Alle inzendingen over in je stem

jouw stem is een donker water, waarin zilveren spiegels boten met gehesen zeilen, de belofte van verre eilanden je stem is de dood die ik vergeef, de klok aan de hals van een kruis naar de stad loopt een woestijn, straten herinneren zich niet zichzelf in je stem worden zonen overhoop gestoken, en huilen alle moeders je stem is het…

Een stem Een stem spreekt Met een inhoud van waarheid Doorweekt van frustratie Niets kunnen wijzigen aan het feit Een stem spreekt Schreeuwend om hulp Geen grip hebbend op een wens Van angst doorweekt Een stem spreekt Smekend om vergiffenis Spijt hebbend met bloedend hart Verdragend het zware leed Een stem spreekt Vol pijn en verdriet…

een stem aftastend schuchter verlegen werd ... jouw stem kleurrijk verhalend vertederend en ... mijn stem vragend verklarend zwijgend werden ... onze stemmen veelzeggend eerlijk blijvend…

Ik heb een stem na veel ronddolen voel ik me niet langer verloren de mensen in de tram keren zich om als ik binnenkom ik heb een stem.…

dan niet dat je het hebt gedroomd Je bent slaapdronken, niet gestoord Luister goed naar wat je hoort Een stem wil je laten weten Dat je mij bent vergeten De stem van je geweten Je geweten, dat je laat zweten…

Per stem wijzer. Ieder stem krijgt zijn eigen klank. In alle kleuren van bedanken; of van wanklanken met het rode potlood in de hand. Per stem wijzer. Het kiezen laat zich horen tussen jong en oud. Een verliezende kiezer heeft nooit definitief verloren. Zolang die stem heeft en hoorbaar op zijn toekomst vertrouwt.…

Pascal, je hebt de mooiste stem van de hele wereld!…

stem die fluistert naar de stem die fluistert dat je leeft laat dan horen hardop horen hoe jij aan die stem je eigen woorden geeft…

En dat dan de stem van mijn zoon mij roept met de stem van mij met de stem waarom ik roep. --------------------------------- uit: 'De tweede Ronde', 2001.…

Meisje aan haar haar getrokken uitgefloten en ondersteboven weggezet, blikt terug op de dagen die nog zorgeloos waren en zegt stem, na stem, na stem gedag.…

geen stem in de wolkbreuk de plotselinge waterval van de daken glijdend druipende steen met hun zoute tongen verwoest o geen stem onder het afdak geen oog en geen beeld en geen godheid buiten het raam wuivende takken en de echo van een licht over de grond kruipend nee een stroom wild rode robijn een wilde stroom en het daglicht…

Zelfs in een fluistering hoor ik haar leven zelfs in het donker hoor ik haar stem.…

wie machtigt mijn stem wanneer ik het rode potlood ter vondeling leg en het papier ontdoe van de achtergebleven schors mijn stem geaard in positieve zin schraagt gestaag het gedrag gade van de kunstreizigers om me heen, ik verleg geen activiteit, en weiger de graadmeter te wezen voor Neerlands hoop blanco schuift het mij toebedachte scherp…

Ik word verliefd, verlegen van een aangename stem maar het valt vaak tegen als je ontmoet, haar of hem. Uiterlijk is niet belangrijk meer als je elkaar hebt aangehoord het komt hier dus op neer 't is de stem die mij bekoort.…

de stem die fluistert naar de stem die fluistert dat je leeft laat dan horen luidkeels horen hoe je aan die stem je eigen woorden geeft…

En toch heb je altijd die stem gehoord van de vergeten mensen en verloren gegane idealen. Wolf noch schaap was je op het schaduwfeest van jouw ademland met een stem die niet langer mocht spreken dan de stilte tussen de zinnen.…

ze belt ze praat langzaam ze zegt niet heel veel maar het is haar stem die ik altijd wil horen…

Frans Bauers stem hoort u voorlopig niet En Gerard Joling heeft zijn stem niet meer; Maar dat geldt voor u allen evenzeer Sinds u onlangs het stemhokje verliet. De stem die u daar openbaar liet horen Gaat daarna voor een jaar of vier verloren.…

Hoor je diepste stem volg z’n wijze woorden wees een met hem en erken hij wijst de weg naar onbekende oorden waarin ik nog zoiets als paradijs herken je ware echte stem schat z’n waarde in heb vol vertrouwen in hem en wat ik hiermee win is dat hij mij toont wie ik werkelijk ben…

Prachtig de stem en prachtig het gitaarspel, Ik heb het over Camaron en Paco de Lucia, Die liederen hebben gezongen als de Seguiriya Euforisch als men zich voelt bij het gitaarspel, Melancholisch wordt men als men de stem Hoort, hij heeft toch zo´n warme stem…

Dacht dat jouw stem klonk in stilte van mijn heimwee toen ik voelde dat ik wegzonk in toevalligheden dacht dat ik bekoring voelde in opnieuw beginnen omdat ik je had losgelaten en gekoesterd met gevoelens in alles vergeven dacht dat je mijn stem hoorde.…

De liefde zou ik vragen met jouw stem waarom ik zwijg als je wenst wat ik niet kan veranderen met mijn gestorven stem…

Een stem diep in mij Zag jullie en zei 'Au,' diep van binnen En even was ik buiten zinnen Een stem diep in mij Zag mij aan en zei Niet gaan huilen meid Want dan ben je jezelf echt kwijt Een stem diep in mij Zag jullie weer, hij Hield zijn mond, was stil Maar ergens hoorde ik die gil Een stem diep in mij Zweeg en troostte mij…

Jij bent de stem in mijn hoofd, die mij de weg wijst naar de horizon zullen wij gebaande wegen treffen houden wij elkaar altijd vast jij bent de stem in mijn hoofd ik voel je naast me, je bent heerlijk warm ik hoor je ademhaling en geniet jij bent de schat, die in mijn verlangens voorziet jij bent de stem in mijn hoofd, die ik gelukkig…

De wereld is stil de wereld is donker, alleen leeft de maan en wat stargeflonker Haar stem is muziek in de stille oren, zo kan ik maar niet uw stemme horen. Mijn land ligt zo ver en uw stem is zo zacht, en geen enkele ster schijnt mij in mijn nacht.…

Misschien dat het geluid van jouw stem in mijn ademtocht steeds anders klinkt dan voor jouw dood in al mijn dromen maar het is ook niet onwaarschijnlijk dat in de stilte van de duisternacht jouw stem geluidloos veel verder komt dan ik dromend durf te hopen in alles wat ik denk keert stilte terug.…

Mijn stem slaat over en ik slik; ik denk: waarom nu, waarom ik? Een moment als geen ander, waaraan ik niets verander. De emotie werd me even teveel, nu even wachten, dan ben ik weer heel. Mijn stem liet alles horen, liet alles zien, al de onzekerheid, alle gevoel en mijn lichaam, mijn geest hielden 't voor gezien.…

De stem die ik verloor was een stem die de stilte niet meer kon brengen waar ik sprak en wilde fluisteren naar de schaduwen die mij wilden zijn en niet meer zwegen.…

het rood van mijn tong speelt op tonen uitslijtend in een stem van uitgeknepen poëzie het zijn de oude woorden klinkend in de kelken van oude wijn sommigen zijn gegaan, gedreven door zinnen en door de golfslag van het bloed…

Een stem riep mijn naam zag niemand staan toch wist ik welke weg te nemen terug in het verleden waar schemer nog altijd strijdt het opnieuw doorleven de schaduw weerstaan dan alles achter laten ballast weg om door te gaan die stem bracht me ook terug plots braken wolken open waardoor het zonlicht scheen toen besefte ik dat schaduw voorgoed…