verbonden is en zij maakte het verhaal tot wereld voor mij…

verwoordt m’n incasseringsvermogen het niet goed verdraagt De menselijkheid voorbij als in schemerende geesten van volksmenners waanzin werkelijkheid wordt de beschaving verdaagd De menselijkheid voorbij na genocide verwacht ik dat de knop om gaat de mensheid opgeschort doch leven gewoon doorgaat De menselijkheid voorbij de holocaust…

Ze zeggen dat je op den duur vergeet De bezetting, oorlog, Holocaust, het geluid van bommen en granaten de geur van angst en dood, En nu ook beelden van MH17, Brussel, Nice, Londen, Parijs door terreur van die fanaten. Ze zeggen dat je het op den duur vergeet Maar dat is makkelijk praten.…

Ook in Leek worden ze van huis opgehaald, de Holocaust begint bij de eigen voordeur. De Drachtster tram brengt ze naar de Stad, vandaar gaan ze met de trein naar Westerbork, Laatste halte vóór Auschwitz, laatste halte voor het allerlaatste einde.…

staan voor de slachtoffers die zijn weggevoerd vanuit het doorvoerkamp Westerbork vandaag ligt het verscholen onder 'n dik pak sneeuw toch torenen de stenen met daarop een Jodenster er boven uit opdat we nooit en dan ook nooit zullen vergeten…

naam voor naam worden ze voorgelezen met daarachter hun leeftijden zes lange dagen en vijf nachten zoveel tijd neemt het in beslag om alle namen op te zeggen ze weer een stem te geven al is het dan voor even om de waanzin te benadrukken hakt het horen van de leeftijden er nog het meeste in “ Rebecca Lea Kanes“ twee maanden…

Morgen weer Holocaust Memorial Day. Ik haat de verplichte frases die bij zo'n dag horen. En wat voor foto hoort daar bij? De tekening van Albrecht Duerer pakte me. Zo miserabel. Koning Dood op een paarderug en dan die omgehangen doodsbel.…

Ik blader Lilly’s album door en zie een gedrongen vrouw een kind een kind en nog een kind sloffend naar de douche. Vier maal hartgrondig vloeken en één letter dwarrelt uit het boek. Voortaan heet in de veertiende zang van David een dwaas hij die zegt: daar is een God. Eén letter minder - een wereld van verschil. Nobodaddy up…

deportatietreinen beestachtig tierend gebrul overstemt de sissende stoom hier emaneert tot schande de ontaarde NAZI-droom op de luifel boven het onthaal prijkt pijnlijk “Arbeit macht frei” in de hoogte erboven fakkelt een schouw in lichterlaai de weeïg-zure brandlucht rond die crematorium-toorts verbeeldt het hallucinante van de SS-holocaust-koorts…

Dag en nacht die vlam die namen en dat vragen: bewaar mij toch de muren murmureren niemand snoert hier Job de mond…

Sofia is een sofist althans zo denk ik dat ze denkt zoals ze daar nu zit het is net alsof ze wenkt wat is het dat ze mist? Ooit kwam ze uit Duitsland waarvandaan ze vluchtte met velen als ratten van land naar land als je ze ziet, mag je ze strelen uiteindelijk is ze in Israël geland Hoe oud denk je dat ik zal zijn? vraagt ze met heel…

It was a hell of a job, die onmogelijke logistiek: honderden wagons organiseren een dienstregeling heel europa door tonnen en tonnen stro verzamelen overal waterreservoirs inbouwen drijvers en veeartsen aannemen en vergeet de medicijnen niet verbandmiddelen voedsel voer en halsoverkop moesten we in het oosten humane destructie- middelen…

Hoeveel zielen gepijnigd hoeveel levens gebroken? Eén, zes, twintig miljoen? Nee meer, veel meer Beroofd, geslagen, weggevoerd Geketend, gefolterd, verminkt Verkracht, vernietigd, vermoord Als alle leed geleden is door allen die de daders zijn - zoals zij martelden de zielen leden zij hetzelfde leed - en smekend op hun knieën en biddend…

o die onmogelijke logistiek: honderden wagons organiseren een dienstregeling heel europa door tonnen en tonnen stro verzamelen overal waterreservoirs inbouwen drijvers en veterinairen aannemen en vergeet de medicijnen niet verbandmiddelen voedsel voer en halsoverkop moesten we in het oosten humane destructie- middelen installeren van oceaan…