Alle inzendingen over je liet

mij praten nam toen zelf het woord als een danseres over wankel koord zij leerde mij een levensles liet mij lachen in het nachtelijk licht deed mij denken dat het een wandeling was.…

Ik had je, maar ik liet je gaan. Ik had tranen van geluk, maar ze droogden op. Ik had een hart, maar het brak. Ik had je, maar toch liet ik je gaan.…

Je liet mij achter, in de zon, maar met een wolk – in mijn gedachten.…

Zo zwaar de vrucht was Zo buigzaam naar beneden Hield de tak haar vast Liet haar niet los Liet haar niet vallen Zelfs als de storm door de takken raasde de regen zich liet voelen Totdat ze rood gekleurd was en gerijpt Liet ze zich los en zachtjes vallen op de aarde Ze keek nog eventjes terug naar boven Om te zien hoe…

als je het hek over kon streelde je de warme vacht van koeien onderweg als je kon blies je vaart in de molenwieken in de rimpelloze sloten liep je met het vee mee de stal in, rillend, huid aan huid liet je tijd zijn liet je de zon liet je d’r niet los…

Het licht is naar binnen geslopen zo zacht, ik had het niet eens door het viel op mijn bed en het liet zich door de kamer glijden door de kieren van de gordijnen op de boeken on de kast op de stapel kleding op het bed tot het opeens overal was het liet zich niet temmen het liet zich overal gaan zodat het was en kon zijn.…

jij liet mij zien wat niemand anders kon liet mij geloven en beleven wat je ter plekke voor mij verzon jij creëerde een wereld die wel en niet bestond liet mij de boodschap horen die de stilte ons al die tijd toezond jij zorgde ervoor dat ik mijn zinnen weer hervond liet mij voelen dat het nog bestond wat ons al die tijd verbond…

Ik liet haar achter, ik zei Tot Morgen, ik dacht -- het komt wel weer goed.…

Waren mijn gedachten keien ik smeet ze door de ruiten waren mijn gevoelens van hout ik stak ze in brand waren mijn daden van kurk ik liet ze wegdrijven op het water waren mijn wensen van ijzer ik liet ze verbuigen waren mijn bezittingen van lucht ik blies ze weg waren mijn liefhebberijen van was ik liet ze smelten was deze omwenteling ten…

Een scheepskok aan boord van een stoomschip die liet eens verbranden zijn krielkip liet borden niet leeg want iedereen kreeg daarvoor in de plaats toen een zalmsnip.…

we liepen jaren hand in hand kinderen aan de ene ik aan de andere kant ik liet je gaan jij liet me lopen vrijblijvend was het nooit er bleef steeds iets te hopen wij komen langzaam op onze plek de kinderen hebben ruim voldoende aan hun eigen stek het hopen heeft gefaald verwachtingen niet uitgekomen de rekening wordt nu betaald…

hij is mijn vlam hij is mijn leven hij is degene die me liet zweven hij is degene die me liet staan hij is voor de mooiste gegaan zij weet niet hoeveel geluk ze heeft zij heeft nu de jongen waarvan je zweeft…

ik sta stil bij de gelegde bloemen voor degenen die door een laffe daad het leven lieten in Nice ik sta stil bij beelden die de wereld in geslingerd worden over een coup en zij die het leven lieten in Turkije ik sta stil bij de MH17 die twee jaar geleden uit de lucht werd geschoten en zij die het leven lieten in Oekraïne…

Als mijn lichaam vloeibaar was Liet ik het wegdruppelen in zee Of misschien liet ik het op jou vallen Als regenbui Maar jij zou het alleen maar gebruiken Voor tranen Ontelbaar veel tranen Tot ik weggespoeld zou zijn Door drank…

zijn ziel liet de banden met de aarde los haar ogen vonden vanzelf de verte haar handen gleden van de kist ze liet haar liefste gaan ze prevelde vaarwel mijn liefste vaarwel…

De uren waarin ik slechts zong het praten achterwege liet de diepte van de stille nacht beleefde verlangde naar wat voorbijgaat De uren waarin ik uit sterrenstof bestond me mee liet nemen en langzaam van je hield.…

Op de heuvels kon ik even stille staan daar waar de stilte niet liet denken, waar de stilte niet liet voelen. Op de heuvels was het dat ik mij onbeweeglijk liet meestromen in de tijd...…

Hoog in de bergen woonde eens een petomaan Hij had het schuim op z'n lippen staan Omdat zijn verloofde in het dorpje benee Al de hele nacht met een andere kerel vree De jaloerse petomaan Is een helling op gegaan Hij liet een wind, hij liet er twee Lawines raasden naar het dorpje benee De jaloerse petomaan Is de bajes in gegaan Hij liet…

Ik heb mijn vader vergeven dat hij mij geboren liet worden, sinds ik mijzelf niet vergeven kan dat ik mijn dochters liet ontstaan. Ik ben schuldig aan hun leven. Alleen zij kunnen, later als zij hun schuld ontdekken, mij vergeven. --------------------------------- uit: Verzen van een vader, 1960…

Ik was vrij Van al mijn zorgen Ik liet ze varen Met de wind Ik was vrij Maar ook zo kwetsbaar zoals de onschuld Van een kind Ik was vrij Maar veel te vrij Ik liet de aarde Onder mijn voeten gaan Nu ben ik geketend Aan mijn vrijheid En bevrijd Van mijn bestaan…

Hij liet ons spiegelen aan een selectie van archetypen die hij wonderwel vertolkte: minnaar, wijze, held, rebel. Het vakmanschap was zuivere perfectie. De glitterbobo’s liet hij maar begaan. Hij gaf om hen die in de schaduw staan.…

Met de tijd leer je dat de tijd veel gegeven heeft dat we het niet merkten hoe ze langzaam langs schoof in al haar facetten en weersomstandigheden al onze humeuren liet zijn onze gekkigheden ze liet ons en nu eer ik alle tijd in al haar eeuwigheid…

was het zowaar de geest vanboven of meer een vonkje vanbinnen uit dat zo hartstochtelijk werd ontstoken als een fris en sprankelend geluid was het omdat het Pinksteren werd dat ik mijn zang zo graag liet horen bij de eerste pluk me liet bekoren zo vurig en bevlogen werd gewekt…

Jij moest dus van jezelf op ontwikkelingssafari en liet mij na de scheiding mooi alleen - na veel bombarie Je spullen liet je achter dus ik kreeg ook jouw kanarie dat was op zich niet erg maar hij fluit steeds rastafari -No woman no cry-…

Het kabinet liet al heel vroeg weten De plaatjesdraaiers in het glazen huis Die collecteren voor het Rode Kruis Gaan wij deze Kerst toch echt vergeten Nederland liet zich hieraan niet storen Een nieuw recordbedrag is geboren!…

kuste sterren in haar ogen wijl een kersenrode mond het bloed in zijn aderen liet huiveren van oeverloos verlangen…

Jij was als een windvlaag die me liet zweven die me van de wereld maakte die zorgde dat ik gelukkig was die maakte dat ik liefde voelde Jij was als een windvlaag die me losliet die me op de grond liet vallen die zorgde dat ik pijn en verdriet voelde Jij als windvlaag, het was niet wat het leek...…

Ik wenste dat het drama nogmaals de keuze liet.…

4 Jaar lang was je alles voor mij, Je liet me vanaf het begin niet meer vrij. Het was een droom. Het mocht niet, Het duurde zolang voordat je mijn gedachten verliet. Ik liet een laatste snik, Tenminste, dat dacht ik. Ik heb een lieve vriend, Dat had ik na dat wachten wel verdient.…

mijn mond blies wolkjes in de winter ik liet het oude jaar voor wat het was dansende lichtvlekken lieten het dode achter diep boog ik voor de wind de aarde wilde me dragen mijn lichte voeten voelden de lente ze vonden ruimte in het ritme van de tijd…