Alle inzendingen over homomonument

voor ons allemaal vanuit verleden, heden & toekomst een mooi moment een mooi monument --------------------------------------------------------- Deze hartenkreet draag ik op aan Minister Marja van Bijsterveldt, die voor het eerst in de geschiedenis van de dodenherdenking in Nederland namens het Kabinet een krans legde bij het 'nationale' homomonument…

Ik heb mijn hoed afgenomen en neergelegd op het homomonument uit respect voor onze bevrijders militairen uit de VS en Canada Maar ook de directe oorlogslachtoffers herdacht vele onbekenden maar ook indirecte slachtoffers: Wijlen mijn vader Gerrit Jan Krediet (1908) 1944, opgepakt, getransporteerd, werken in Duitsland 1945, weggelopen en…

De oorlog komt heel erg dicht bij Bij het Homomonument in Amsterdam rond achten Als we denken, herdenken, gedenken Aan de miljoenen slachtoffers van zinloos oorlogsgeweld.…

in jurken blijven hangen als een mooie waarachtige Dolly Bellefleur Nu als Ruud Douma, een mooie rijpe man die naast zingen inbeeldend kan vertellen maar de liedteksten hakten er het meest in van Rob de Nijs, Jasperine, Adèle en Brecht mooi vol begeleid, mooi sprekend gezongen tekst en muziek blijven vervoeren naar vroeger maar met 'Het Homomonument…

In Holland mag je leven gelijkgestemd en vrij geen angst, geweld noch beven gewoon wij, zij aan zij dus varen wij als Gala de grachten liederend door met wie wij zijn en blijven 't coolste, klassiekste (LHTB) koor!…

Het is stil Het is muisstil We staan stil bij de doden en slachtoffers Van de oorlogen toen en nu We staan ook stil bij vrede, vrijheid, gelijkheid Met name voor onze LHTNIQA+ gemeenschap Ik hoop en bidt voor een blijvende Door de lucht Met lieve blauwe wolkjes Vliegt een meeuw Een schreeuwende, een krijsende In mijn binnenste stilte…

Bij de Westermarkt ijzige stilte Op ‘t Homomonument ‘n kerststuk Verder langs het achterhuis van Anne Onvrij was zij jaren in lock-down! Bij Willy Alberti stond ik even stil Om de tijd te doden: een sigaret Toen keek ik door een raam en zag: 7 jassen hangen aan de kapstok 't heilige getal, zou ik toch iets horen?…

Deed me pijn en doen breken tranen biggelde over m’n wangen Ik droogde m’n tranen van (je) verdriet Omdat jouw toespraak zoveel hoop biedt Ondanks de toen zo opkomende donkere wolken Wolken die ook het pijnlijke verlies loslieten In wat zoveel mensen mee maakten en maken In ons Nederland van de zo ongekende vrijheid Ook ik had eerst het Homomonument…