Alle inzendingen over ijskonijn

Er is nog nooit een woord gesproken over het lot van ijskonijnen. De krant staat vanmorgen vol zwart en ijzige foto’s kleuren rood. Koffie is aanjager van geestelijk ongemak en zwijgzaam lijden. Zij schrijven loffelijk in het gastenboek en sleuren met koffers. Buurtbussen staan walmend om de hoek. Het nachtboek is gesloten.…

‘op een verjaardag’ over kluiten aarde waadden we het zwarte water tegemoet als tere insecten onze klauwen om het blote zwerk geslagen geboeid zongen we luider dan het kikkergeboefte in het vingergewas je brandde een lusachtig teken in het vuile sop we stegen op en streken neer langs versgesneden lis je droeg je verjaardag op aan…

leven moet ook door Jij weet niet wat het met me doet Verdriet en eindeloos geduld Maar een ding weet ik lieve schat Niemand heeft hier schuld Wat je ook zou zeggen Waar je ook gaat of staat Jij hoeft niets uit te leggen Ik weet dat je bestaat Ik zou je zelfs vergeven Als je bij me zal zijn Een glimlach zou verschijnen Ik ben geen ijskonijn…

Lang geleden woonden er in de straat, een coole buurman met een ijskonijn. Hij bevond zich op elk ijsfestijn, want het was een echte schaatsfanaat. Zijn ijskonijn wilde niet ontdooien, dus toonde deze charmante vlegel, aan andere dames zijn ijspegel, om toch nog wat aan te kunnen klooien. Bij menig dame kon hij het ijs breken.…

Mijn vrouw is geen ijskonijn. Het tegendeel is waar. Ze is warmbloedig. Ze is liefdevol. Ze is fijn. Het NU is haar eeuwigheid. Het hier is haar domein. Ze is ieders toeverlaat. Mijn vrouw steunt. Is geen filosofe. Wel stoïcijn.…

wij willen in Den Haag geen hond of zwijn omringd door wat hyena’s en wat gieren geen rund dat deze natie mag bestieren geen jakhals, ratelslang of ijskonijn nee, wat wij echt het allerliefste wensen: een kamer vol met menselijke mensen…

Mijn woorden naar de zon gericht, vertellen hoe men hemel sticht en aarde laat verdorren in een zon, zo onmiskenbaar hemels fel dat ijskonijn en magnum plus er samen zijn als vader en als moeder, in de naam van de zoon. Waar ga ik heen?…

zon warm lui zweet gin wir veur n’en blanke zweten als een otter zo laat zich vroege zomer voor mij determineren u begrijpt het als frigide misantropisch ijskonijn hunker ik naar kilte ijsbloemen op een raam drie meter sneeuw u begrijpt het…

niet elke dag schijnt de zon verwacht niets maar niet voor iedereen eerst dan staat gij open in een landauer spoedt zij zich wellicht naar je toe ongelikte beren op de weg je weet gewoon niet wat je tegenkomt koekhappers meel in de mond kippenstront vannacht was het een ijskonijn in de tunnel van piet hein na twee donkere silhouetten…

verdwaald of werd je helaas door een vijand achterhaald of ben je gewoon tijdens het jagen uitgegleden en op je hoofd geland en was dat het verhaal en was er verder niet eens zoveel spannends aan de hand we zullen het nooit weten maar wie je ook maar mag zijn voor mij blijf je net als Wim Hof nu heel oneerbiedig gezegd voor altijd een ijskonijn…

merkwaardig, niets ontwaakt per dozijn, ongestreken, onbevlekt vormeloos tot zinnenbeeldend als bescheiden naakt blauwe regen, fontanellen, ondenken weggaan, zonder voorbijgaan door vrieskou in lopend vuur van, opnieuw, regenachtige aard nachtwilgen hangen, bedekken het hart van het ijskonijn tot weer een ochtend zal rekken overspoeld…

De kakkerlak,de rode mier, het ijskonijn,de padden zien weer de zin van het bestaan nog meer dan ze al hadden. De pissebed en regenworm, de egels die ontwaken willen al heel voorzichtig een nummertje gaan maken. De appel- en kastanje boom, beginnen reeds te botten en onder de forsythia vrijen twee vlindermotten.…

ongericht zonder bij te vijlen liefde gaat publiek in pijlen hij schoot toen wild in eigen been ja sprak toen schaags een westfriezin om in de zak te steken het taalgevoel te breken leven is vooral mobilisatie van geleiding van de pijn ook bij stemming met veel zin in min je bent nu immobiel kijk niet zo stom stupéfait geleid je pijn als ijskonijn…

Lampje ging weer branden in Eindhoven Met schutters kleumend in beeld voor open doel Eenzaam zonder bijsluiters voor klikgevoel Werd bikkel Huub ijskoud uitgewoven Alkmaar blijft bij wissels door bankbreedte Dirk zit er warmpjes bij moet je weten…