Alle inzendingen over indigo

als heftig indigo in eindelijk gevonden de mooiste blauwe kleur die nu mijn leven liefde geeft lossen de witte wieven zichzelf niet meer op zonder angst voor een angst als angst om me door die velden te begeven weer hoog die berg op naar de top van ijs dat ik dan laat ontdooien?…

Aum op rustige zee getij ik ontstijg de diepte indigo, indigo! alleen daar bereik ik los van land en zand hand en tand transparant in de lucht, indigo! slechts een gedachte creëert neem mij op mee Yo Pradodayat ik schitter schenk licht ben licht Tat Aum…

Als een rivier zonder eind stroomt de massa door Met het hoofd naar beneden gaan we ervoor Veel te veel gepraat over nutteloze dingen We vergeten te leven, we denken in kringen We denken veel te veel, te moeilijk en te wenselijk We denken om te denken, misschien wel menselijk Ik neig vaak naar het onmenselijke, de zonnige kant Ik wil gewoon…

Je kan niet houden van iedereen Want elk persoon kijkt om zich heen Voelen, luisteren en kijken doen wonderen In een wereld waar gelijken elkaar bedonderen Ziek, maar toch gezond We zijn er aan gewend want onze wereld gaat maar rond Voorzichtig kijken we verder, maar niemand die het ziet We sluiten onze ogen voor andermans verdriet Mismaakte…

Dunne stroken, vals licht Ongeplooide haren als een waas voor mijn gezicht Wat kom ik doen, wat mijn levensdoel? Alles wat ik zie en kan is gewetenloos maar met gevoel Ik vraag me af, ja wie ben jij? Je voelt zo bekend en zo dichtbij Losgekoppeld, verbroken maar nog één Ik ben jou en jij bent mij, samen zijn wij nooit meer alleen Ik voel…

Mood Indigo.…

Ik zou je graag leven willen geven vol levensechte dromen waarin we mooie dingen beleven genieten waar we aan toekomen eindeloos wandelen over de hei vliegen naar tropische oorden plukken we gezamenlijk bloemen in mei bezegelen ons zijn met de mooiste woorden versmelten we in een nacht vol indigoblauw liefdevol kleurt het zand op je gezicht…

Indigo Een uniform met veel macht hij verdient zijn strepen PANG…

zij staat in mijn straat met wolken te strooien. ze zijn van opaak en indigo inkt. zij danst en zij danst, zij glimlacht en zingt. maar niemand die luistert of heel even gilt. zo zie ik haar lopen, het voorhoofd gebogen, na jaren van strooien. geen eten of drinken, geen landschap of straat. alleen maar de stilte van inkt en opaak.…

Van indigo en koningsrood van waterverf en smaragdgroen van zonnebloemen en koolzaadgeel van koolwitjes op lavendel van al die dingen meer vertel ik als het zomert weer…

viola, viola da gamba viola, viool tricoloor violen met lentegezichtjes in roze, in wit en indigo de geur van maartse viooltjes is een melodie voor mijn ziel…

De hemel indigo, de zon violet. Andalucía de regenboog.…

de stilte van de nacht belijnt blauw grijze dromen tegen zwarte achtergrond transformeert duistere angsten naar indigo blauw toont plooiend en stippelend golvend en draaiend de zee uit verscholen diepte haar kwetsbare kracht…

Ze wees met haar pen het juiste vakje aan Ik heb er een kruisje ingedaan trok mijn meest onschuldige gezicht Een glimlach vertrok aarzelend van haar lip Daar heb ik maar een kusje opgedaan Ze straalde met een indigo licht zwaaide even en is opgewekt weggegaan…

zoals wulpse schelpspiralen zich lenig en conisch door kolkende zeeën wentelen zo wentelt zij zich bevallig en prachtig door kleurrijk leven van indigo blauw naar mysterie van wonderlijk naar warm zo telkens weer verschijnend en verdwijnend is liefde haar as…

(Het 0-nummer (II)) Zeer frugaal en erg sober dus spaarzaam Bovendien succes Hoewel het indigo- blauw alle kleuren o- verklast blijft ten allen tijde, tijd het gevaar dat echt nooit zal stoppen…

Soms weegt alles loodzwaar en dreig je te onder te gaan Heftig zo sentimenteel bestaan. Krijs dan een zo luid heftige neen, met mij niet gedaan Dat doe je eigen toch niet aan! Ik kroop door hete vuren voor ieder wel nooit voor mezelf Genoeg! En rot op. ............................... wat was ik maf.....…

in de tinten van een cyclische palet rood oranje geel en groen blauw indigo violet draaien weken dagen door bestemmen golvend mijn octaven hogerop en dan weer neer ik verkeer bevreemd in fase met een voorbepaalde kronkellijn zal ik ooit nog slagen daarin vrijuit mezelf te zijn…

Vervloeit Blauw via Indigo tot Violet. Dan regent het kleur hand-in-hand. Het is die natuur, Het is het groen dat dan groeit, Het is het leven dat dan bloeit alles in verband; wij zijn bloedverwant.…

Vervloeien blauw en indigo tot sprekend violet. Dan regent het kleur hand-in-hand. Het is die natuur, Het is het groen dat dan groeit, Het is het leven dat dan bloeit. Het is, dat alles, in zijn verband. Het is, wij zijn, allen bloedverwant.…

afscheid kent vele vormen en kleuren van zwart naar tranen van indigo naar violet soms neemt iemand afscheid omdat het niet anders kan als hoop plaats maakt voor wanhoop of iemand verdwijnt zonder vaarwel soms nam iemand lang geleden het besluit terwijl niemand zag niemand wilde dat hij al vertrokken was…

lichtvoetig danst ze poëzie op de houten vloer bevrijd van grote gebaren alleen in deze indigo nacht overrompelt het hart de verbeelding van verbaasde verwondering het maanlicht vond de openstaande deuren groteske omlijsting van een vogelvrije vlucht eindeloos teder kust de schaduw haar afdrukken op de kale vloer…

Met de rode verf smeert hij het heelal tot één geheel Daarna spat hij er dikke klodders oranje tegenaan Vervolgens schildert hij gele vlakken met zijn mond En laat hij zich met groen helemaal gaan Met de zeemeerminstaarten tipt hij de sterren blauw Om uit te rusten in het indigo van amigo Boeddha die eeuwig verlicht fontein is in violet…

het warme oranje van de ondergaande zon en de azuurblauwe zee bij Heraklion het frisse groen van een beukenheg en gele paardenbloemen langs een binnenweg rode klaprozen in het graan het indigo van een pauwehaan en het diepe violet van lavendel ja, ik besef het nu toch wonderwel dit alles valt mij nu te beurt dat kleurenspel, een lust…

Wang Yue hoop op een leven dat lang mooi en gelukkig mag zijn je naam een liedje van letters die zacht dansen zonder elkaar los te laten onder de indigo hemel verkennen je dribbelende voetjes de markt van Foshan flarden van stemmen specerijen en kleuren vissen slippers schoenen en oh dikke kikkers…

Wie met een kroontjespen, houtvrij papier Een schetsboek, oliekrijt en tekenschrift HB van Faber, kleur van Caran d'Ache En op de schrijfplank Oost-Indische inkt Het waagt de regenboog te imiteren Die zal ook van een regenboog beweren Dat honingbijen zoemend rond hun korf Broodnodig zijn voor bleu en karmozijn Turquoise indigo…

Indigo bleef maar bleken. Violet werd olievet. En verder was er zwart. Elke nacht waren de tijden zwart. Elke zee was zwart, elk woud, elk werelddeel. De kunst was zwart, zo zwart als de wereldziel. De inkt was Oost-Indisch kleurendoof. Moest er nog daglicht wezen?…

Als een wolk verregent en de zon tegelijkertijd brandt, dan cirkelen druppels Rood, Oranje, Geel en Groen, vervloeit Blauw van Indigo in Violet. Dan licht dit spectrum onverlet vloeit kleur hand-in-hand.…

De deurbel klinkt indigo zonder echo, of een verlangen in het licht van gevoelens drijven wolken wollig op klanken van melodieuze heimwee kitsch verstaat de schoonheid van twijfel die jou is toevertrouwd en naast elkaar verzameld in ivoor en porselein geldt de wet van herhalen tijdens zielszware voetstappen op een in inkt verlaten…

onder de indigo hemel vallen je verkennende voetjes stil op de markt van Foshan je naam een liedje zonder woorden de letters dansen niet ze houden jou en elkaar niet vast men loopt men kijkt met grote bogen om je stilgevallen lijfje op de keien heen uit de brede anonieme cirkel knielt een naamloze vrouw als een…