Alle inzendingen over jurkjes

Hup Holland Hup Laat de babes niet in de boeien slaan Hup Holland hup Iedereen oranje jurkjes aan Hup Holland hup Met de pletterpet vooraan Want de Nederlandse humor kan de hele wereld aan Dit is misschien mijn laatste sms dag pa en moe We vliegen met een heli nu naar Robbeneiland toe Vanochtend vroeg werden we zomaar van ons bed gelicht…

Met opgetrokken jurkjes giechelend en springend in het uitvloeiende water. Dagen van weleer. Later is er de stille weemoed weer als ik, ver gezwommen keer en zie de kust - thalatta, thalatta!…

vlaflip, tompoes en soes sinaasappel, shirtjes hoedjes, toeters VUVUZELA sjaaltjes, slingers, jurkjes brillen en oranjebier VUVUZELA chocolade ballen en beessies VUVUZELA ik begiet de afrikaantjes…

Het lijkt zo lang geleden en voor iemand anders dat jij danste in je brandnetel jurkjes, oogverblindend, met ijzel schoentjes. O Liefde! Kijk naar mij! De oude zottin en boze teef die blijft (aan wat over is) maanbot knagen.…

Treurig was het in de avond mensen met oranje kronen en oranje jurkjes zwijgend huiswaarts te zien fietsen. Ach, de zon was al een tijdje onder, maar liet nog een spoortje kleur na in het verre westen. Maar die kleur... nee, even niet.…

draai… draai de engelendans van ooit, van tijden waarin klein zijn enkel kostbaar was dans, dans de pasjes van weleer in roze jurkjes en de glimlach van het kind dat roept: nog een keer nog een keer! en snoept van oude luister, dans het duister uit je hart…

binnen- morgen zou het gaan varen ver weg van de grijze pantalon en het openscheuren van de donder op zolder, van de minibomen langs het treinspoor dat de seizoenen deed vervreemden van het kunstlicht, ratelend en zonder pardon morgen zou het gaan varen in de namiddag, licht en roze zodra de poppenstoet werd gekleurd door jurkjes…

het wordt donker elke dag ontkleed ik de poppen en hun gezichten, ook het mijne uit hen ben ik geboren zo wens ik me en uit de nacht van gerechtvaardigde schaduwen weinig woorden zijn nodig wanneer ik terugga naar het lichaam en wat mij ziek maakte, kinderlijk verdoofd door de gevraagde glimlach ik leg de jurkjes onder…

de herfst schittert, kleurenpracht schilderachtig, valt rottend op de aarde terug naar waar eens was de winter slaapt berenbuik vol van zalm neen, dan de lente bomen en struiken dansen in groene jurkjes, fladderend in schier ontelbare nuances, veelbelovend en afvragend, wat voor jaar zal het worden de zomer zoemt lange bruine benen…

voorwaar ik idealiseer de benen zonder haar het kruitvat en de lont de rood gestifte mond t-shirts die als jurkjes vallen strak en zonder zwier alleen de wind waait op in speels plezier met het kleurig trippelen op kingsize hakken laat je ongemerkt de ander zakken kijkt neerbuigend om maar ik heb je herkend jij bent in cool passeren…

Wij waren aan de wandel het Spaanse dorp leek in rep en roer: Levendige handel in riemen, jurkjes, kant, bloesjes, bloot en aardewerk in felle kleuren Voetje voor voetje is het kuieren het lopen ogen als op steeltjes Alle nering in kramen rond een Roomse kerk waarvan Gods Zoon neerkeek in geschilferd gips Het is er…

die van Rolande zijn nog dicht de geur van vers-gezette koffie opstarten met 'TéléMatin' (koningin Beatrix krijgt applaus op UitzendingGemist.nl) 5 mei is hier 8 Mai en in de opmaat naar Bevrijding worden grenzen zichtbaar deze morgen ben ik wakker praat ik MSN met zussen die roepen 'Pigs in Space', denk ik, maar niet meer in jurkjes…

Ik liet mijn gedachten gaan wat mijn handen hebben gedaan in het leven: jurkjes genaaid en truitjes gebreid, engeltjes gehaakt en beelden gekleid landschappen en bloemen gepenseeld korte verhalen en gedichten geschreven, vier bundels uitgegeven, kon er emoties in kwijt ze zijn nu krom gegroeid en moe door al dat gedoe door reuma en…

Jurkjes kort en schouders bloot, benen lang en borsten groot. Blote voeten, hoge hakken, lange haren, nagels lakken. Oh hoe mooi het is te dromen maar of die dag ook nog zal komen ? Ieder wijst me lachend na als ik vol van hoop naar buiten ga. IJskoud water in mijn nek In korte broek gaan met dit weer.…

het was altijd stil in mijn kast én veilig het werd ook nooit dag of vlammend rood; het geschreeuw verdween samen met de stemmen van voortbewegende ramen die wolken droegen, ver weg van mijn witte lelie dromen en het maagdenvlies dat zich verborgen hield onder de gescheurde kousjes en jurkjes van mijn pop klaverblaadjes…

Waar gisterens en vandagen niet aan ons leven knagen Waar oud en nieuw niet bestaan en strakke lijven nooit vergaan Bloemen blijven geuren en Jurkjes niet verkleuren Aan de slag gij filosofen Voor mij is het de laatste strofe PS, levensles: Zei een steile Calvinist: "Je ontsnapt pas aan de dood na je laatste ademstoot zelden hemel…

Gegroeid in donker Dicht aan de grond Er was zonlicht Toen ik haar vond Heerlijk en vochtig Rood en ook rond Zoet met fris Water in de mond Een toefje slagroom Mijn tong streelt haar huid Oh verrukkelijke aardbei Het allerfijnste fruit Zonnig en zomers Vol met sproetjes Met jurkjes en kleedje En fijne hoedjes Zie mij zitten Naakt…

Van onder de lakens tot je zomerse jurkjes. Jouw feedback heeft een avontuurlijk geluid. Zacht fluisteren of een opwelling van plezier. Dat is leven door vreugde te geven en te delen. Zoals de imposante klanken door jouw klavier. Geen noot dat ik van jouw spelende hand mis. Soepel en behendig hanteer je je klassiekers.…

We zitten tegenover elkaar Kleine meisjes in rechte jurkjes twee lappen coupeloze stof met steile schouderbandjes Brildragend zijn wij en jij een glas mat afgeplakt Je hebt een lui oog en we staren naar het schaakbord tussen ons.…

je zou dan makkelijk getroffen worden door de blikseminslag van de verliefdheid godzijdank vrijdag gaan we wat vissen of drinken en kletsen staan we laat op, op zaterdag duidelijk de dag van de sater trillend in bed in de winter bezweren we de dood en de duivel dan verrassend elke week de zondag lopen we in korte broeken en jurkjes…

Slaap kan vermoeden bewust blootleggen, waar het oude landschap lacht je hand nog warm is van het vasthouden, keien, hunebedden brandnetels en klimop ook de hyacinten daar op de juiste plaatsen jurkjes pantalons de mussen en koolmeesjes vatten. Het maanlicht sluit soms eenvoudiger om je heen dan muren en het dak.…

Kijk ze gaan, daar in de pas, hoedjes recht in ganzenpas, Netjes lopend in de rij, alle kinderen zijn erbij Vader en moeder lopen voorop, stappen nog net niet in galop Strikjes en kantjes op jurkjes en hoedjes Kinderen zien zo heel erg zoetjes Want het is zondag.…

mooie Perle spiegelend in een knoopje van parelmoer In roze-rode rozenknoopjes ritselt Raise En Zarah zingt vanuit een zonnebloem-knoop Op de witte wantjes van kleine Wanda Prijken twee knoopjes met wasbeertjes Van de bruine broek van Berend Valt bijna een bruine-beren-knoop Daar zijn Meira en Ziva met heldere knoopjes van glas op jurkjes…

Gedreven gepassioneerd zet ze haar werk voort waarbij kale takken van afgelopen winter worden gekleed met fluwelen groene jurkjes die mij doen denken aan knoppen waar bladeren en bloesems klaarliggen om uit te komen tegelijk krijgen ze bezoek van gevleugelde.…

Als een rokje van oranje wordt bekeurd En dames op een stadionpleziertje De voetbalbond doet denken aan een biertje Wie weet wat er dan zaterdag gebeurt Zal de FIFA een zwerm toeters dan misschien Als reclame voor de Bijenkorf gaan zien?…

Houdt u gewoon uw jurkjes aan, het gaat om het idee. Het riekt hier zo naar mannenpies! Met neusjes toegeknepen betraden zij het urinwaar. O jakkes, alles kleeft! Dit is voor dames veel te vies, de lucht is te benepen. De dominee zei toen: Al klaar. U hebt het overleefd. Het was een ongewone eer met hoogst bizar bewijs. Nu handen wassen.…

Somstijds, breed en breder slaan de armen uit, als waterminnen, Buitlend op de rug der golven, ’t mondje zoenend elke baar, Schijnen, wen haar jurkjes flappen óp en neer als grote vinnen, Ze om te dartlen, als dolfijnen, speelziek wentlend, schaar bij schaar. O die rappe, gladde benen! O die gladde, rappe tonen!…

warme schoot van keukens vol potten op het vuur kamers wemelend van verkleedpartijen kelders gevuld met aardbeienconfituur laat haar koekendesem kneden uit de kleiput van haar handen zoete broodjes bakken met het leven wilde kersen om haar oren hangen laat haar in de zomerwind het witte hoedje dragen verloren door het oorlogskind in jurkjes…

En zoete engeltjes in lila jurkjes brengen ons lepels voor onze mond met heel nare bittere medicijnen Vies maar reinigend voor onze ziel…

geribd, nu dat het licht er toegang had; als het onschuldig bloesemblad de omgestulpte, uitgeschulpte kommetjes met een welig vocht, of bootjes op een blijde tocht, de holle, op ademen gevaren langs al de banen, die er waren bij open lentedag, een buit van zonlicht en van winderigheid... 0, jonge meisjes met zijen haren en lichte jurkjes…