Alle inzendingen over huisraad

Wanneer de ketel In 't schemeruur Zacht staat te zingen Op 't glimmend vuur, Dan zweeft de mijm'ring Mij door de geest En 't stil herdenken Wat is geweest. Verdwenen beelden Zie 'k voor mij staan, En 'k hoor nog stappen, Die niet meer gaan. 'k Verneem nog stemmen, Al jaren stom, Ik zie mijn doden Nog eens weerom. 'k…

Daar is geen vooruitgang, dan nevens de Heer: Zijn spoor uit, dat is steeds naar achter; Maar mèt Hem, dan strekt immer voorwaarts de loop, En 't drukken der moeheid wordt zachter; Dan groeien al voller de rozen om 't kruis, - En schoon klinkt het lied van de Wachter: "Vooruit is: naar God en naar huis."…

De huisraad van lang toegeknikte bovenburen, bekend van horen schuiven, wordt vandaag verbolgen op straat geduveld. De locale dichter staat onuitgeslapen voor het raam. Hij ziet er af en aan gemeubileerd trottoir en gaapt. Komt net het bed spiralend langs, daalt op een suffe stoel die met gekrulde tenen zwijgt. Wie haalt de koekoek?…

. ------------------------------------------- uit: 'Huisraad', 1998.…

Heel in de verte nog rolt iemand van de trap Dronken verhuizer die de rommelzolder Volstapelt met duister rondkolkend huisraad Met bijl en snijbrander nadert hij ons interieur In de palm van zijn hand nu vlak boven ons Valt in een flits zijn plan te lezen. ------------------------------- uit: 'Achter de rug', 1997.…

Een nieuwe, oude tafel heeft ze zegt ze. Wil ik niet komen kijken? Vanwaar en sinds wanneer dit idee dat ik me zozeer voor tafels interesseer? Sinds ze het vroeg gaan mijn gedachten er wel vaker naar uit. Is de hare rond of juist vierkant, ovaal, ingelegd, gepolitoerd? Met vier of zes poten, lange elegante, met een knikje halfweg? Met ballen…

Jouw huisraad staat te wachten wanneer je weer verschijnt, een bijziend idee in een aardgebonden hiaat, in het geestenrijk is alles uiterst verfijnd en wordt er niet met verdoezelingen geschermd, ik hoop maar dat jouw ziel de vrede heeft gevonden, dat een engelenlegioen zich over jou ontfermt, de Godin zich geeft gewonnen, onomwonden.…

Toch wens ik ons samen aan de afwas, een gebroken kop waarom we lachten kan misschien lijmen wat eens was, anders koop ik wel nieuwe huisraad, een mens kan niet blijven wachten, de vaatdoek hang ik aan de draad en onze scherven raap ik samen, ondertussen open jij de ramen.…

een volwassen voornemen -verkeert in goede staat meerdere ongelezen boeken voorgekookt als leesvoer afnemende leegstand wassende maan voorspelbare tijden in alfabetische volgorde een gietijzeren wolkendek met daaronder een enkele goede bedoeling en nagelaten huisraad hetgeen een wervelkolom het lichaam toedicht…

breukvlakken ter ziele het zilte vuur uit de ruimte, waaier van herwonnen puin achtergelaten in geboorte, dichtgegroeid na verloop de geopende muren van huisraad op straat een uitgetreden naaktheid ten toon - zij schaamden ons…

hij danst een pad tussen het puin de danser van Damascus muziek klinkt in zijn hoofd onhoorbaar voor publiek zon verlicht het grijze stof dat schuift en waaiert door het denkbeeldig huis dat hij nog ziet ik zie alleen een platgebrande stad verdwaald huisraad speelgoed dat verdwaasd getuigt hij danst stil en sereen zijn…

Moeders ziel is verhuisd voorgoed Ze is nu van hemel niet langer van aarde Haar huis 'gekuist' achtergelaten Ik weet niet of dat er nu toe doet Wij wikkelen haar huisraad in oude kranten Wij pakken dat alles -met weemoed- in ribkartonnen dozen Wij herkennen 'onze maten' nu oude kinderen Die zij toentertijd uit…

waren we hier al geweest waren we eerder onszelf in afstand, nabijheid in gezamenlijk verliezen hebben we nooit bestaan na afscheid, herinnering vergeeld vervagen, vergeten in dozen op verlaten zolders in avondlicht langs kale muren als huisraad zonder handen zullen we elkaar ooit weerzien ergens aan zwaarte voorbij zomaar,…

Voor Bram dreigde een hele kale kerst De flatscreen, de buffetkast, ook z'n sokkel Gestript tot aan de allerlaatste wokkel En niemand kon nog worden afgeperst Maar daar verscheen een ster, een engelenkoor Een kribbe vol met cash van 't kindje Goor.…

Beelden van Huisraad, Golfplaat, Afvoerbuis: een tempel van god Onooglijkheid. ---------------------------------- uit: 'Een bittere navel', 1997.…

geschiedt niet in mijn schrijven stroomt niet over de lijnen van het papier haar mond vermaakt zich met het plezier dat maar zelden tot het eind wil blijven ze ziet mij als leerzame stof, voor de mens die in het journaal leeft en de avondkrant waar het overlijden een bericht wegzet de meeste kopen mij niet tweedehands en reizen met mij van huisraad…

Ze is lief en aardig, en O.. zo waardig, een echte dame is 't en zo fijn het zou een tweede moeder Theresa kunnen zijn alles geeft zij weg, de huisraad van de buurman en het spaarvarkentje van de buurvrouw, de voedselbank staat nu weer blank te glimmen zonder al die dozen met die lekkere dingen voor de allerarmste van 't welvarend…

Ze is lief en aardig en zo waardig een echte dame is ‘t en zo fijn het zou een tweede moeder Theresa kunnen zijn alles geeft zij weg de huisraad van de buurman en het spaarvarkentje van de buurvrouw de voedselbank staat nu weer blank te glimmen zonder al die dozen met die lekkere dingen voor de allerarmste van ‘t welvarend…

Door het raam zie ik een vrouw haar kind slaan de man komt thuis en slaat zijn vrouw ik sta en kijk Ze zijn nu bij de buren een veldslag huisraad vliegt door ruiten ik sta en kijk Het huis vat vlam en ook het huis ernaast er liggen doden in de tuin ik sta en kijk Kinderkreten sterven weg de overkant is een ruïne uit een puinhoop…

Zijn vader zette de kachel op tafel, zijn moeder bracht huisraad naar boven. Toen begon het wachten. Het wachten op het water. Het kwam als een groot grijs monster dat zich breed uitrolde over het bouwterrein over het braakland naar het huis waar hij woonde.…

Zijn vader zette de kachel op tafel, zijn moeder bracht huisraad naar boven. Toen begon het wachten. Het wachten op het water. Het kwam als een groot grijs monster dat zich breed uitrolde over het bouwterrein over het braakland naar het huis waar hij woonde.…

De dag opent als een boterbloem sodeju ik ben een vink en fluit het is stil op de Blauwburgwal de baggerboot is aan het verkassen Een westlander tot het dek grijs vol drap huisraad fietsen auto's en matrassen mannen mager staan in overall gebogen roerloos stil afgemat dof te kijk aan de rand van de schuit Dit is de gracht dit is de stad…

Zijn vader zette de kachel op tafel, zijn moeder bracht huisraad naar boven. Toen begon het wachten. Het wachten op het water. Het kwam als een groot grijs monster dat zich breed uitrolde over het bouwterrein over het braakland naar het huis waar hij woonde.…

. -------------------------------------------------------------- uit: 'Huisraad', 1998.…

Men ziet met afgrijzen het kleine dier, dat op vele kriebelpootjes voort gaat over de kamervloer, speurt tussen huisraad, zijn verblijf vindt in nauwe spleet of kier. Menige handdoek gaat als een woeste stier naar de griezel, plet zonder enig beraad het tere lijfje. Een helper vergaat, woning schoon maken zou dat schepsel hier.…

De dingen hebben soms eenzelfde naam: een lichte kus, elkaar verwilderd bijten, zacht mokken, blindelings met huisraad smijten, vreemd, het valt alles onder liefde saam. Wie liefheeft en daar langzaam aan gewent, ontdekt verbijsterd achter maan en rozen, het kleine strijdperk van twee tomelozen, waar men elkaar om beurten tart en temt.…

Zó dierbaar zijn de dingen mij geworden, waarin herinnering is opgehoopt: het huisraad, het gerei, de klok die loopt door het bestel der langgewende orde; - zó vertederd verwijlt blik en gedachte bij hun gedienstige gestaltenis, dat ik soms twijfel: werden zij tot machten waartussen de ziel zèlf gekluisterd is?…

Stof dat daalt als een sluier over opstijgende baby's, neerstortende kinderwagens, rondslingerend huisraad. Het ruist in zijn oren. Vroeger was het alleen zijn eigen bloed dat hij daar hoorde. Nu verstaat hij die taal. Ieder woord. Elke intonatie. Maar alleen daar en dan. Ondersteboven.…

Veel jichtig huisraad. Vocht, zwart vocht dat uit een koelkast welt. Voorgoed kapot, versjacherd, mensenhanden moe tijgt me een stad van afval tegemoet. En ik kijk en ik kijk. En als ik loop verlies ik haar, ik voel een baard, mijn jas verrafelt waar ik sta en alle wolken jagen Greenwich achterna.…

egel behaarde octopus zich onweerstaanbaar baan breekt door al mijn poriën mijn onderhuidse weerstand met kracht vermaalt is het nieuwe jaar zes dagen oud heeft een noordwester het land geteisterd bij de koffie de krantenfoto's de platbodems der redders glijden over de verzonken auto's heen de mensen met afgetrokken gezichten wat huisraad…