Alle inzendingen over ijs

Die ontevreden rimpels in haar wangen; haar ogen zijn als klonten ijs zo koud. De opsmuk die ze om haar nek heeft hangen, maakt enkel maar haar vogelkoppie oud. Al voelt zij zich een zeer begeerde vlam, het zal wel, maar ze blijft een kakmadam.…

Tijd voor een extra bol pistache-ijs. Zwempartij links en rechts. Fietsuitstap met flink wat terrasstops. Halfnaakt en naakt als de buren mijlenver niet te bespeuren zijn. Zonnen op mijn sober terras. Na al die jaren geen excuus meer om niet te barbecueën.…

poolnacht dansen in benarde ruimte aan afgesneden randen liefdesdans noch -verhaal van ijskoningen en Inuit echte mensen gevangen in niet eindigende winterwals het kan: levende wezens op hun achterpoten leren staan maar diepe ontheemding dans of aai of sla je er niet uit opiaten leren ontembare wezens dansen dansen op bevel op ijs…

in het midden Van uw eigen cabine The entrance forbidden Bewaakt door een schildwacht Een links en een rechts Een die op u lijkt U aanbidt en begrijpt De ander een deurpost En toegang gelijk Tot uw privé retraite Uw schrijfparadijs U sterft van de koude In 't Huyze Behouden Als op Nova Zembla Op ramen de bloemen Bevroren als ijs…

Een taart in ijs bevroren in het slechtste geval. Afgeleverd in een stille zwarte nacht Vadertje Poetin, the Hunter himself, hem vergeet je nooit.…

Bij het ven zie ik plots mijn vader staan, op het ijs liggen dode meeuwen, heel lichtjes begint het te sneeuwen, vader kijkt mij doordringend aan. Bewegingsloos blijven wij waar we zijn, dan haal ik diep adem en recht mijn rug, draai mij om, loop langzaam terug, in mijn hoofd zoemt een vreemd refrein.…

Hij was een man van fifty schades of grey Zo had ze tot haar spijt moeten ontdekken Hij raakte haar op zeer kwetsbare plekken Hij was een gaslighter, zij prooi in spe Hij was een man van vijftig tinten grijs Zo had ze spijtig moeten concluderen En steeds opnieuw wist hij haar te bezeren In hem bevroren vlakten, gletsjers, ijs Zijn…

ik wil de zon begroeten en in de wolken leven met de regen dansen en de maan een kusje geven ik wil zingen in de sneeuw en stoeien met de wind zeilen op het ijs tot ik een ijsbeer vind ik wil duiken in de zee en springen in het dal glijden van een berg en niet bang zijn dat ik val ik wil luchtkastelen bouwen midden in de nacht vioolspelen…

daar kiest men niet voor Het dringt niet tot hun botte breinen door Kijkt 24/7 graag naar niks Het was verplicht, en tegen elke prijs Van basisschool tot vwo en mavo Nu schrijft en leest geen kind goed op de havo Door 't EU digitale rijbewijs Laatst vroeg ik bij ah een ex-mavist Van 21, naar amandelspijs Kon het niet vinden, spelde ijs…

Wat kan ik anders doen dan machteloos berusten nu zij me schrijft over haar lage lusten en dat ze hoopt dat ik sportief aanvaard dat zij en die ellendeling elkander kusten Dat ze het schrijft is 't onomstotelijk bewijs ik schaats riskant op in haar lente dooiend ijs verkleumd en eenzaam bezig aan een hopeloze reis Warm maar sportief gekleed…

Opa is behoorlijk eigenwijs, En houdt verschrikkelijk veel van ijs. Opa jij bent de man, Die ik niet missen kan. Opa als jij later dood zult gaan, Dan laat ik een traan. Die valt dan op je mooie kist, En ik weet zeker dat iedereen je mist.…

zijn hart zich ongenaakbaar stelt aan zijn meesters die genieten van het vrolijk twinkelen zijn ogen niet stralend door innerlijk geweld binnen een harlekijnsvel geen tranen geen lach, getekend wellicht geen enkele echte emotie straalt uit zijn 'zijn' zingend op de meest invoelende wijze hij weet,zijn diepe ik is niet als ijs…

brandt Fantoompijn in de vierde graad Ik durf niet kijken Naar het rauwe vlees, de naakte pezen Een hart dat door de ribben stulpt Er wolkt een ijzeren stank op De beul is me vergeten Zo word ik verlokking voor de maden Alhoewel Ze bevriezen hier nog voor de reutel Ze laten me In een drek van dorst In een meer van leed Een speer van ijs…

Als ik denk aan je ogen die lachten Glanzend als ijs warm als de zon Krijg ik last van bevroren gedachten Gevoelens van liefde in een cocon Als ik denk aan je prachtige handen Mooi van vorm en uitermate creatief Krijg ik last van bevroren gedachten Ik had je strelingen ze vreselijk lief Als ik denk aan je mooie woorden Beloftes over vriendschap…

ik tel de zegeningen van de tijd verdwenen zijn de uren van vervelen met verre vrienden kan ik ‘weemoed’ mailen een MP3 verdrijft de eenzaamheid de video verstilde tot mijn spijt een DVD zou alle wonden helen een Xbox waar ik dagen mee kan spelen al kom ik nooit als winnaar uit de strijd de magnetron ontdooit het hardste ijs in tram en…

In een plekje van mijn hart is de tijd stil blijven staan Is de duisternis blijven hangen En de hoop stilletjes weggegaan Is de rivier zijn stroming verloren In dit ene stukje land Heeft de winter zijn intrek genomen Killig koud aan het mooie strand Een tapijt van ijs bedekt de golven waar ooit zwijgende zwanen in gleden Alle sierlijkheid…

haar naam bracht visioenen van het noorden weidse meren en de grauwe luchten stille en zo eenzame gehuchten haast onverstaanbare gezongen woorden torenklokken die zacht kaatsend beieren ijs op de vaart, Abe op zijn noppen spijkerharde tegendraadse koppen klunen, skûtsje, wad en kievitseieren met zwijgzaamheid als deugd en niet als kwelling…

Dood zijn wij en tóch zijn wij in leven zij aan zij staan wij naast elkander in ons nauwe graf Struiken, modder, ijs en steen, vertellen niet, kunnen doden echt niet leren spreken zoals men ziet het gelaat gaat snel verbleken het wordt koud Slechts even was het streven de hel te overleven al wat ons na al die tijd nog steeds in leven…

koude stenen waren mijn ogen gesloten toen ik voor het ontluikende koos alle wegen leiden al jaren altoos naar krimpende eigenwaarde en kan slechts pijnlijk staren naar ieder die kennelijk het geluk voor eeuwig baarden ik raak zo stilaan besloten in een wereld van vier muren waar het hart wordt vol gegoten met beklemmende pieken van ijs…

Kruiend ijs weerspannig aan de oever van de vliet. Koud en kil is de wereld om ons. Behaaglijk en vredig verwarmd de ziel ons bestaan. Geluk koesterend in een deken van liefde. Ergens op de wereld golven van geweld, stromend water als een brullende leeuw verscheurend al wat leeft in een paradijs van schoonheid.…

de winterzon zinkt koperrood achter de bomen van het park de slotgracht dichtgevroren omsluit dit pronkjuweel het licht tovert de buitentorens tot een steekspel om zij zonder schroom ontbloot charmeert in avondrood de middentoren fonkelt opgetogen de ophaalbrug kraakt zacht ik hoor een licht gekreun het ijs sluipt dieper in de gracht…

dat water zacht is tenzij de val van te hoog als op ijs uiteenspat toevoeging van zout zachter maakt plonst, aanvoelt als gewalst staal uit het zuiden de lente groen blad aan harde bast en barse tak ontlokt verhoging van temperatuur het kader schept voor wat begint, stopt, weer gelooft en tot wind zich omplooit stof, takjes, snippers…

Graag zei ik, en het ijs was gebroken het voelde daar zo veilig en vertrouwd twee weken later lag er een rouwkaart met de tekst : Een parel in Gods hand.…

Beambten van Parkeerbeheer zagen aan de Churchilllaan te Leiden een tachtigplusser het ijs oprijden na een clash in het wegverkeer Het scootmobiel zakte naar benee waarna hoofd en oren boven water uitstaken mooi dat twee zielen één gedachte uitspraken It’s Daddy van Hyacinth Bouquet Men zag ze naar het telefoonboek grijpen pront daarop…

vraagt het zich af; want reeds zijn de uren doorgebracht op de hoogten tot tijden geworden die niet meer kunnen verstrijken, en ondenkbaar de reis die het lichaam eenmaal terugvoert naar het ondenkbare laagland, terwijl de ziel blijft vertoeven in die poolzee van licht en ijs.…

De totale hoeveelheid blijft constant Waterkringloop van oceanen Zeewater, neerslag, ijs en grondwater Aquifer is een laag in de bodem In staat tot groots transport van majem Nietzsche was wijs in gedachten. Woorden: 'Men liegt wel met de mond, maar met de bek die men erbij trekt, zegt men toch nog de absolute waarheid'.…

Helder grauw is de hemel wijds het ruime zicht geprikkeld worden organen en de deuren blijven dicht straks gaan we zwierend over vaarten genieten van het mooie weer soepel glijdend over gladde baan voorwaarts naar het Pasen want ‘t is lente in ons bestaan koek en zopie uit het kraampje ergens midden op het ijs tussen velden met witte…

eerste ware liefde vergeet men niet een wrak waar men veel in kan verwedden gaat niemand zomaar over één nacht ijs alles werd gedaan om het te redden buiten het eens zo schone paradijs plaatsen hun kinderen kampeerbedden en moeten mee op een gedwongen reis.…

Ik voel me ijler dan de wind stijg tot ongekende hoogten smelt bergtoppen van ijs vrij waar alle woorden stil vallen. Stijgen, stijgen, stijgen tot zonnestralen ongehinderd door mijn huid dringen het hart raken in de kern. Stijgen, stijgen, stijgen tot de geest verdampt het bloed zift, het leven zwelt en ik louter licht word.…

Vanuit het zwarte ijs zaagden wij de sterren uit het heelal, de tijd werd herhaald in het evenbeeld van een half bevroren paradijs.…