Alle inzendingen over jolijt

Regenspetters, donker en ziltig koel Mijn hartje spat open van blij gejoel. Zin om luid te lachen, te springen en dansen Wat schenkt Hij ons toch heerlijke kansen. Zo naar de markt, ik toef graag tussen goede humeuren De gestalde waren proeven, ruiken, die prachtige kleuren. Elke ontvangen dag is een heerlijk festijn Vol vreugde en vriendschap…

hij werd neergezet op de vaalt der voorbijen zag driften en jolijt van de vigerenden wist dat hun tijd nog komen zou…

Zij schaatst niet tegen de tijd maar met jolijt geluk onder de sterren gravure op het ijs meer speels dan snedig weet dat ik naar haar kijk…

En breng ook met u mede het honigzoet jolijt, geluk, en spijs en vrede voor al wie hier nog lijdt.…

Hij nam de frituurpan uit de schouw, knoopte zijn marineboord en -mouw verliet zijn kombuis, ging voorgoed naar huis tot groot jolijt van de kabeljauw.…

vroeger was seks voor ons groot jolijt nu geen adem meer tot onze spijt met zo weinig tijd- blijven toegewijd maar de hunker worden wij nooit kwijt!…

Door plezier en jolijt gedreven, - de drijfveren van mijn leven -, dans ik van ochtend naar nacht. Maar wie ooit zegt, onverdroten, dat ik mijn ogen heb gesloten, heeft toch verkeerd gedacht.…

de letters CDA staan voor jolijt die stikstofcrisis is voor hen een spel en Hoekstrop zorgt strategisch voor een rel: het sparen van de kool en van de geit ze romen van de taart van alles af verwarren zo het koren met het kaf…

Die Spekman heeft een schitterende tijd Het land in rep en roer en zak en as Hij speelt de dwarsfluit en de contrabas Het nivelleren schept zoveel jolijt Een feest! Wat is de VVD geschrokken! Hoe vreugdevol om ergens voor te knokken!…

Leut gaat over jolijt en over vrolijkheid. Als we de daad bij ’t woord voegen Met allerlei vermakelijk genoegen Vergeten we al rap de tijd. Maar als we verbaal mispeuteren, Dan heet dat plotseling leuteren…

zij vangt bladeren die dwarrelen uit bomen in haar geest fladderen vlinders voor haar is ’t mooi het bladerdek uitgespreid op de grond zij lacht, zij danst wind speelt mee jaagt haar vlinders op tot groot jolijt van de kleine meid…

Vanouds bestaat de zot in narrenpak, Die zorgt voor zang en dans, jolijt, satire, En om zijn ongenoegen bot te vieren, Neemt hij de vorst eens lekker op de hak. Ben jij het onderwerp? Wees niet ontstemd, Want dan sta je wel twee keer in je hemd.…

Ik weet niet hoe ik tellen moet Van 15 en van 7 Wie niet weg is wordt gezien Even wordt oneven Ik snap niet wie er sterven moest In een volle bus jolijt Onschuld wordt er niet ontzien Klein geluk verdreven Ik begrijp niet hoe begrijpen moet Als geen greep houvast nog biedt Ik turf hun namen als voorzien En denk: "Wie?"…

Ze krulden samen van jolijt want midden in de arrenslee daar hadden zij voor ’t eerst gevrijd.…

Er dwarrelde een kind mijn leven binnen, één en al lente en vrolijk jolijt. Haar leven moest nog beginnen; Het mijne was al bijna uit de tijd. De frisheid van heur haren danste om mij heen, bedwelmde mijn zinnen en bracht mij terug naar tijden lang heen. Vervluchtigd, Verloren, Vergaan in de tijd.…

Geen zin meer om te vechten, geen zin meer in jolijt. We kunnen dit nimmer meer hechten, Tot ons beider spijt...…

Een crisis, een conflict, een zetel minder Maar pas een functie elders wordt te veel Van Maliebaan vertrok de laatste trein De Hondekop, de Muizeneus, Kameel Naar Baarn en Hilversum, jolijt en gein Bestemming is bereikt, maar zonder hinder Geen nietsnut is een uitvreter teveel Wie roert de rimpels en de uitenhage Van Catshuis, Hofvijver…

leefsferen waar vaak sprake van geritsel is met overheidszorg en bemoeienis raakt men steeds meer uitgeteld het Natuurhistorisch Museum had het dierbare platje aangemeld als vrijwel uitgestorven vanwege steeds toenemende gladheid in schaamtevolle streken voor op de rode lijst der bedreigde soorten de christenen offerden meteen onder jolijt…

Geen syndicaat bij sterven, geen misdeelden, het grote niets is hedendaags jolijt verrijs gerust eer ge begraven zijt: de dood is slechts afwezigheid in beelden. ----------------------- uit: Na-Zicht (1976)…

door een broederschap te vormen Die haaks stond op het oude Lucasgilde Dat enkel ouderwetse leden wilde De Bentvuegels hadden hun eigen normen Indien een kunstenaar zich aan wou sluiten Dan moest hij eerstens worden ingewijd Er werd hem dan een bijnaam toebedacht De leden gingen zich daarbij te buiten Aan veldpaap, drank, tableau vivant, jolijt…

Doch afscheid gloort nu al pijnlijk voor mijn geestesoog…. niet aan denken, eerst maar genieten van gastvrijheid en jolijt…. Straks terug in die andere plaats komen weer dagen van schrijnpijn en snikkend heimweegevoel. Dezelfde tranen maar dan omgekeerd zullen mijn hoofdkussen benatten… Ik wil niet terug naar huis…….…

komen de terrasjes uit hun winterhol naar buiten gekropen worden al gauw bezet door de eerste zonnekloppers japanse kerselaars staan fier als bebloemde lantaarns tussen de geparkeerde files en strooien hun roze tapijt een stoere woerd is uit de zoo ontsnapt en waggelt met vijf kuikens parmantig het centraal station binnen tot groot jolijt…

Vol jolijt en ondeugend als een kleine kapoen Zend ik jou en jou en jou een hele dikke zoen.…

Het zijn slechts beelden, impressies van jolijt, boert en jokkernij... Ook stemmen uit het verleden, gelach daar... een flits van liefde en vreugd Oud van dag maar niet van geest nog een die naar de camera zwaait gekke bekken trekkend, lachend geluidloos.. nu, zoveel zeggend en toch ook weer niet, ze waren er even.…

Zinnen oplaaiend door minnende zon Lijf en leden geprikkeld, totaal ontwaakt Het hart dansend van puur jolijt Zin te zwemmen, fietsen, springen en sjansen Ik tel mijn zegeningen Dorstig ziltig en gulzig tot aan de einder Intens warm geluk koesterend en strelend Song Despacito zindert in cadans door het ijle hoofd Een schattige sms van zoonlief…

gezondheid en jolijt! het zoetste bed wordt kwelling voor ’t geweten, om half acht heeft iedereen ontbeten, om acht zijn zorgen in het vuur geleid. Eerst als de mist komt, soms, gaan wij ons sluiten in ons paleis terug, maar bij de vensters staan, en blijven kijken, kijken nog, naar buiten. De schaduw zakt, gaat de balkons nu raken...…

Toreador vermaakt zich met een stier te sarren en stuk te spiesen Tot groot jolijt van leeghoofden en sadisten. In slachthuizen druist gesmoord de gierende kreet, beter dat je dat niet weet Net de dieren maken ons milder, ook gelukkiger. Niet voor niets zijn het onze Trouwste Vrienden Laat alles wat ademt in vrede bestaan.…

Licht kwam er en weer oprecht gemende jolijt. Mijn leven kwam weer helemaal opnieuw op gang, daarvoor zal ik je altijd danken, mijn hele leven lang.…

in deze botsing van ongelijke werelden breekt het woord barst en kraakt onder het olijk jolijt van eeuwige paradoxen levert enkelvoudige letters aan het edelachtbare Hof en de betere huizen geblakerd hun tradities en rijk verleden ogen en oren koloniseren gewetenloos de lamme hersenen beheren strategisch spraakkunst en bloedsomloop…

Rode neuzen, koude handen warme harten, hechte banden koning winter, groot jolijt!…