Alle inzendingen over innerlijk

Boeddhabewustzijn een innerlijk glimlachen vol mededogen…

gespannen stilte innerlijke dialoog een binnenspiegel…

Innerlijke rust je van de stilte bewust onder het maanlicht.…

Niets is wat je denkt dat het is Met iedere onvrede verstoor je je innerlijk…

JEZELF VRIJPLEITEN Tegen je geweten innerlijk fluisteren teneinde ‘t donkerzwarte wit te praten Laat je graag naar het sussen luisteren voorkomt ook dat je jezelf gaat haten Zacht met jezelf verdedigend praten en zo trachten jezelf schoon te pleiten Is in feite van de waarheid verraad en een stap tot beletten van zelfverwijten Innerlijk…

Het diepe ervaren maakt dichter mist ondoordringbaar de kern te raken Wat verborgen lijkt doordringt de sluier dwingt tot uiting van wat onzegbaar is Naamloze openbaring van intrinsieke inhoud half verloren in verzamelde letters…

me schilt ende betrouw siet ghie mie anne dun enst raoke oew gesichte mere oawer dun least dien skouder gedraeghe un ganse lief is oe an te siene als geliecke verskole piene die werme skout sich slegts in wienig telle as diene oge glaense doch seltsame kere gelieke die klostertuune omrinkt ut oewe siele alwaere ut oe self…

ik hoor een vogel rondom de kruising van mijn binnenveld blauw geletterd met rood doorstreept lokken sporen, halfvergaan tot aan de bosrand in het windgebladerd ruisen klinkt een verre stem en in mijn lijf de dood met ruwe wind daalt de vogel naast mij neer spreidt zijn veren over het zwarte stof ik vlucht en op zijn vleugels…

zijn dichtersziel draagt verte - ogen om traag langs de vloedlijn te lopen diepte van’ t leven is hem gegeven al heeft hij het liefst gladiolen…

Jouw ogen Zijn als de zee Ik kan er in verdrinken Ze voeren me mee Door jouw ogen Doorzichtig als de pest Zie ik niet alleen je lichaam Maar ook nog de rest Door jouw ogen Eerlijk als maar kan Zie ik de waarheid Van deze man Jouw ogen Laten stiekem zien Dat je innerlijk Nog mooier is misschien…

Als je mij respecteert, respecteer ik jou vanwege de innerlijke schoonheid in jou.…

in zoete pijn te dwalen door roze rode zalen verwachtingsvol gericht op dat wat kloppend ligt als in een halfopen toren van beschermende ivoren beschroomd stilaan de pulserende kamers binnengaan waar muziek van zoveel jaren door het aanslaan van de snaren tot weerklinkend leven komt, ontwaakt wat was verstomd, dat wat gewist werd geacht…

scheen over de landsgrenzen daar in de bergen had ik geen liefde aan je kunnen geven maar er weigerde een inzicht en ik had geen broek aan de woorden vooraf kwamen me onbekend voor alsof ik ze zelf niet had geschreven mijn eigen zienswijze was gebleven kon zich niet ontwikkelen de geestelijke achtergronden van mijn bestaan hadden nog een innerlijke…

nopens mij valt veel te zeggen nog meer zwijgen is wellicht een raad wanneer ik de zucht omvadem naar het aardse als de buiken en knopen van van een trillende snaar driftige honger doet mij zweven tussen de schimmen door soms veredeld en gemengd met eisen van de geest of zal het zo zijn dat het wezen daartoe van nature buigt…

daar stond je jouw ogen streelden me vertelden me jouw verlangens een huivering doortrok me het kostte me moeite om jou te weerstaan het was omdat ik iemand anders geen pijn wilde doen want aan je ringvinger was de afdruk te zien van jouw trouwbelofte aan haar die thuis op jou wacht…

Als de zon op spiegelend water Wat maakt het uit dat mijn haar vergrijst, dit is een kleinigheid voor mij want in mijn hart ben ik als een baby. Wat maakt het uit dat mijn haar vergrijst als mijn ogen nog glinsteren want binnen in me glinstert een oceaan. Wat maakt het uit dat mijn haar vergrijst ik heb geen tijd om me daar druk…

Soms moet ik in mijn hart kijken om daar te zien wie ik in feite ben En er wat plooien recht te strijken zodat ik kan zien of ik mezelf ken Soms moet ik het gordijn dichten opdat niemand ziet wat ik dan zie In ‘t totaal van levensoverzichten van liefde en smart uit de historie Soms moet ik heel even schreien als ik mijzelf in indertijd…

Het meer in mij vloeit uit in een ander meer, beneden voort. Het is niet vergelijkbaar groot. Het is een woord, waarvan de diepte anders is. Je kunt erin verdrinken, maar je gaat niet dood. Zijn oorsprongen verwisselbaar? Alles stroomt ook naar boven, want wateren zijn van hun bron al evenzeer de bron. Begin dat nooit begon. Eeuwig is…

Heerst er rust in mijn vermoeidheid Heerst er strijdlust in mijn verzoening Komen mensen nader als ik hen vermijd Is er afdoende waardering te vinden als genoegdoening Is er een wezenlijk doel in mijn ademhaling Komen eenzame zielen op mijn pad zodat ik hen inwijd Is de achterlijke wereld me liever niet kwijt Zijn mijn woorden sterk genoeg…

Ze stond daar in de schaduwzij ver weg van het schools gedruis Ze paste er gewoonweg niet bij ze was ronduit een grijze muis Haar wereld aan de binnenkant verborg ze voor ’t vreemde oog Voor het oog was ze transparant doch zij was muisje regenboog Eenzaam en aan de schaduwzij scheen wat ieder van haar dacht Maar elke dag sierde een bladzij…

Er stromen rivieren rond jouw naïviteit het is zomer, je roept een ober je vraagt vriendelijk om innerlijk licht alsof zwaartekracht niet meer bestaat weemoedig meewaait met de wind nu al mijn woorden zijn verdwenen je glimlacht voortijdig naar een kind rozen bloeien sober, je voelt je onbemind over wat jij mij aan diepte bracht de horizon…

Hey Ik moet je eindelijk nu even spreken: Weet je ik weet Je hebt je zo vaak alleen gevoeld Wist niet waar heen Voelde je niet veilig Was vaak liever alleen Dan kon je tenminste jezelf zijn Je hoefde je dan niet te bewijzen Je hoefde niet zo je best te doen Hoefde niet bang te zijn dat je fouten maakte Je was vaak liever alleen Niemand…

Vlammen in mijn hart Terneer geslagen, Warmte die grotendeels Verdwenen is, Niets is wat Het lijkt - Ondergronds Brandt het innerlijk Vuur dat zo Te zien onzichtbaar Blijft, maar altijd In waakstand paraat Om toe te slaan Als de vrieskou te Erg geworden is…

Er loopt een razende in mij rond te schelden en te tieren maar uiterlijk ben ik een non zo rustig en bescheiden Er stroomt een rivier van tranen door mijn hoofd maar naar buiten ben ik een zon zo vrolijk zonder lijden Ik probeer een mantra te herhalen in mijn hoofd dat soms lijkt te werken om uit het denken te verglijden Maar wie kent…

Verzacht dat de innerlijke pijn?…

levens de stilte wijsheid fluistert het meisje in mij dagdroomt waar het zonlicht sluiers weeft van onvoorwaardelijke liefde waar verbinding met de bron boven aardse sferen zweeft waar het Is met Zijn versmelt in een beschouwend accepteren hoop haar tere vleugels spreidt met liefde de balans herstelt in het geestrijke gewelf van mijn innerlijke…

Hoe je denkt, wat je bent, wie je wilt zijn, hoe je wilt zijn, waarnaar je streeft, hoeveel je geeft, waarom je geeft, waar je om geeft, zoals je leeft? Het heeft allemaal zin, er is altijd iets, iets dat telt, iets, iemand waarnaar je zoekt, soms ben je dat zelf, kijk in die grote spiegel, dat verlangen naar een hoger…

Het biezen hart heeft ongetelde kamers, de verlichting kiert door de ontboezeming, het inner-oog ligt in het laatje van verwachtingen, de waarheidssleutels liggen onder de mat van de kaal gelopen verkenningen, de scharnieren van het glimmende harnas van het heden moet nog worden gesmeerd, als - tot de laatste draad - versleten jas,…

Een ijsberggigant glijdt voetje voor voetje op drift geraakt van antarctica ongezien als zeeruim explorer naar de kusten van zuidelijk afrika Zo'n reis door de tijd zullen wij allen maken, eens op een keer zo niet nu, danwel dan geen robot van barabas of met een spider geen game met een crawler die nergens toe leidt geen…

wat je een ander  laat zien is slechts de schaduw van je innerlijk…