Alle inzendingen over horizon

die dromend staren naar die horizontale vlakke lijn stellen veel mensen zich vragen wat zou er daar achter zijn… misschien een andere wereld helemaal niets of een mysterie mijn gedachten worden echt gegeseld door deze ingewikkelde materie maar mijn vaststelling is nu compleet want door al die drukte en gewemel stel ik vast dat wie zijn horizon…

Glad en wijd ligt het ijs in een veeg wit en grijs en de lucht, tastbre kou, is gestolpt onder blauw. En mijn schaats met een kras als een schot onder glas trekt een veervormig spoor van mijn voet uit te loor. Ik scheer scheef op het vlak langs een donkerblauw wak. Na een sprong voor een scheur als een koord, schiet ik voort op het staal…

verder de tegels van ‘t trottoir vragen mij stap voor stap waarom ze vierkant zijn dan fiets ik maar zolang m’n ketting rammelt trapt mijn hart het bloed rond mijn wielen afstand brengt mij verder de ruimtelijke rijkdom ik rol er dwars doorheen bewegen is vooruit ik stuur de toekomst bochten liggen wind staat lichaam schuin horizon…

macht ik ben de knecht, jij bent de baas ik de gek en jij de dwaas ik de kurk en jij de fles ik de vijf en jij de zes jij de stoffer, ik het blik jij de griep en ik de hik jij ik wil en ik jij wou jij de man en ik de vrouw ik het geld en jij de poen ik de kus en jij de zoen jij het laten, ik het doen jij de veter, ik de schoen…

de dominee de dominee wat moet ik ermee ’t is maar een mens van vlees en bloed moet hij nu zeggen hoe ik leven moet je gelooft toch niet dat ik geloof in hemel en in hel wel in de doet hij mag preken wat hij wil ik zal vragen door welke bril zij eeuwenlang bijbelse wijsheid kleurden en zagen wie schiep god ? wie de…

ik gaf rijles jarenlang soms gevaarlijk toch nooit bang rem, gas, koppeling in vredesnaam waar zit dat ding zuchtte zacht mijn sturende sterveling ik moest vertrouwen kweken overwinnen al hun angst zelf heel rustig blijven luisteren duurt het langst zij waren niet van staal, niet van beton en van de zenuwen gespannen als een…

spelen spelen in de schaduw van het grote licht zweven als een zwaluw spelen met gewicht spelen op het water verdrinking een gevaar spelen in de regen spetters in je haar spelen op de wegen het verkeer ontwricht spelen met een meisje genieten van ‘t gezicht spelen met je leven dansen met de dood spelen met je partner…

Ik zie je jouw schaduw drukt een ets in mijn geheugen de gloed van koper geeft niet de warmte die ik zoek ik tast in lucht lijnen lijken samen te stromen maar mijn horizon zal jou nooit bereiken…

je bent langzaam verdwenen stil uit mijn leven gegleden zonder een woord te verspillen was je laatste zucht snel vergeven de wind heeft je meegenomen naar een plek buiten mijn bereik met zonsondergang ging jij heen dat is nu de plek waar ik altijd naar kijk want in de diepte van de horizon daar moet je wel ergens zijn en al weet ik dat…

Nauwelijks zichtbaar onheilspellend net begonnen hemeltocht Grijs vaal rood en onmiskenbaar langzaam rijzend van de horizon Onbestemd nog dwalend droom ik jou al tegemoet Zacht oranje avondlicht…

mijn doorgezakte stoel stap ik uit de kringloop van leven breekbaar als glas ben ik een mens in de volle maan neem ik afscheid misschien niet doodnormaal maar mijn leven op dood spoor voor mij hoeft het niet meer wil niet langer leven in een schaduw van pijn het is niet meer te keren ik ben nu een kind van de horizon…

Laten we rennen naar de horizon Laten we rennen naar waar het eens begon…

misschien zal ik morgen sterven of overmorgen jouw zucht jouw zucht alleen zal mijn gedachten omsluiten als een zorgeloos gebed wanneer vogels uit mijn ogen zullen voorbijtrekken naar het water uit de zee de zee die steeds kleiner wordt om mijn handen te wiegen zal zacht in een ademtocht langs mijn borsten glijden en…

Al het blauw komt samen In de verre horizon. Waar alles in verdwijnt. En weer in zicht komt. Golven spoelen aan Na een lange reis. En keren meteen terug Naar de wereld op 't water. Het zet me aan het denken. Terwijl ik naar de horizon kijk Ben ik gelukkig en hoop ik Dat ik ooit de reis terug zal maken. Ik op los in de horizon.…

Zon zee en golven meeuwen vliegen boven zee naar de horizon.…

Met jou wil ik gaan.. ver over die horizon het punt waar mijn leven stopt.. en jouw leven begon..…

In de verte achter een horizon van traag licht Ruist het lachen van een kind langs rijpend fruit In de boomgaard waar de rups de appel mijdt En sterft om een vlinder te mogen zijn…

Horizon in de verte lucht vermengd met licht onbereikbaar als de toekomst maar toch, niet uit het zicht…

Daar aan de donkere einder waar hemel en aarde elkaar raken juist daar weer breekt licht en zal de nieuwe dag genaken met een belovend vergezicht…

Tot daar zal ik je brengen, zei je, terwijl je wees naar een plek voorbij de horizon. Het verleden, we laten het rusten in de armen van de nacht. De wind zal ons meevoeren, terwijl we verder spelen, onze handen gevuld met een laatste troef; niet bang meer nu voor de dag van morgen.…

Onheilspellend afgetekend aan de horizon zonder begin.…

mijmerend staren diep in de verste verte dromen van vrede een hemel op de aarde de einder lijkt nog… ver weg…

Het is voorbij de horizon dat ik je over liefde zou spreken. Herinneringen ophalen van de liefde diep in mijn hart. Kon ik maar zeggen wat de zon mij heeft verteld. Ze had al de warmte mee van ver over zee. Moest ik voorbij de horizon kunnen kijken dan kon ik mijn geest verrijken.…

Ver voorbij de horizon Is waar mijn leven begon De op een na de jongste van zeven Dat is een beschermd leven Op de berg vulden de wolken zich met regen Daarna ontstond een hemel van witte vegen Altijd zijn de wolken op jacht Zowel overdag als in de nacht Voortgestuwd door regen en wind Belagen zij op aarde de volwassene en het kind Eenmaal…

toen je hart maatloos klopte je met je lippen alle brieven las jij de lege hemel vulde vlammen in zonnebloemen zag jouw vingers het licht konden vangen toen je een weiland maakte om te slapen je met een teveel aan verlangen achter de horizon wilde kijken toen je zag dat je daar al was…

ontmoeting ik wil ik gil ik tril ik beef ik geef ik streef ik schreef om met je te vertoeven ik leef om ’t opperste geluk te proeven je smaak je geur je stem en de kleur van je ogen gun me het moment van vrouw en vent van stralen en verdwalen en van bloemen en van planten en van bloedverwanten breng…

De horizon Verbloemt in de rook van de stad De zon Verdwijnt als een kostbare schat Het heelal Rijst op in de nacht Een duizendtal Verlicht de donkerte met al hun pracht De anonimiteit Is zo groot als het kosmische domein De kleinheid Maakt ons tot een zandkorrel in de woestijn De schemering Verfoeit de komst van een nieuwe dag…

Het felle lichtje aan de horizon Is het punt waar het allemaal begon Zou dat allermooiste zonnelicht Ook ons eindpunt zijn wellicht?…

Kleuren ontplooien in spel van licht en donker aan de horizon. Hoe ik me volgeladen schepen en wapperende zeilen herinner die scheren langs mijn vloeiende lijn waar ze steeds meer wegvaren met kracht en richting van wind als vlotte reisbegeleider om op die manier hun bestemming te bereiken.…

Daar ginder wenkt de horizon zij klapt in gouden handen het heimwee naar die einder is onvergetelijk en groots maar 'k ben gebonden met onzichtbare banden. Ze roept me elke dag en stille stemmen in de nacht roepen mij dwingend en duister ik luister niet, naar hen en wil die stem niet horen ik hou niet van gefluister...…