inloggen

Alle inzendingen over johanneskind

7 resultaten.

Sorteren op:

Ze zeggen ik ben een Johanneskind

poëzie
2.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 962
Ze zeggen ik ben een Johanneskind, ik arme ik weet er niet van, toch steek ik de brand in het hout dat het vuur mij laai, ter eer van Sint Jan. Gespelen komt aan, en dapper gedaan, zo moedig als ieder dat kan, gedanst zij de dans bij het woedende vuur, de dans ter eer van Sint Jan.…

Daar ginder, al over de heide

poëzie
3.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 2.313
Daar ginder, al over de heide daar ging ik te morgen een gang, mijn voeten liepen zo blijde, zo blijde klonk mijn zang. Doorzichtige wolken, ze gleden en weken àl wijder en wijd, àl schoonheid omhoog en beneden, àl zomerheerlijkheid. Hoog-open de lucht met het gouden gewemel van het zonnelicht, fijn, en rustig de wachtenden wouden en…

Mijn lieveke open je deurke en lach

poëzie
2.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 1.958
Mijn lieveke open je deurke en lach en zend tot de zon je gebed, en een vaas met een gele mimosatak fijn-blij voor je vensterke zet. Die zie ik van ver als ik zingende kom al over de heide gegaan, die zijn lijden vergeet en zichzelf niet meer weet, nu een lente van liefde ving aan. Zo wijd is de heide en de berken zo fijn, ze blinken in…

KINDJE

poëzie
4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 3.231
Kindje dat op blote voetjes speelt uw spel van kiekeboe, kom maar kindje, lach maar zoetjes, help mij die maar denk en doe . . . Kindje, vrindje, lach mij toe . . . 'k weet niet of ik U zal vinden, 'k weet niet waar, ik weet niet hoe, Goede God, in 't stil-beminde kindje leeft Gij, af en toe . . . Kleine, reine, 'k ben zo moe .…

Witte en gele kransen

poëzie
2.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 995
Witte en gele kransen op de haren waren, toen de rei van kindren zingend ging voorbij. O dat lichte dansen, meisjes, blond en blij, ’t leeft in al mijn dromen, vreugd is mij gekomen in het onbekende mooie mei- getij.…

Voor een natuurdichter

poëzie
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.062
De dagen van de zomer zijn getogen De jeugdpracht van de blâren vergaan, Hun gouden tover is nog troost voor de ogen Maar weldra zullen naakt de bomen staan. Hoe is op deze dag mijn hart bewogen, Dat mart in ’t bos en wil er niet vandaan, Het weet de pracht dier zuilengang en bogen En uchtendlucht aan ’t einde van de laan. Nog is de droom…

Te rusten lig ik stil

poëzie
2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 906
Te rusten lig ik stil en hoor het klokke-tikken het meet de nacht, aldoor, aldoor, met ogenblikken. Mijn schone droomgedachte faalt door 't tikke-takken, de slinger steigert op en daalt, gaat rijzen, zakken. Dat klokgetik in stille nacht doet ijzen, ijzen - want slaaploos door gedachten-jacht volg ik die wijze.…