Alle inzendingen over inscriptie

zwijgzaam -er zijn er zoveel voorgegaan- sta ik in de rij van dromen dagen gaan voorbij ik verzin mijn slaap op schrift maar glijd niet verder dan de steen die elke kleur ontkent, elk teken hoekig en eindgebonden de wind bijt, het museum sluit wegens zekerheden en onbeweeglijkheid in deze wereld later, na de regen denk ik waarom…

Een wereldbeeld ontsnapte ons toen wij een halfrond vergden om er alleen te zijn, het andere bleven bewenen. Wij legden achter ons leven een tuin aan, ook een register van allen met wie wij nog zouden bijpraten, staren, verhelen. Wij meden de liefde en lieten de tastzin, schreven hooghartig de toekomst af. Zoek ons niet meer, wij…

ik zoek een wijnkelk of een roemer of zo'n beker uit de mis met een inscriptie en een edelsteen beladen met betekenis ik zoek een huis met zware balken met van die fakkels aan de muur een langgerekte houten tafel waarin gekerfd staat ieder uur tekens van aanwezigheid illusies van gedachtenis…

benenwagen om een uurtje te struinen in vochtige, dampende paden met bloedrode halfdode doffe blaren der herfst onderweg zal ik zonder enige twijfel stoelen ontmoeten zonder padden maar met stippen en hoeden als bij toverslag doemt zomaar uit het niets malenka kochana op haar benenwagen een munt in haar hand met Latijnse inscriptie…

Ooit heb jij mij een ring gegeven met de inscriptie: ik heb je altijd lief die belofte heb je nu gebroken vindt nu bij een ander je gerief. Heeft het ooit iets voor jou betekend heb je mij wel echt lief gehad of was het één van jouw kreten als je zei: jij bent de allerliefste schat.…

bij de schroeiklank van schalmeien, in het blauwe suizen van de lucht, in dit één en al omkransend stralen, in de speeltuin onzer gruwelvlucht: schep de lagen haat en liefde en de woordenetter van mij af. leg mijn falen bij het falen, vloek en schrijf jouw naam bij op het graf.…

er hing een merkwaardig vuil licht over het verveloze kruis alsof het ingegroeid was, vastgebonden zonder inscriptie ieder dag liep ik er langs raakte het verweerde hout net niet aan doodsbang om met de doden tikkertje te moeten spelen vandaag, jaren later zag ik het kruis weer het viel uit het dunne schrift waarin ik een memoriam…

De tijd danst de dagen het verleden daarentegen schrikt wakker met een zucht Voorjaarsvogels vliegen overwinteraars taaien af Jij en ik openen deuren naar de toekomst laten de stèle ongebruikt relatie opgegraven…

de allerheiligste oude inscriptie symboliseert eeuwenoud verlangen, een zang des strijds waarin jij leeft.. Ooh Sjalom.. hebreeuws hart, dat bloedend spreekt..…