Alle inzendingen over innerlijk

vrouwe sprak de man ik bungel nu al zo lang doe d'r 'ns wat an nou ja zei de vrouw spreek niet zo vreemd je bent toch van hier en nu verre van ontheemd het is ook jou bekend niets staat vast behalve de dood aan het end de rest kan beslist opgeschort hoort bij leven in het kort onzekerheid kan geeen kwaad voor de innerlijke groei…

hoe het met de heren innerlijk is gesteld blijkt op het voetbalveld lag tot voor kort een speler neer gestort vreemd roerloos hevig kermend in de kramp uitgeteld of niet men trapte sportief subiet het leder buiten de lijnen heden gebeurt dat wat later laat heerlijk liggen men slaat munt heilig de tactiek scoren nu je kunt het is…

het grote geluk zit in innerlijke rust mededogen en een vriendelijk woord dat is wat een mens graag hoort en iemand waarom je geeft dat is het echte geluk wat je dan beleeft…

Een moment voor mezelf Op een dekentje aan het meer Even alle zorgen kwijt Hiervan geniet ik zo zeer Het genieten van Deze kleine dingen Mijn innerlijk gevoelsleven Door de schoonheid van de omtrek Te laten doordringen Even één met de omgeving Zo zuiver de natuur Kleuren, geluiden, bewegingen Raken me van binnen Een genot intens puur…

Zachtjes bladert ze de verf van mijn muren waarmee ik een innerlijke verdediging opgeworpen heb maar ze laat zich niet wegsturen Ze bedenkt met welke breekijzers ze de muur kan neerhalen en spreekt ze uit stenen vallen door haar toon bezwijken onder het geluid Haar blik kijkt naar binnen en met sprekende ogen veegt ze de negatieve…

Als één brok liefde Ik geloof mijn ogen niet maar zij kijkt dwars door me heen valt mijn hart binnen en verklaart het tot haar gebied Ze verandert de dorre bodem in vruchtbare grond en laat haar oevers er landen Ik stroom mee op haar liefde en draag haar op handen Als één brok liefde Ze verkent m'n innerlijke vertrekken loopt langs…

O Gij, die m’n gedachtjes kust En wiegt m’n droefenis, ’t Is of m’n innerlijke rust Door u beveiligd is. O lieflijkheid! o zang getril! Verwarm het harte mijn, Dat arm verlaten hart, en wil, M’n eeuw’ge rijkdom zijn.…

Zo teer in kracht, hebben je wortels gezocht, de innerlijke vracht, dat, wat wel en niet mocht. Na tijden groei En knop na knop, Kwam je in bloei, Leefde je op. Als een fontein van vuur, Kleuren, geel, blauw en rood, Kwam heel je natuur, In mijn ontwikkeling bloot.…

kust stil van binnen het zilte zout maakt geen lawaai waar het leven drijft in een zee van tijdstromen van eb en vloed ik hou me vast langs jouw oever met vaste tred ligt het ietwat ziltig op mijn tong ter ontspanning neem de lucht in me op zweeft het zilverzand alover wist mijn sporen ik laat ze gaan, zwaai ze uit les mijn innerlijke…

Hij zag jouw zielsgezicht in droomvertwijfeling tussen wolkenkastelen en luchtspiegelingen stond jouw gelaat op het gescheurde etiket van een in de hals slanker wordende fles waaruit hij een donkerrood vocht had gedronken tijdens het nadromen over jullie vrijpartij waarbij jullie niets achterwege hadden gelaten bekeerde hij zich tot een innerlijke…

Toen mijn lippen jouw innerlijk begroeten ik je geurende nectar proefde over mijn tong je handen klauwden trokken aan mijn haren was ik even onsterfelijk voor eeuwig jong Als een boog lag jij gespannen je lichaam trilde alle gêne was verbannen je geilheid nog lang niet gestild dus nam ik jou ruw vloekend, gemeen hard en boos jouw lust aanwakkerde…

Het pad der liefde gaat niet over rozen Maar voor jullie geldt dat wel Nog even los van de uiterlijke pracht en praal van deze dag zijn jullie een stel dat innerlijk weet wat liefde is Weinigen is het gegeven over rozenblaadjes te lopen Het is normaal slechts weggelegd voor koningen en koninginnen Maar Miriam en Arjo, het is ook voor júllie…

het loof, gekleurd of vaal bedekt mijn wereld almaar meer ik ben op weg naar innerlijke taal spreken wordt zuchten naar een veer in het park waar ik vertoef lijken alle lichten te doven het aardsparadijs toont zich grijs en droef alleen eenden zie ik in een lage mist geloven het lijkt altijd zo onverwacht als ik de andere kant ervaar…

Rozengeur trekt door het huis, geruisloos, als een stille getuige, de begonnen reis van rust, van peace van mededogen en innerlijke vrede, waarmee lijden getrotseerd lijkt te worden.…

vliegende Hollander overtuigd, geankerd in een nauw wambuis, gekapseisd in ondiep water, waar het lot het zwaard vast liet lopen, bolde winddruk 12 zeilen met de kracht van de gordiaanse knopen en van een vaste koers verstoken, stuurloos met een gebroken kompas, gedoemd in een laatste reis de klippen te verleggen, viel tegen innerlijke…

De parels van inspanning verdampen bij de oplopende temperaturen van het verblekende bloed in deze strijd met de oneindigheid Het lijden bevrijdt, innerlijk verlangen het lijden bevrijdt, het lijden bevrijdt! Grenzen vervagen geestverruimend, ik loop vanaf nu alleen op karakter in het heetst van de strijd.…

zoals het nooit eerder is geweest lijven zijn in dromen verstrengeld in hoopgevend zuchten, vibreren ze als liefdesengelen vol geilheid gelijk beesten, zo wild, en gewild verlangen ze genoegzaam in droomwereld, onder zomerzon naar vrijheid, oneindige vrijheid en er drijven rozen in de vijver slaapt zelfs een beetje heimwee vol dierlijke innerlijke…

Ergens in het eenzaam wachtte zij wellicht tot iemand haar zag zitten Ze weende, niemand houdt van mij niemand laat ik mijn hof omspitten Ergens in het eenzaam schreide zij altijd alleen staan doet immers pijn Iedereen meende, zij is best heel blij innerlijk was zij ‘t huilmeisje klein Ergens in ‘t eenzaam verlangde zij naar een lief die…

pas ontknopte doodsbloem verzinkend in een nieuw leven straalt zij nog over op haar geliefde (in een bespiegeling) Dan, in onbenoembare kleuren bemint hij haar, maar hij faalt De doodsbloem verwelkt door zijn onbezonnen kus, legt zich ten ruste En in een eeuwige verdrotenheid verlaat zij haar verdoornde leven Hij heeft haar innerlijk…

been in pas van jeugdige overmoed en onze gedachten bedeesd ons hoofd verlieten hoe alles ons te machtig werd de stilte de krachtige drager was waren dromen gek geworden in netten van verbeelding en romantiek lonkend was in duisternis gaven wij ons over aan verleiding verzoenend en bevrijdend vloeiden de uren over onze lippen samen in innerlijk…

dat ik voor mij vlucht en mij verberg achter bergen smart Het is doodstil als het vèr drie slaat die stilte treedt almaar nader tot mij Net of zij wenst dat ik het leven laat en geleidelijk wegglijd in ’t doodtij Het is doodstil in de donkere nacht en het stil wordt door mij verstoord Geen mens merkt dat ik leven tracht en daarbij mijn innerlijk…

je onderlip en weg zijn je verdriet en je eenzaamheid Heel eventjes over je wangen wrijven wanneer de tranen weg zijn geschreid Of eventjes ver van je huis verblijven en weg zijn smart en neerslachtigheid Heel eventjes met je handen gebaren wanneer het knakt in je weerbaarheid Of door te bewegen hulp te ontwaren en weg is je angstige, innerlijke…

Ieder nieuw gedicht waarin ik steeds mijn innerlijke stem toon, wordt eindeloos gepoetst en doorgelicht. Ik zwem langs het gedicht en neem een hapje, spuug het weer uit; verkeerde klank of klemtoon. Ik ben geen snelle dichter dus, dat snap je. -------------------------------------- uit: 'Een tuil zeeanemonen', 2000.…

nieuw equilibrium hoop liefde ik hou van je en dat maakt me sterk waar begin je of waar eindig je denken aan de toekomst vraagt om stevig contact geen blackberry, geen auto, geen huis wel elkaar laten we Europa met haar open wonden verlaten de kerktoren achter ons op weg naar Azië op zoek naar de ware tijd ware tijd een nieuwe kracht van innerlijke…

fruit als pronkstuk van kunstenaar zag hij eruit met takken door tal van vruchten verzwaard en met het schoon vooruitzicht dat ons streelde een rijke oogst van gezondheid en genot dachten wij nog niet aan het vergank’lijk lot dat menig mensenkind onze begeerten deelde want wilden wij oogsten in gewezen tijden ach wie beschreef dan ons innerlijk…

meteen komt, wat jij niet verwacht Nog eventjes dan kom ik op stoom en ik heb grootse plannen voor vannacht Ach meisje van mijn stoutste dromen mijn vingers zijn als fluweel, zo zacht Ik houd ze ternauwernood in toom en ze willen je strelen, wel heel de nacht Ach meisje van mijn stoutste dromen ik zie aan je dat je naar liefde smacht Innerlijk…

Even die stilte van mijn innerlijke wereld. Geeft hoop en vertrouwen als jij het ziet.…

op jouw innerlijke melodie, mijn lief. De mooiste muziek ooit. De stilste muziek die hard weerklonk.…

De innerlijke strijd ga ik niet meer aan. Loslaten is het moeilijkst maar er is genoeg gesproken, genoeg gedaan. Hier heb je de sleutels..ik neem afscheid.... ik moet gaan....…

Zelf sta ik op de rand van een innerlijke beschaving verklaart zich het onwrikbare van deze telg, hierin zijn de melancholieke glitters niet weg te denken verstrooiing heeft zich in formules vastgelegd.…