Alle inzendingen over jaloëzie

Jaloezie maakt mensen cynisch Jaloezie spreekt uit hun taal Afgunst voert het nog een beetje, jaloezie, een nare kwaal. Niemand hoeft jaloers te wezen, niemand hoeft jaloers te zijn, wat de een heeft wil de ander, jaloezie braakt veel venijn.…

Ach weet je die jaloezie he is een verwrongen begrip een eigenschap die niet mooi is. Zeg weet je, dat jaloezie iets zegt over de persoon zelf? Dat die misschien eenzaam is, ach hoor eens, jaloezie is een minder mooie eigenschap.…

Jaloezie speelt meestal parten als er iets is in 't geding Jaloezie zal mensen tarten gebeurt ook in je vriendenkring... Mensen schoppen tegen schenen dulden ook geen tegenspraak Is de jaloezie verdwenen houdt ook op gemene wraak...…

het gras is groener sowieso bij de buren daarnaast jaloezie…

Jaloezie is een verschrikkelijke ziekte waaraan alleen mislukkelingen lijden.…

de voyeurs tussen de struiken meten jaloezie en verwondering in centimeters…

ontstane afgunst venijn pokert op zijn dunst jaloezie… geen kunst!…

Jaloers op de zon Die door de jaloezieën schijnt Strepen maakt Op jouw naakte huid En de jaloezie Niets meer dan schaduw…

zijn dwaze jaloezie vraagt tijd en aandacht uit ijdel en ik heb een douche die heeft altijd dezelfde flow voor de vrede…

Eerlijkheid duurt het langst dus gebied die me te zeggen, dat jaloezie mijn deur niet voorbijgaat, maar ook bij mij als zodanig blijft hangen. Helaas…

Als jaloezie zichtbaar wordt ’t lontje duidelijk waarneembaar te kort is de tijd aangebroken dat hetgeen eraan schort, wordt opgelost.…

Is het afgunst en jaloezie vindt ze 't mooi of verfoeilijk, laten blijken hoe je iets vindt dát is toch niet zo moeilijk. Ze wil van mij wél horen hoe ik iets vind van haar is 't leuk, kan 't ermee door dan zeg ik prachtig, echt waar want in mijn woordenboek komt afgunst en jaloezie niet voor!…

Jaloezie, 't meest lastige woord in deze tegenwoordige tijd. Want waar men vroéger met áfgunst naar keek, píkt men het nu, uit pure nijd?…

is zoveel goeds En zoveel moois geschreven Dus sta jezelf eens toe Om jaloezie echt te beleven…

Vliegend in het rond vlinders om me heen blauwe lucht, de zon zo fel geen haat of verdriet geen jaloezie of angst alleen liefde waar bevind ik me? in mijn dromen een plek alleen voor mij…

Hij tekende het menselijk tekort en liet je gniffelen om eenzaamheid Verveling, jaloezie en ijdelheid Tragiek gaf hij een vrolijk uithangbord Als hij vilein politici geschetst had Dan hóórde je gewoon wat men gezwetst had…

Nu zoek ik eentje tegen jaloezie.…

diep doortrokken klankwoorden die naast elkaar bestaan totaal verschillend trekken zich los uit een wirwar van draden zonder jaloezie kleurend van wit naar hemelsblauw in het blanke licht uitgestrekt tot tevredenheid herken je meerdere signalen waar de meerwaarde zit van het leven overduidelijk……

in het verhaal dat verdwaalt niet ophoudt ondanks het zout op mijn wang vergeten wij de jaloezie is de passie alsof niemand er toe doet kus je zoet overal maar vooral mijn ziel als ik voor je kniel vallend als een engel…

jammer van de tijd die ze in hen stak maar na een tijd zweeg ze over haar geluk met hem… nooit geweten dat vrienden zich konden verwonden aan de blijdschap van een ander. en zo kwam ze in aanraking met afgunst en jaloezie.…

Je zou maar leven in zo’n gouden kooi - je valt aan flauwe jaloezie ten prooi.…

Wie zulke nonsens uit de duimen zuigt, heeft enkel maar zijn jaloezie betuigd.…

Wij staan te boek als trouw, saai en gedegen, Voor overspel of flirt veel te verlegen En jaloezie is niet ons pakkie-an. Toch is er reden om ons te verheugen; Wij deugen immers niet - omdat wij deugen.…

kon ik maar bepleiten dat mijn stem voor eeuwig de raadgever van mijn hart zou zijn of dat ik de trots van het verlangen ontvouw in wijze keuzes, niet van jaloezie maar afgeweken van de stille wens dat de dood mag spreken wanneer mijn zaailingen zich hebben gekruist met de toekomst ver vanaf het heden…

de stengel plukte riet uit m’n schouders stille jaloezie op een dinsdagavond de regen vulde grijs de wolken in uit pure balorigheid werd ik grijs achter een antieke scheerspiegel vulde ik de poriën met haar zoals de tandarts m’n gaten…

Maar straks terug ,als ik je zie, dan komt hij weer, DIE JALOEZIE…

Breng mij daar, waar die grenzen liggen De zangen klinken in het stille hart ’t kwaad, angst en spot niet binnendringen Haat en jaloezie de vrede niet verwart.…

Ongeschreven wetten zetten een streep door onze diepe vriendschap die langzaam wegsijpelt uit mijn hart groen gekleurde jaloezie van opgedrongen kant steekt maakt stinkende wonden die zullen helen met de tijd de littekens blijven zichtbaar…

Waar alle taken zwegen, en roddels jaloezie was tijd de gast. Zijn eindjes knoopten mijn avondzang vast, regen het lied van de arend.…

Zegeningen gingen wantrouwig heen, brachten woede, jaloezie en zelfs beoordelingen van twijfel mee voor iedereen.…