Alle inzendingen over hoop en licht

zoals een vogel onderkent beginnend licht en zingen gaat zo op het eerste teken hoop ik licht te spreken…

Waar je dan tussen verlangen en vechten in het donker blijft hopen dat licht je zal omarmen.…

zo in de avond in die duisternis vol van Uw liefde in het verlaten daar was ik stil stil met U U droeg de hoop het licht naar mijn nacht een voelbare kracht de verbondenheid door brood en wijn met mijn aardse zijn (Witte donderdag)…

's nachts in mijn verstijfd bestaan is hij mijn enige bron van hoop en licht hij houdt de balans in evenwicht en roept telkens weer mijn naam hij wil mij met zijn schijnen beschermen tegen sombere gedachten die ontstaan in duistere nachten mij in mijzelf laten verdwijnen hij beschermt mij met zijn stralen tegen kobolten, trollen en geesten…

BELOFTE ze worden vaak gedaan geven hoop en licht in de duisternis worden geloofd ook al blijken ze loos maar nauwelijks nagekomen maken schuld soms zelfs boos stranden in vervlogen dromen telkens weer…

dit is de tijd van angst en moed van wanhoop en van hoop van licht en duisternis van waarachtigheid en nep dit is de tijd van vasthouden en verwaarlozen de tijd van vergeten en herinneren van goed en slecht dit is de tijd van onschuld en vertrouwen wat is tijd wat een tijd…

weer ruim baan Kijk door het gat in de muur Het licht zal je weer verwarmen Want er is (Een venster van hoop Dat licht geeft bij ieder hartzeer Een venster van hoop Het heelt en sterkt je elke keer weer Denk niet dat het voorbij is, zelfs in ’t donkerste uur Schijnt er een licht als een vlammend vuur Blijf zoeken naar je licht…

dat licht ook hun leven weer enige glans zal geven…

op afstand beklijft de tijd een droom die toekomst heeft een duldzaam wakende ster straalt hoop en licht, schenkt verborgen werelden leven, loutert de ziel tot bestaan.…

Waar vandaan toch al die tranen, wat gebeurt er in mijn ziel; ‘k Weet niet wat er staat te treuren waar het duister binnenviel, maar ik wil de hoop bewaren, licht zien in de dageraad, mensen groeten in het donker, weer herkennen hun gelaat.…

Want jou liefde is jouw licht. Mijn licht is de liefde, die jij laat zien. De poolster leerde jij mij herkennen. Eenvoudig, de meest heldere van allemaal. Waarde, de mooiste van allemaal. Ik hoop je licht nog lang te mogen zien. Want alleen dan kan ik de ster voor jouw maan zijn.…

We kijken in het spiegelschrift waar geen waarheden staan het wakkert aan de geestesdrift vet onderstreept met rode stift waarheen de weg zal gaan het leven schrijft de nieuwe dag we horen het verhaal verstoten door de arguslach begraven we ons oud gedrag en queesten voor de graal we geven alle hoop het licht maar eenzaamheid verblindt…

Zij is als een vogel die de vlucht neemt tussen alles door in de ochtendzon verborgen tussen de roze bloesem op een tak in de boom haar ochtendconcert ten gehore brengt in het licht waardoor we weer tot leven komen dat alles is er nog in het dagelijkse leven met de vernietigende angst waar we elke dag mee geconfronteerd worden…

als ik maar weet dat als de avond valt toch de dagen lengen ook al voel ik de zuchtende zon zakken en de eindeloze regen plengen licht zal doorgaans schijnen ook al zal dat niet snel mijn wachten doen zengen…

in moeilijke dagen en tijden van nood denk je zo dikwijls ik wil nog niet dood een hang aan het leven is mensen bekend je wilt hier nog blijven de weg vóór je nog zo onbekend maar eens komt de tijd dat je loslaten moet dan zijn daar de eng'len die melden: daar is het goed daar is het zonlicht daar is het licht en dan zijn je ogen…

de witte roos buigt naar mij ben ik licht waarnaar zij hoopvol uitziet of de witte roos buigt naar mij ben ik het licht waarop zij richt…

Refrein: Komt het licht weer tevoorschijn, zo is 't altijd geweest. Dus zal 't morgen, morgen ook zo zijn.…

Met jou had de wereld er beter uitgezien Ik weet het zeker Ik kijk naar de maan En weet dat je er bent Dat jou kracht er niet mocht zijn Dat het noodloot toesloeg Op een moment Dat we gelukkig waren Ik zou daarna Anders door het leven varen immens verdriet Doordat jij het leven Liet Hoop verdween Een ander licht op het bestaan verscheen…

vrede in het licht van hoop, een nietig gegeven blijkt te zijn...…

Mijn gedachten drijven, tussen droom en werkelijkheid. Als bladeren die vallen, dwarrelend in de wind. Nog met de warmte... van de zomertijd. Hun voedsel gevend, aan de grond waaruit... ze zijn ontsproten. Hopend op een nieuwe lentetijd. Antje.…

Emoties, liefde, hoop- en haat, toch beter als je verstand werken laat, daar: haat wordt verward met liefde, terwijl de hoop is vervlogen, de liefde vertrapt en haat een voor haar: onbekend gevoel is.…

Hoop, geloof en liefde zijn de pilaren van ons bestaan. Het zal ons steunen, waar we zijn of gaan. Dat zijn de dingen die gratis zijn in het leven, waardoor we rust in ons hoofd en lichaam kunnen creëren. Hou de moed in het leven, want het leven is ons maar 1 keer gegeven.…

Daar waar de lucht hemelsblauw kleurde, de bloemen hun geur afgaven als bezwangerde lucht schuiven donkere wolken langzaam maar zeker over de stad. Maar gisteren, scheen de zon, zoemden de bijen geurden de bloemen, dat WAS, NU is het donker, zie jij het ook?…

De lucht die betrekt. Er verschijnt een grijs wolkendek. De zon houdt zich schuil.…

Geen ster hoog aan de hemel, terwijl de lach verzinkt in weemoedige klanken. De aarde fragiel als een vlinder... Mensen beven tussen grauwe wolken en dor gras. In het park geen rode rozen, alleen dode gele. En in vele ogen tranen zichtbaar of verborgen in een tijd van wanhoop en zorgen.…

hoe voelt dat te spelen met gevoel voel jij geen pijn zoals ik bedoel ik wil sterven voor een vleugje licht maar is jouw lach tot mij gericht ? zeg me gewoon wat jou beweegt laat mij niet verlangen naar liefde die leegt liever sterven zonder één kus van jou dan vleugjes valse hoop van liefde en trouw…

Zon, warm mijn hart Zon, vul mijn leven Zon, geef mij licht dat ik dóór kan geven. Wind, streel mijn geest Wind, laat mij zweven Wind, geef mij kracht Die ik dóór kan geven. Zee, spoel mijn ziel Zee, wees mijn steven Zee, geef mij hoop Die ik dóór kan geven.…

Niet aan het licht, niet aan de verre geluiden, niet aan het zwijgen van de vogels. Gelijk altijd is alles hier aanwezig in al zijn gemis, de schuld van gebreken, van ongekende afwezigheden, het nijpende tekort van weten dat niet weet.…

Lopend in de regen zonder enig doel vraag ik me af of de zon me zou verlichten als ik haar daarom vroeg…

over de zee Dus kom en strek je hand uit Want ik draag licht voor twee…