Alle inzendingen over intensiteit

de rode lava brandt mijn zinnen waar vurig diep de eros troont braakt de witgekraagde krater die asse spuwt die stenen gooit en maalt de aarde langzaam in vlammende tooi de wanhoop uit de dalen schroeit de witgekraagde krater het wezen nog in thanatos waar tranen nooit zo lang verblijven dan een ogenblik van spijt omdat al het einde…

Nacht, kantelend naar zwarte randen of in vlucht naar mild blauw, zo tijdloos blind. Regenziel, schuilverwant van krabbenscheer en cataract; ondiepte, genadig voor huiver, uitgesproken in loslippig boezemwater.…

jij, ferm stappend altaar van verboden honger van schaduwlichtend haar met je zalvende hertenogen hemelgewelf in streepjestrui huidkleurige instappers, knipogend aan elke voet wanneer mag ik je flanellen broek zijn jouw huidomspannend heelal de lengterichting van je lijf jij daar, vleesetende plant in polderland je bent elke tik van mijn uitgemergelde…

Ik fileer je hart en laat het bloed zweten trek je aders uit en knoop ze in niets weerhoudt mij van dit alles omdat de intensiteit en liefde nu eenmaal rood is en met het hart wordt ondertekend.…

kracht straalde uit de blik in je ogen warm zonlicht gecomprimeerd tot smaragd intensiteit en helderheid een intieme kijk op het diepst van je ziel ultieme transparantie waar ik voor viel…

Ik heb de afgrond bezien met het afgrijzen van mijn schoonheidswanen zag ik Goddelijke diepte in de ogen van de spiegel en het sentiment verzwakte niet werd zelfs heviger naarmate het toenam in intensiteit bezag ik de afgrond met al mijn zwakte van aangeboren argwaan.…

de onvergetelijke momenten van de herinneringen aan jou zijn mijn onbetaalbaar vermogen die mij onder de huid pulseren met de genoeglijke intensiteit ze helemaal opnieuw te beleven als een mooi album vol met foto’s dat ik steeds doorlopen mag met jou…

Ik hoop alleen dat jij beseft… de intensiteit van wat ik voel.. De bezetting van mijn hart, is nog steeds niet neergeslagen.. Dit zal een eeuwigheid gaan duren… Want dan pas, durf ik te spreken, nee, dan pas…durf ik te vragen….…

Ik hoef niet na te denken als ik aan jou denk. De elegantie van jouw melodieën doen mij goed. Ik hoef niet te presteren, jij bent mijn winnende lot. Jouw charismatische energie verrijkt mijn serene mood.…

Ik sta stil op straat Verwonderd over een gedachteflard Maar ik ben niet verbaasd Niet verbaasd omdat mijn gedachte altijd over jou gaat Het feit dat ik denk over zo maar iets zou al een bijzondere ervaring zijn Een gevoel geven dat ik ertoe doe of dat iets beweegt Maar dat ik over jou denk betekent dat het ontzettend goed gaat…

laat mij gaan en zwijgen over datgene wat geen naam verdient het is tijd voor andere bewegingen ik betreur het niet oude tijden gescheurd in repen in bedommeling van geleegde ogen het nieuwe licht als room verstrengeld in intensiteit van heden…

het rondde in goud de massa wit gebundeld licht waaierde uit in krachtige stralen die hun intensiteit zelf bepaalden met energie overgoten baadde aarde in de bron van de zon waar scherpte en rechtlijnigheid het credo van de eeuwigheid zong…

Langzaam naar het einde Al wat je was afpellen Een lange strijd voeren Naar iets wat je niet wil Er is geen ontkomen aan Wanneer alles is gedaan Vergevend berustend Naar de kern van zijn Overgegeven , los van wat was De schoonheid , de intensiteit van leven Openbaart zich Je wordt mooi, steeds mooier Dan je ooit daarvoor was en Kon zijn…

Maar ook een schicht, van zulke intensiteit dat via ons de eeuwen worden samengebrand tot de meest voelbare essentie.…

Rozengeur mij Verleidt mij tot zinderend maneschijn Laat mij jouw liefde kolken In woestgeurende intensiteit Laten wij elkaars gedachten omarmen En bezegelen met weeldekussen Laten we ons meevoeren In sluimerende begeerte Van onze besuikerde harten…

Rozengeur Verleid mij tot zinderende maneschijn Laat mij jouw liefde kolken In woestgeurende intensiteit Laten wij elkaars gedachten omarmen En bezegelen met weeldekussen Laten we ons laten meevoeren In sluimerende begeerte Van onze besuikerde harten…

In Utrecht brengt men vol intensiteit gedempte singels terug in oude glorie Met oog voor nu, voor toekomst én historie Want oh, wat geeft de bouw van toen veel spijt Hetzelfde lot treft ooit Amelisweerd Dan zucht een oude Schultz: “Het was verkeerd…”…

Veni: Je kwam met de elegantie van een gazelle Je maakt van elke beweging een dans Vidi: Je ziet met ongewone intensiteit Jouw ogen zijn de antenne van jouw ziel Vici: Jouw hart stuurt jouw handen aan en geeft ons de wereld terug…

ik zag in je lach het kloppen van je hart lippen welfden in rood de kracht die jij van binnen had gebogen lijnen verfijnden de intensiteit van de liefde die jij gaf in het zwoel van je ogen ben ik voor jou tot in het stof gekropen niet onderdanig maar vol adoratie van jouw lieftallige vrouwelijkheid…

de intensiteit en je geniet.…

De verblindende intensiteit van haar blik verbergt het prijskaartje in haar achterhoofd. Vleiend paait ze met de veelbelovende rondingen van haar soepel lijf. Dat aaibaar is, maar lusteloos in bed en elk orgasme berekent tot de laatste geile gil.…

licht wolkte speels tegen een donkere hemel vonkte af en toe in het versterken van elkaars intensiteit in serene stilte volgden kleuren het tijdloze pad van komen en gaan zonder een ons bekend patroon bleef de balans zuiver en schoon ergens lichtte volmaaktheid op maar gods hand wuifde gewoon…

ik hoorde ongeslepen diamanten in het gemengde koor de sopraan parelde haar tonen reeg het snoer tot melodie esoterische intensiteit verwijlde in de ijlte kwam vol terug in het refrein waar samenzang de edelsteen ontving als kroon op hun muziek die door een ovationeel applaus de hoogste lof kreeg van een laaiend enthousiast publiek…

Niet voor de luiheid, vermoeidheid of gemak maar voor de intensiteit van het gebodene! Om je lichaam en geest niet bovenmatig, overmatig te belasten! Maar voor wat Bach’s goddelijke muziek en Gods eigen heilige bijbelse teksten onwisbaar aanrichten in je ziel, zaligheid en zekerheid. Wat je rest bij het uitzitten is: Geduld!…

Jij was niet in mijn landschap toen ik aarzelde en zon scheen je kwam ook niet bij rivieren toen twijfel toenam liep ik over de brug overdonderd door werkelijkheid uit jouw droom, klom ik alles nam toe in intensiteit jouw schaduw zag ik wolken tellen er viel stilte over landerijen ik ademde, jij was in ademnood in mijn droom die uit…

al in het subtielste begin van contact keken haar kijkers universeel apart nog fletsten de eerste kleuren maar de intensiteit verbaasde al snel het oogopslaggebeuren zij legden een fotografische plaat op een onbewerkte plaats van het grote herinneringsbloc uniek door onvergelijkbaarheid oogde die blik in een charmant volwassen…

het waren je ogen gekarakteriseerd door hun volheid en intensiteit een mengsel van pure arabica en een vleugje robusta van de beste kwaliteit die mij huiswaarts deden keren met een peperduur espresso- apparaat dat ik niet van plan was om te kopen elke keer als ik nu zo’n capsule ga verwerken zie ik ze weer vóór me je ogen maar dan…

ik volg het licht op jouw gezicht als jij de avondlucht trotseert met wisselende intensiteit vlammen schaduwen speels rond je vormen de matheid van je fraaie huid voorkomt weerkaatsen in diep donker vragen oogt je sterrenblik een lach glimt tanden wit dit warm decor heb ik zo lief omdat het uitzicht op de hemel biedt…

niet de jaren hebben je gewogen jouw ogen passeerden alle grenzen in een tijdloos open de enige bagage die jij altijd bij je had was de schat van een lach op de paspoortfoto in je tas waarbij iedereen toch even moest kijken om de intensiteit van a-live met de foto te kunnen vergelijken jou zien was altijd een stukje van je…

Ik voel jouw ogen uittreden mijn woorden verkennen de intensiteit van een onzichtbaar bestaan in een lied van zachte druppels. Ik denk dat ik nooit meer zomaar een traan kan laten ontsnappen zonder het koele blauw van jou, de glinstering van licht en levendigheid.…