Alle inzendingen over in het verschiet

Bij mij is iedereen welkom Al is het midden in de nacht. Zoals vroeger vele vrienden Bij ons kwamen, onverwacht. Sinds ik oud ben en der dagen zat Ontvielen mij veel mensen. Evenals mijn lieve vrouw Die ik zo graag terug zou wensen. De dagen rijgen zich aaneen Tot weken van eenzaamheid En veel langer duurt het voort. Het is een uitzichtloze…

ergens sprak de meester in talen wijd verspreid en huizen grondgelijk door ‘ t hevig schudden voor altijd buiten het gebruik het syndroom kort van verhaal buiten zinnen wacht allengs met zieltjes winnen, het veracht stoïcijns de wet met haar procenten in het gelid van het afgebroken alfabet de accijns geletterd en tevree brengt…

Rijk geschakeerde werkelijkheid Bevindt zich om mij heen - Oorlogsgeweld heb ik verbannen; Duizend bloeiende bloemen Zie ik rondom mij, ontstaan Uit het palet dat mij Door professionals ter hand Is gesteld - Duizend bloemen wel, Er is geen een gelijk, Geven me dit gevoel: In het hier en nu Voel ik me rijk --------------…

Verdriet dat al bijna Weer vergeten was, Weggezonken in de Golven van de tijd - Maar wel degelijk opgeslagen In de koker die ik niet zichtbaar Maar wel altijd voelbaar bij me draag, Onzichtbaar met mij verbonden, En die bij het overlopen Kokendhete stoom afblaast Die mij ook nu nog Levensgevaarlijk kan verwonden…

Je glinstering en schittering wist ik nog. Je geruis en geritsel was ik vergeten, dat tintelende getinkel, die minimale muzikale klatering, dat aquarella acapella! En ook je stilte van de volgende morgen in je gladde groene spiegeling. De vrolijke vogeltjes wist ik nog, hun getjilp en getik van onbombastische boombastbeestjes! De eekhoorn…

Boodschappen haal je Voor vijf dagen slechts, Die spanne scheidt Het nu van de eeuwigheid, Plannen maak je voor Later, later, later - Later is maar Vijf dagen lang, En boodschappen haal je Voor vijf dagen slechts…

Het boterbloemt in het oosten het fluitekruitelt overal, hoe luttel weet het eitje dat het straks vliegen zal. De linde lentegroent zacht geel, het gras zingt alsmaar hoger, het koekoekt in de verte en mensen kleden zich steeds bloter. Het lentet in het oosten het bloemigt overal mijn hart vreugdt alsmaar grootser en lammerdanst op ‘…

Wie kent niet die momenten dat je jezelf verwent met veel eten, teveel met veel snoepen, teveel met veel luieren, teveel met veel spanning, teveel wie kent niet die momenten dat je jezelf verziekt!!…

We zijn op tijd. Ik denk dat ik je nog zie ademen. Maar je geeft geen krimp tussen de stijve lakens. Het is zondagmorgen. We drinken cola uit een blikje, doden traag de stilte van de kamer. Buiten luiden klokken de prelude. De slagen sterven. We tellen af en tikken op het toestel dat gebroken zwijgt. Zo ga je ongenaakbaar weg en komt…

Schuif alle obstakels In dikke bergen sneeuw Voor je aan de kant, Immers jij moet stralen Als geen ander, Want jij bent hoogbegaafd Omdat je er een Van mij bent, omdat Je altijd beter bent Dan al die anderen - En als het onverhoopt Eventjes niet lukt Dan plak ik er wel Een label op, dyslexie, Adhd, pddnoz of pdd, Het is…

Ik krijg een filmpje binnen van mijn dochter, waarop mijn kleinkindje de filmster van dienst is. Hij sluipt de kamer rond Gaat op verkenning naar een pot met plant. Likt aan de schoenen, aan de vloer Alles waar hij zijn tong kan aanleggen moet eraan geloven. Hij wilt de bloembak gaan verkennen maar een harde neen doet hem opschrikken.…

Een ongewone dag in ’t plaatsje Urk… Ineens zie ik wat jonge Suri’s staan Ik schrik nog meer, er komen Mocro’s aan! en plots ontwaar ik zelfs een Nederturk! Verstijfd van angst zie ik, als dat niet gaar is een Engelsman, verdomd als het niet waar is!…

Fier stond ik in mijn helderheid een zomer lang te staren aan de hemel getekend met een eenzaam venijn om jouw gevluchte lichaam te warmen met de zonnegloed van mijn schijn jij keerde jouw vermoeide lijf naar links en liep naar de rivier om je in afzondering te wenden tot de kikkers die daar sliepen de prinsessen die er riepen hongerige…

Bronstig klinkt toch veel romantischer dan geil Het klinkt ook natuurlijker en nog krachtiger is het oergeluid wat het Edelhert voortbrengt: de hinde de bestijging, de bevruchting te laten mogen bepalen 't hoogtepunt van hun eenwording klinkt toch veel romantischer dan neuken!…

In de doorwaakte nachten was de liefdeloze leegte schrijnender dan ooit geamputeerd van mijn demente maatje huilde in stilte mijn gewonde hart de innerlijke kracht die ik eens bezat werd mijn grote kwetsbaarheid want in de schuchtere ochtend voelde mijn kussen nat…

Wij zijn onderweg door het leven onwetend waarheen onze reis gaat Wij zijn bijzonder, om in ons weten dat leven eindig is tóch het oneindige te kunnen ervaren We zijn onwetend van de onbegaanbare wegen waarheen die leiden maar vooral, hoe onze reis ten einde komt…

Samen met een musje koffie drinken. Spontaan, zomaar, zonder afspraak. Samen genieten van het toeval, dat niet toevallig is.…

Een klein paradijs. Gezien vanuit het heelal. Dat zouden wij zijn.…

Er waren nachten dat het leek alsof al het licht voorgoed gedoofd was. Dat mijn hart niet meer klopte, mijn ziel van mij wegdreef Het uitzicht door het raam nietszeggend was. De dageraad geen nieuwe hoop bracht. Er waren dagen dat de zon zo haar best deed, maar dat ik haar warmte niet meer voelen. Dat al mijn tranen zo bitter waren.…

gedreven tipt en veegt hij zijn i-phone en plukt daarbij met druk krommende vingers tussen baard, tanden en kiezen brengt schier schokschouderend zijn getergde handen op plaatsen waar lekkend vocht uitnodigt tot niezen trillend zoekt hij neurotisch bewogen onophoudelijk op benoemde plekken naar iets wat er blijkbaar niet is en verklaart…

Ze vonden het keigoed, een gaaf idee Om een satirisch filmpje te gaan maken En Timmermans volledig af te kraken Toen was het plots gedaan met de SP Nu vragen ze zich af hoe dat nou kan Maar ik denk steeds: ‘Hoe zou ‘t zijn met Jan?’…

Ik kon niet blijven, zonder escorte reisden we onder de zeven hemelen en pas later besefte ik dat daarboven de zielen wonen van Adam – verdreven net als wij Johannes en Jezus – de boodschappers Jozef – door zijn familie verstoten en Henoch – de levende leraar Aäron – nog steeds geliefd Mozes – de geduldige in de woestijn van ongeloof…

Als ze voor je deur staan weet je het al, is het al te groot om te bevatten De hemel helpt mij niet het hogere doel van de oorlog begrijp ik niet, ik kan slechts hopen op een afloop die er zin aan geeft Zacht vruchtvlees wordt ons beloofd maar we krijgen stenen te eten De kansen keren, coalities wisselen en wij schieten over, zonder…

wanneer de hemel en de wolken als beddenlaken lonken en ook het stille wiegen van de wind je in verleiding laten komen kunnen appelblauw en ook zeegroen de kleuren in je dromen zijn je ogen loom en zo vermoeid jouw wereld draait op volle toeren de nacht komt zalig, is mysterieus met rust en tijd als heerlijkheid de appel terug groen,…

de versleten schoenzolen van drie straatjongens hun blote voeten half zichtbaar dik onder vuil en eelt leer, ijzer en mensenhuid verwikkeld in elkaar stank damp en duisternis tientallen soorten smog zwart als de nacht flessengroen eenvoudig grijs geelgroen als erwtensoep armoede in 1850 of 2019 laat nooit los…

Niet weer De eerste lockdown was vertragen in het dagelijks leven. We leerden onze buren weer kennen. We gingen bij oma aperitieven en zij voelde haar hip en jong. Maar de tweede is er teveel aan. Sommigen zien het niet meer zitten. Oudere eenzame mensen zijn het er slechts aan toe. Nu de Kerst en het Nieuwe jaar in aantocht is. We…

verwoestend water stroomt nu zacht en vredig weg onthult de modder…

Al jaren eet ik bij mijn zoon. Altijd op dinsdag. Nooit had ik er op gelet, nu viel zomaar mijn oog er op... Een struikje in zijn tuin, droeg dikke rode knoppen. Tijd, om eventjes te stoppen. Wat was het voor een struik? Ik kende hem niet. Mijn zoon ook niet. Hij had hem gekregen, als klein plantje. Maar hij doet het nu goed, zodat ik…

als kind vloog ik vaak in de nacht wapperde met mijn armen uit alle macht om van de grond los te komen en eenmaal opgestegen kon ik de hele wereld omarmen echt ik weet het nog ik zweefde rustig en tevreden in m’n dromen door de lucht zoals water wordt doorkliefd door een heuse reuzen rog wat een kracht wat een nonchalante dromerige macht…

( voor onze columnisten in tijden van verval ) geworden tot een onverdraagzaam volkje van ongedurigen die zich uitleven in kwetsende geschriften uiteraard lekker anoniem want heldhaftigheid moet wel behapbaar blijven welnu 'helden' van het anonieme geschrift zijn er voldoende teveel eigenlijk dat ik met een gemoed van wanhoop…