Alle inzendingen over ijskoningin

Zelfs hoop vindt er geen houvast één knip met je vingers doet mijn beenderen breken Ijskoningin Mijn leven ligt in scherven gestold Waar is de zachtheid? Waar is de liefde die scheuren breekt in het ijs?…

kan ik naar waarde worden geschat overgoten door kristallen draai ik in mijn element zien mensen mij voor wie ik ben knikken vol bewondering naar mij, de ijskoningin…

Ik ben van ijs, maar smelt niet Ik voel geen warmte Niets voel ik, en toch ben ik jouw warmte jouw alles jouw prinses Noem me liever ijskoningin ...…

Stilletjes hoor ik hoe haar stem mij roept in dromen die voorbijgaan waar is ze, mijn ijskoningin?…

stil sluipend in de winternacht tekent ze ijsbloemen op de ruiten wervelende wind blaast zilvervlokken in het rond tikt ze warme oogleden zachtjes dicht glazen kristallen weerkaatsten het fonkelende licht van de maan in schijnende ijspegels langs haar oren de lach op haar bleke gezicht lijkt vastgevroren…

De koning heeft er nu een halfzus bij Zo zakt ook Leopold III plots door het ijs Liselotte Landbeck bracht hem van de wijs De womanizer was toevallig vrij Vóór hij haar pirouettes had bekeken Wist de koning al dat het ijs zou breken…

De IJskoningin…

Ik zat als een ijskoningin gevangen tussen wit en zwart waaruit geen ontsnappen mogelijk was. En hield de sleutel van mezelf in onzichtbare tralies vast. Zodat iedereen die bij me kwam zijn vleugels brak. De sleutel is nu vrij maar… De ijskoningin heeft afgedaan Men is beter af zonder haar die toch geen toekomst heeft.…

Met vlakke hand zoekt ze mijn hart waarvan ze het bestaan vermoedt maar achter mijn ribbenkast blijft het akelig stil "Een metafoor", zegt ze "IJskoningin", zegt ze Uitdagend, overmoedig vraag ik haar wat dat betekent Haar antwoord is een brandmerk op mijn geweten haar zelfgedolven graf "Je hart is ergens anders" Nog voor…

de solitaire drijvende ijskoningin glijdt verweesd voorbij als een traag stromende haast slapende rivier in haar kielzog twee kleine wezen een uiteengevallen afgebroken famile laat oplosbare sporen na in het zwarte water de mens kwam met eigen ogen zien hoe snel het ijs smelt…

Een landschap met groeven en kringen tekenen een opgeteerd leven in een gezicht zo zacht maar o, zo bedroefd Het zilte vocht biggelt over mijn warme wangen zonder dat het mijn leed bedaart, verzacht of verlicht Woordenloos staar ik naar de spiegeling in een plas water Ik herken mezelf niet meer terug Ik huil tot het vocht mijn hart…

liefde voelt niet meer stabiel een raar gevoel in mijn maag stekende pijn en irritant geknaag je was mijn maatje, mijn vriendje voor altijd maar jou ging het dus alleen maar om de seksualiteit ik voelde liefde, passie en genot door jou was mijn hart niet langer meer op slot met je mooie woorden pakte je me in je was meer bij mij dan bij je ijskoningin…

Met de tranen van de IJskoningin misschien... '.…

In de zetel gezeten onder een lekker warme deken geniet ik van het winterseizoen en laat de ijskoningin en de winterkoning buiten hun werk verder doen.…