Alle inzendingen over jagen

onze koning gaat op akelige jacht 5 miljoen subsidie wie heeft deze stomheid bedacht het anders zo juichend gezicht van deze Koninklijke jager wordt keihard de dieren kunnen geen kant op smart misschien indruk maken aangaande vrienden jagersclub stoere verhalen te kunnen vertellen in de pub Nederlandse oranjevlag…

Alles lijkt zo snel te gaan Ik kan er niet aan wennen Vroeger bleef ik overal staan Tegenwoordig moet ik rennen Jagen om op tijd te komen Haasten om op tijd te gaan Waar is toch die tijd gebleven Toen we nog in eenvoud leefden Zonder stress er tegenaan Tegenwoordig word je meegezogen In die golf van onze tijd Die jou zonder mededogen Leegzuigt…

de wind strijkt tegen de haren in van de schuwe solitaire jager wacht sluip wacht op ongehoorde fluweel zachte kussentjes almaar dichterbij saamhorig verticaal gestreept met het hoge gras in het scherpe vizier het argeloze leven leven en jagen alleen…

Ik heb een hoop vreemd volk over de vloer Ze kijken in de keuken en de kasten Terwijl ze steeds hun telefoon betasten Men ligt ook in de voortuin op de loer Daar tuimelt er nu een van het balkon Hij riep nog net: 'Daar zit een Pokémon!'…

Het jagen wordt zoals vermeld bedreven door de hoogste adel welke gezeten in het zadel jagen op, en van ons belastinggeld. Kapitalen, schaamteloos verspild Door hebzuchtig adellijk wild …Ministerie van Wonen, Wijken en Integratie betaalt het jagen op zwijnen door de Nederlandse adel……

Als onweerswolken Vol donder en bliksem, Dreigend zwart getooid met Verraderlijk zilveren rand, Jagen oncontroleerbare Gedachten door mijn brein - Ze gaan er met mijzelf vandoor, Zonder dat ik ook maar een moment Boven mezelf word uitgetild - Gedachten jagen, Gedachten jagen, En laten mij dingen doen Die ik van mijn leven…

ik jaag weer in een herfst die roodkoper lacht op het koppel duiven dat mijn druiven heeft gejat het korhoen of fazantenhaan de meerkoet en de vette ganzen die zo gaan ik jaag maar mijn garagedeur wordt niet besmeurd met hang naar adelijkheid van vogels jaag omdat de herfst weer geurt ja visueel omdat de oogst weer zo intens…

Hier woonde tot voor kort een prachtige vos. De jagers kwamen, hij was de klos. Hier woonde tot voor kort een trotse ree. De jagers kwamen en namen zijn kadaver mee. Hier woonde tot voor kort een rappe haas. De jagers kwamen en werden hem de baas. Hier woonde tot voor kort een glanzende fazant. De jagers kwamen en vilden hem met blote…

Als dromen bedrog zijn loont het de moeite niet ze na te jagen…

Urenlang jagen ze voort over de vlaktes: de onweersbuien.…

Wolken jagen, Wolken jagen, De onrust moet eruit - Zonder vleugels komen Mensen voorbijgedreven; De lucht klaart En kleurt hemelsblauw, Tussen twee knuffels En een zomervest Bloeit een zonnebloem Bad Meinberg, Duitsland, dinsdag 12 augustus.…

Voor Reintje is een kippenhok een feest, Maar op hem jagen is ‘s nachts streng verboden. Geen kippenhouder zal dat dan ook wagen, Nou Reintje nog verbieden ‘s nachts te jagen.…

Een kwestie van tijd wind en regen jagen door mijn tuin bij vlagen…

Vloeibaar pulseer ik schokgolven genot, ik jaag -- getijden in zee.…

en weer jagen straaljagers hun stille witte strepen door mijn blauw…

Een ieder wil de haas in zijne strikken jagen Maar ik werd overal verjaagd en niet begeerd. ------------------------------- uit: Emblemata Amatoria…

twee teefjes onder appel op die mooie zomerse dagen mijn stem herkenden zij wel ook al gingen zij op in het jagen ma en kind met hoge sprongen achter de konijnen aan om later met hangende tongen het koele water in te gaan braakliggend polderland hernomen door de natuur niet kunstmatig aangeplant een veld vol avontuur…

De herfst is de tijd van de wind die me jaagt en onrustig maakt,maar er zit veel dieper nog een jacht, een niet te stillen drang naar altijd maar iets anders, niet luisterend en kijkend maar alsof een boze geest me kwelt en voortdrijft, niet te stoppen. Wat kan dat zijn, die dwaasheid die mijn ziel zo kwelt dat nergens nog een plaats gevonden…

neem mij mee jaag me op met wind ik wil spelen als een kind niet mijn dagen slijten door langs lage oevers in het riet te bijten wil watervallen spatten op de rotsen regenbogen kleuren in de zon laat mij onderduiken en naar zuurstof happen als ik eindelijk boven kom neem mij mee tintelend en geladen naar opnieuw geboren worden…

Laten we samen gaan jagen. Even weg uit jouw hondenleven. Even weg uit mijn mensenleven. Jagen, jij en ik.…

Liever jaag ik er achter aan en lig ik in een bosje met geweer en hoed waar ik geduldig wacht. Komt geluk dan nietsvermoedend voorbij geslopen, dan schiet ik en bewaar hem in de vriezer, voor mindere tijden. Alles wat er over blijft deel ik stiekem uit aan opgegeven dromen, in het holst van de nacht.…

wolken bevolkten vandaag een helder blauw in een middelgrote stad waarin de zon het moeilijk had in hun vormen stormden ze huizenhoog in een skyline die een weidse horizon verboog ik zag ze jagen hun druppels dragen in de grijze onderkant maar een koele wind hield alles in de hand totdat thermiek in het geniep een andere…

de schaduw die we zo lang als maar mogelijk voor willen blijven zal toch eens de zon aan het gezicht onttrekken tot die tijd is het jagen van licht een van de betere tijdsbestedingen…

van pijlen om het bloed weg te likken uit de beneden schoonheid waaraan ze zich vergapen de vrouwen met tranen de mannen spottend, jongens en meisjes nieuwsgierig opgewonden Niemand raakt me aan niemand voelt de warmte van mijn lichaam vervliegen Ruk toch de punten uit mijn vlees omhels mijn wonden met jullie handen en neem mij, jaag…

uit de bodem van je klankkast jaag je vogels in de lucht die met vleugels stilte opensplijten in hun vlucht…

wat dit is is zeker niet deze mogelijk wel dat maar dan nog niet die langs verlaten hemel jagen wolken vol regen…

Door zijn hoofd jagen zijn eigen vragen : "Wie was ik, wat deed ik en waarom ?"…

Zo noemen ze het, Het jagen met een fret Als die wordt opgezet! Ja dacht de fret, Zo is het maar net.…

In een eenzaam huis behangen met schijncoryfeeën Waart rondt een jager Hij graait naar elke schaduw Als een rusteloze tijger op zoek naar duidelijke sporen Op de trap en in de gang glijdt hij als een moordenaar langs de koude muren Zelfs onder het bed op zoek Naar dromen die zijn jachtterrein Al jaren hebben verlaten…

gelijk zijn zicht haar gloed weerkaatst als hij halend liefde stemt zo is zij ook in ‘t minst geremd als zijn huilen eens misplaatst nachten heeft hij haar gemist schaduwscherp verlangen eenzaam versmolten met haar hemels lichaam dat hij talmend groeiend wist jachtig haastte hij zijn tocht grommend naar de vele sterren happend als er eentje…