Alle inzendingen over holte

Onstwedder Holte glooiend wijd machtige stuwwal uit de IJstijd Onder de wolken die ik zie is het landschap pure magie Aan de Holte aan de straat een huisje waarop staat 'Zadowolony' als je het niet weet neem Google translate Pools voor 'tevreden' Opbollende akkers zonneschijn in dit toverlandschap kan ik ook tevreden zijn…

Eenzaamheid draaft door de straat galmt tegen de harde muren zodat op dit late uur de stilte weggedrukt in donkere hoeken bijna tastbaar is In de holte van het huis vult de stilte elke ruimte verft de vensters met de nachtkleur van vergeten droeve zielen smekend om herinnering Beelden vloeien in de leegte nemen langzaam vaste vormen…

Mijn lichaam valt stil, alleen mijn hoofd holt nog door – en denkt vrij te zijn.…

'T is zwart en donker, kamerdonker als rook, rood kolengeflonker, daarboven holt de klok. Langs de wanden bleekt flauw een plaat en nog een - het witte is lichtlauw, 't lijkt alles lang geleen.*) Hoor, het leven vliedt, de klok holt, tik, tik - zingt het jammerlied van het ogenblik. -------------- Uit: Verzamelde Lyriek, 1966.…

De herinnering is een holte die woont in de holte van mijn geheugen. ------------------------------------------- Uit: 'De droom van een robot', 1976.…

ik blaas je als een vlinder in de holte van mijn hand naar een uithoek van de wind waar ik ooit de ongerepte stilte van je voelhoorn heb bemind.…

. ------------------------------ uit: 'Holte van licht', 1975.…

Ik verlaat het hart van Holten om het mijne te volgen Ik sla rechtsaf mijn volle week valt tussen de bomen Een warm welkom van fluitende vogels en loeiende koeien Tussen de beuken zie ik de sterren op het water Ik adem de lente voel tranen stromen mijn hart dat me zegt Ik ben weer thuis…

Rijdend over het asfalt Overzie ik mijn leven En hoor ik zacht Het bos dat me roept Ontvangst met open armen Wanneer ik het tapijt betreed Nog nooit zoveel kleuren groen De Flexa kleurenwaaier Ik snuif de energie Ik proef haar aroma Kijk het moois naar binnen En voel de kracht Na iedere bocht een verrassing Een saluut van geknotte…

in een fel licht-donker contrast van ondergaande zon leveren de wolken aan de horizon een veldslag zo reusachtig dat het verrast het land ligt rustig het wassende graan zwaluwen scheren lustig af en aan ik was nog druk reed over de wegen maar de sfeer, het land houdt me tegen maakt die overweldigende indruk lang kijk ik en stil dit…

ik wil je wel maar soms niet meer je hebt me zeer gedaan gekwetst gewond ja daar waar ik mezelf terugvond mijn kleine ruimte om te schuilen waar ik af en toe kon huilen mijn stil verdriet omdat de wereld holt en mij niet ziet toch reik je me de hand in je lach en ogen klimt je jochie weer naar boven…

de vrucht ontstaat maar het dichten van holte is zeldzaam zoals de boom die zich ontpruimt eens in het jaar met het schuddebuiken ongewis van de gestalteloze wind…

water polijst steen het ijs sloopt steile bergen de druppel holt uit dwaze moeders op een plein ze zullen overwinnen…

roep tegen het donker in de holte van de nacht eerder dan woorden komt de gedachte aan het diepste blauw op de dag dat de vogels komen en ik zal gaan…

Ik herhaal je zonder begin of einde herhaal ik jouw lichaam De dag kent een smalle schaduw en de nacht gele kruisen het landschap is onaanzienlijk en het mensdom een rij kaarsen terwijl ik jou herhaal met mijn borsten die de holtes van jouw handen imiteren --------------------------------- uit: 'Ik herhaal je', 2000.…

Jouw hart is zoals de Alpen mij tonen het sneeuwwitte is jouw onbevangenheid die mij laat landen in de schoot van mijn verlangen Maar ik wil geen vlag planten op je top je niet beklimmen met scherpe ijzers onder mijn schoenen je niet bezitten in mijn trots maar ‘k wil je slechts beminnen in de holte van je rots…

De componist Ten Holt is heengegaan Zijn stukken hadden haast dat transcendente Te midden van de nieuwsbombardementen Deed zijn memoriam bescheiden aan Muziek als eeuwigdurende hypnose Behoeft dan ook geen schim van glamourpose…

soms kom je ze tegen zonderlingen die enigszins uit koers zijn geraakt zo ook de man in Holten die overdag steevast aanwezig is op het tweede perron met de abri als zijn domicilie mijn gemoed weet nooit goed raad met zulke mensen...…

De holle mens Rent Vliegt Holt zijn eigen Virtuele leegte Tegemoet Holle mens Hollend ontdaan Van elke menselijkheid…

De tijd leunt tegen mij En ik ben niet bezweken Tegen mijn botten schuurt hij, Holt mijn beenderen wat uit, Schuurt het bot en krast Tot een doorbraak Komt het niet, want Het merg blijft heel, Het wordt niet aangetast…

achter bakstenen muren toeteren van ongeduld want tijd is geld en terwijl alles om haar heen het hoofd verliest blijft het meisje met de vogels die eten uit de holte van haar kleine hand…

sterk dat is ze zo wordt verteld en de dagen dan van vertwijfeling en angst zelfstandig zo leeft ze dat wordt gezegd maar de hunker dan naar zijn goedkeurende blik evenwichtig is haar kenmerk zo wordt gezegd zou ze zich verbergen dan in de holte van zijn arm…

. ---------------------------------- uit: 'Holte van het licht', 1975.…

Warm goudgeel smaakvol en rijp een aroma dat iedereen verleidt achter deze korst vullen holten de leegte met onfrisse lucht deze rotte boel zo doorprikt onbegrijpelijk dat je toch nog toehapt…

Monte Subasio in verwondering loop ik over het dak van Umbrië beleef m’n eigen nietigheid in de holte van een krater tast in de schoot van moeder aarde naar de grond van mijn kleine bestaan…

met ezels De slagkracht die jij had verwacht Nu lig je op de grond, heel zacht Laat mossen over je groeien Goudvlieszwammen, uit holten, boeien Een boomklever maakt een klopkever koud Natuurlijke beelden in het dode hout…

Uitgegroeid door de jaren heen laat hun bast de sporen zien holte als stille getuige de ruimte kan niet wijder zijn leven en dood trokken aan de tijd voorbij beknopt wat is geweest de stille boom…

Het licht maakt geen schijn in doffe holten de duisternis vloeit in schaduwen van adem waar ritme klanken vormt haar woorden afglijden van gekreukte lippen verkalkte nagels bekrassen de treeplank…

zoek de koelte bij valavond onder mijn luifel drink op het terras uit mijn glas het klaarste water nestel je zonder schroom in de holte van mijn hand schuif je kussen om vannacht te dromen tegen mijn duimmuis aan leun een beetje zomaar tegen me aan.…

Ik kom weer voorbij die beuk een lange sleuf een slanke holte in zijn stam in zijn kruin azen kraaien doodstil een handvol eekhoorntjes nesten hier rennen gehaast een koers op leven en dood…