Alle inzendingen over honger & weelde

Heel veel mensen in een AZC Afrika, continent niet te behappen Wit is geen kleur, maar de eigenschap van sneeuw Zwart van rouw om zoveel Van droogte, honger, kindersterfte tot oorlogen die Veel doden, maar geen einde kennen Zwart is geen kleur, maar de eigenschap van leed Het continent is beslist niet een en al droefenis Laat staan slechts…

Je hoort het zeg ik dit is een zomerregen er hangt weelde aan…

Ik heb zulk een honger naar liefde, Toch spreek ik er niemand van. Mijn hart is zo trots, dat ik niemand Er iets van vertellen kan. Waarom is dat hart zo hoogmoedig, En toont het zijn armoede niet? Men geeft toch zo graag van zijn weelde, Als men honger en armoede ziet.…

avontuur, waardoor ik was verrast, recht boven mij en puur op mijn gezicht gekrast op een licht tussen alle graven komt langzaam dichterbij, schilder de ruimtes waar ik oversta met een droge kwast, lees een verlichte gang in haar onvermoeide ogen en word ik onder mededogen begraven, steelt ze haar figuur, in een holle last van weelde…

er is vrede in mijn tuin de boom kleurt rood, in waaieringen langs kristal avond zucht al, zacht en ongelovig want de zon zweeft immer nog als nimphen door mijn hart zwarte rimpelingen rond het einde van mijn dag vertellen me van rouw maar altijd is er dan die kleine vrouw haar handen en haar kracht ze lacht van witte wolken van…

Weelde is een ruim begrip dat zich vermenigvuldigt door te delen niet alleen wat tastbaar is maar meer nog wat aan mensen warmte geeft…

uiteen ik voel hoe honger sterft hoe macht doodt wat moet jouw wereld blind zijn…

O, mensen, wij leven niet slechts van brood; En, is de honger de hoogste nood, Daar is ook honger aan kennis. Heil Den lande, waar weelde niet boven uw peil, O wetenschap, klimt; waar elk bewust Voor de levensstrijd staat toegerust; Waar het boek is arbeid, de hamer eer, En de koeherder rijst als kamerheer.…

Gevangenen zijn heel erg aan het lijden Een deel van hun rantsoen wordt afgepikt Omdat er teveel brood werd weg gemikt En dus besloot men om eens flink te snijden Een overleg waarin wordt toegezegd Dat er meer brood komt, wordt nu snel belegd…

in het natte gras staan vogels te trappelen voor regenwurmen na de regen komt eten uit de wurmenbak op ons platte dak…

Ik heb honger, honger naar jou Als ik naar je kijk lust ik je rauw Wil m`n tanden zetten in je hals En met veel passie likken aan je huid Je proeven, ruiken, voelen Dicht tegen me aan Samen ritmisch bewegen Mijn handen zoeken je heupen Meer, meer wil ik van jou Stil mijn honger mijn lief Geef me elke dag jouw lijf Nee geen dieet, dat…

Nog nooit zo’n zin gehad in verruiming der zinnen, de piraat in mij gooit zijn haak uit en vist vette kluiven, gooit nieuwe woorden over tong en smaakbarrières en is nergens zo appetijtelijk als hier: op dit maagdelijk wit papier. Maar voordat het schransen kan beginnen eerst nog een klein gebed: moge het nergens zo licht verteerbaar zijn…

Honger die het verlangen kan breken, wrevel wordt, vlees op vlees. Ik wil je schaamte, je kleine gebreken, je schoonheid in menselijke taal. Maar ik vrees dat te veel is geschreven, dat de werkelijkheid niet meer bestaat. --------------------------------- uit: 'De hertog en ik', 1994.…

hijg me, liefste laat me bereiken wat je beloofde een hemelse extase misschien ook de hel mocht ik niet meer komen beroer me, ontroer me ontvoer me tot vervoering ja, leid me daarheen waarheen ik nog niet ging doch enkel kon bevroeden wat mijn doel zou zijn ik zweer je de trouw dat doe ik, alweer voor jou mijn berouw staat er reeds…

Mag ik even met je praten Over iets gewoons als Het weer of De dikte van je winterlaarzen Laten we het niet hebben over Over mij Over hoe koud ik het heb Laten we praten over Hoe koud het is Voor ons beiden Laten we Pratend over weer En winterlaarzen Elkaar zeggen Hoe zeer we elkaar missen Hoe we samen lijden Door de stiltes…

Minnevuur, middaguur, driezitsbank en de boterhammen bleven staan Passionele woorden, vurige kussen en de middagzon zag het aan Vingers zochten, streelden lief wild eerst heen en weer, werden later op klamme huid meer en meer brutaal eenrichtingsverkeer en de tijd vloog veel te snel Voor de spiegel, later gekraste initialen in mijn…

Ik mis je schatje maar zie je weer Morgen kus ik jou met lippen zo teer Warm in je armen snuffel ik mij gek Geniet van de geur in je heerlijke nek Ik streel je gezicht kriebel teder zacht Sta bijna in brand als jij naar me lacht Ik eet je op vriendje en lust je wel rouw Hongerig van liefde verslaafd aan jou....…

Wat een wondere wereld en wat hebben wij een grote honger ernaar…

Scherper dan het licht een sperweroog van honger…

ze slikt hem in en kotst hem uit golvend vocht langs weke delen denderend botst zijn geweld in haar geeft ze over voor het eerst proeft ze wat echte honger is…

ondanks dat ik m’ n ogen dagelijks goed de kost geef krijg ik toch steeds weer trek…

Ik wens jullie honger niet te verkrachten, de wereld is al overvol genoeg lariekoek en oneetbare dromerij. Stik, lafaards! Zielloze amateurs!…

De honger eet mij op speelt klavecimbel op mijn zenuwbanen verleidt mij als een alfaman met Spaanse zwier maar ik eet niet want als ik eet krijg ik doorligwonden van het slapen op vergeten zwachtels van oud zeer krijg ik wintervoeten van het waden door ijskelders van verdriet kniehoog het wassend water van verbeten pijn hoger nog de…

Honger! Honger! Honger in het land, Wordt geschreeuwd, geyeld, De voedselbank platgebeld - Waar blijft mijn groente, Waar mijn brood! Want wat ik van gister Over heb ligt nu allang Schaamteloos in de sloot…

Waarmee hij onstilbare honger duidt…

mijn liefde is een gulzig beest gretig grommend op zoek naar malse brokken van wie je bent…

het puntje van je tong dat kronkelend rondgaat tussen mijn warme lippen almeer mijn puntje vindt elkaar achtervolgend tot bijna ademnood waar ben je mijn lief mijn hart wacht…

Een hongerende roofvis zag het schouwspel graag 'Paar maar, heus het mag, op of in een lege maag.' En dan een klots. De hap was plots, een fractie van een tel want veel heeft een schaatsenrijdersstel niet om het lijf al was hij stijf en zij vol van honger naar haar moederschap. Even later klinkt - ver weg - gesnater.…

Met alle aandacht heb ik die bekeken Wat kan de kamer toch verschrikkelijk preken En elkeen weet het nog een tikje beter Maar van al dat gepraat klopt weer geen meter Breedsprakig hield van Aartsen zijn betoog Hij had weer heel veel pijlen op zijn boog Hij werd geintrupeerd door Bos met vele vragen Dit kon de voorman van de V.V.D, niet goed…

Altijd honger. Een groot verlangen. Er is geen rust. Alleen maar afleiding. We moeten meer praten. Meer lachen. Het is nog steeds te weinig.…