1387 resultaten.
another prick on the Wall*
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 4.222 reclamemakers op
another prick on the Wall echoot ze
ijdele strijd verbreidt zich penetrant
vleesgeworden geld het hart uitgeklopt
onwelriekende idealen stop je in de seksshop
het makke diner eet je gedwee dicteert deze
deze aardse geldpoel verdient zijn hemelswand
nietszeggende falies op het landschapsbord geklopt
de psychosomatische boodschap kaal…
pluk de dag
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.096 Levensstijlen veranderen
Vrienden raak je kwijt
Lichamen verouderen
Seizoenen komen en gaan
De herfst verjaagt de zomer
En de bloemen verwelken
Een zacht briesje
En wiegende bomen
Duizenden loskomende blaadjes
Dwarrelen in het rond
Bomen worden geleidelijk kaal
Paradijselijke kleuren vergaan
Grote zwermen vogels
Laten zich dragen
Door…
Mene Tekel
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 435 Het bos verwordt tot zaagselvlakte, kaal
met enkel nog een eik waaruit gebogen
tak als vragend teken steekt en taal
van vroeger spreekt: gewogen en te licht
bevonden jíj die hier de winter ziet:
het oordeel over hinderlijke bomen -
maar uit de stobben zullen loten komen,
uit doodstil vlak weer nachtegalenlied.…
kakelvers
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 406 is meer dan genoeg
het is toch nog veel te vroeg
de hennies zaten nog op stok
tegen elkaar aan in het kippenhok
en schrokken zich een kakelhoen
waarom zou een haan zoiets doen
zijn lellen en zijn hanenkam
lilden toen hij een kippetje nam
hij pikte haar enige veren uit de nek
tokje kakelde, ben je helemaal gek
zo kap je mij tot kale…
Rookmelder
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.811 De kreet kaatst tegen kale muren
trilt na als sonar op het trommelvlies
die in verlaten echo de leegte peilt op leven
de stilte lang en breed in diepte meet
Het is lang geleden dat er stappen klonken
de kraan, soms ruzie, een daverende lach
Tocht betrok de woning naast ons heden
waar stof het voortgaan van de tijd verzacht
Maar nu klinkt…
Winter
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 1.233 De zomerzon werd bleker
Het werd buiten kouder
Witte wolkjes dreven over
De wereld werd ouder
Wij lagen in het gras
En keken omhoog
We zeiden niets, we zwegen
We zagen een regenboog
Typisch de winter
Om zo plotseling te komen
We lagen daar nog steeds
Onder de kale bomen
De wind liet ons liggen
En speelde met onze haren
De liefde…
Gedichtendag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 129 honderd meter
poëzie
ligt er
tussen mij
en de kleine
winkelgalerij
witte tandartsassistentes
die in het laatste tegenlicht
kleumend met de armen gekruisd
wolken rook uitstoten
zeven oude bomen
niets vermoedend
van de kap
in stille overmoed
nog met kale armen
naar de hemel reikend
de diepe plof
van onze wijnfles
op de de bodem…
De laan
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 119 Die lange brede laan
nu kaal en triest
geen pad meer om over te gaan
nog slechts geroezemoes
van regen en wind
geen mens die nog haar richting vindt.
Haar toegang werd gesloten.
Ze voelt zo leeg
en eenzaam aan.
Verdrietig, zielig ligt ze er nu bij,
die lange brede laan
met haar duizenden verhalen
in het herfstgetij.…
adres onbekend
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 279 eens
droomde ik een droom
in een droom
kaal ruig woest en leeg
de ruimte
ik legde mij neer
en droomde daar over mijn eigen wereld
nooit zorgen over eten en drinken
een beschermend dak niet nodig
immer achtergrondige muziek
ik zou volmaakt gelukkig zijn
maar een donkere wolk
deed mij beseffen dat deze
droom in een gedroomde droom
intens…
VERANDERLIJKE AARD
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 68 De zoeker naar eigen wezen
staat op een kale bergspits
omringd door het Niets
het uitspansel boven hem gaat schuil
achter één dreigend zware wolk
vol ziedende bliksems
scheurende donderslagen
die
stuiptrekt _ zich zwellend plooit
tot monstergedaantes
dan
krimpt _ verhardt
langzaam neerdaalt
in een wijd zachtglooiend heuveldal
voortbestaat…
Verdoemde tijdverspilling
netgedicht
1.0 met 10 stemmen 835 Zit ik weer in de schoolbanken
Hetzelfde als gister
en de dag ervoor en die dag daarvoor
Daar moet ik deze maatschappij dan voor bedanken
Bedankt voor alle nutteloze uren
Die ik beter aan mijn taalkunsten
zou kunnen besteden
Nu zit ik een beetje voor me uit te turen
Al die kale witte saaie muren
In het begin der tijden gevuld
met posters…
Toch wordt het lente
gedicht
3.0 met 31 stemmen 11.267 En tóch geloven dat het lente wordt,
al valt de koude regen neer in stromen
op kale, zwarte takken van de bomen;
al zijn de dagen lichteloos en kort.
En tóch geloven dat de zon het wint,
al houdt ze zich soms dagenlang verborgen;
zoals een mens,in ’t donker van de zorgen,
soms plotseling een zonnig plekje vindt.…
Stil
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 423 Ik kijk naar de kale takken.
En denk niets, zie niets.
Een vogel die niet meer zingt.
Ik mis hem niet eens.
Ik sta stil en kijk waar ik ben.
Tijdloos sta ik daar te staren.
In het niets, alleen maar stilte.
Dan dwarrelt er een blad naar beneden.
Mijn oog volgt zijn val op het zachte mos.
Dan zie ik een tapijt van bladeren.…
November
gedicht
3.0 met 9 stemmen 15.883 Er schijnt nu een zon als een maan door de mist,
maar het vuur van de zomer is opgebrand
en de bomen zwerven kaal door het land.
------------------------------------------
uit: 'Natuurgedichten en andere', 1970.…
Voortleven
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 213 Weer jaagt gierend de storm
door de vrijwel kale takken
van de stokoude boom,
die nu echt kraakt en steunt;
de knoestige bast van zijn stam
vertoont zeer diepe scheuren.
Knarsend kreunend verliest hij
uit zijn zwaar gehavende kruin
de gebroken dorre twijgen.…
zondag
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 354 vingertoppen
te voelen spannen
de akkoorden vol en zwoel
tegen elkaar te vleien
Zoals me diep van binnen raakt
hoe Remco Campert
bedeesd en broos
maar vol
van oude ingehouden kracht
zijn verzen leest
en ik
mijn eigen woorden voel trappelen
om te worden losgelaten
Zoals mijn moed groeit
de sluis te openen
leeg te stromen
over een kale…
omdat een enkeling
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 157 mijn mooie gave bomen
ze zijn voorgoed verpest
het halve lover afgekapt
slecht hun kruin die rest
voorbij hun hoge kale stam
zie ik de grauwe stad
waar ik vóór die slachterij
totaal geen weet van had
alleen omdat een enkeling
te lang was en moest bukken
waagden ze het om aan mijn plantsoen
het mooie zicht te ontrukken
als ik al ergens…
Uitzicht/Impressie
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.393 Wolken
luchten
coniferen
een watertoren
plastic
nog steeds
gehaakt aan
een tak
van een
kale boom
de voorjaarsstroom
strijkt
er langs
terwijl het
strijklicht
van de ondergaande
zon
een plekje
verovert
op het balkon.…
hekel zijn genadebrood
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 276 sta
kijk om je heen
de kale koppen
tattoo's op het been
ogen slurpen aandacht
door het merg heen
een parasiet die
nooit zichzelf ziet
vreet alleen gedachten
zal de zwaksten onder
zijn publiek genadeloos
verkrachten want hij is ziek
gunt de ander geen bestaan
je moet zijn wegen gaan
in lauwerkrans dat lijkt
jouw kans om mens…
Zonder Jou
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 737 nog een traan
voor wat zo mooi bloeide
en niet verder kon gaan
en grijze wolkensluiers
houden mij uit jouw zicht
en hopeloos zoek ik
naar ‘t verscholen zonlicht
jij was mijn lentelied
mijn zomervreugd
met jou heb ik mij
op iedere dag verheugd
je was mijn bloementaal
mijn zingende nachtegaal
zonder jou
is alles op aarde
doods en kaal…
Mechaniek
gedicht
3.0 met 1 stemmen 2.222 De klok maakt niemand oud of gek of kaal.
Het koele mechaniek heeft niets met ons
van doen. De wijzers draaien stijfjes door.
Hij komt uit onze hand, maar luistert niet
naar onze nood; hij volgt zijn tandenspoor.
Waarom gehoorzaamt u dat polsgeval?
Waarom zo zweten, janken, al die last?…
Oh, wat hou ik van hout
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 54 Ik hou van hout
oh wat hou ik van hout
oh wat ruikt hout lekker
oh wat brandt hout lekker
zelfs hou ik van de verrottingsgeur van hout
en heb de visuele schoonheid ontdekt
van de bruine kleurscharkeringen als de zon
haar licht laat schijnen op de kale boomstammen
en takken in de winter
dan laat ook het klevende mos aan de stammen
en…
Oh, wat hou ik van hout!
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 67 Ik hou van hout
ik hou zo van hout
oh wat hou ik van hout
oh wat ruikt hout lekker
oh wat brandt hout lekker
zelfs hou ik van de verrottingsgeur van hout
en heb de visuele schoonheid ontdekt
van de bruine kleurscharkeringen als de zon
haar licht laat schijnen op de kale boomstammen
en takken in de winter
dan laat ook het klevende mos…
Rimpelig
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 78 O nee, ik heb er echt niet naar gekeken
Die male of female korte vette kale
Ze staan in 't dikke woordenboek Van Dale
En zijn, met daantje doorsnee vergeleken
Iets detonerend qua bodystructuur
Met olifantenhuid, pokdalig
plat
Slap, vlezig, haarloos, uitgezakt
of glad
En uitgemergeld na zo'n wellnesskuur
Die toch het ergste leed zou…
Hommeles
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 730 De hommels worden wakker omdat het lente is
rupsen beginnen aan het jonge pril te knagen
kikvorsmannen laten zich naar het water dragen
woeste woerden achtervolgen menig eendenmiss
De rijen kaal gekopte wilgen staan te twijgen
graaien naar wat wolkjes die van de zon af hangen
terwijl katjes stuivend voortplanting verlangen
komen velen…
vlindervlucht 1965
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 881 Is of ik proeven kan
de kale rijst met zout
en suiker op het droge brood
Voel de armoe-spanning sfeer
de tocht, de kille koude
moordenaar van het kind.
Hoor ik de overslaande vaderstem
dat ik moet kiezen tussen haar en hem.
Ik blijf bij haar, zij huilt, zij wint.
Een rilling door mijn vlinderlijf
doet mijn vleugels sneller gaan.…
Levende woorden
netgedicht
2.0 met 22 stemmen 2.728 Schets een weg met woorden
Geef je toekomst zin
Neem mee ook je verhaal
En vul je leven in
Met vaste vrolijke lijnen, kleuren
Een frisse blauwe lucht
Een paadje hier nog vers en kaal
Vol met nieuwe geuren
Het brengt je naar je wezen
en waar je wezen wil
Uiteindelijk ben je uitgelezen
En valt beweging stil
Je leven, een illustratie…
Waterstofperoxide
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 708 Water is de oplossing tegen dof
roest is het rotten van futloos kaal
dat blauwgrijs begon zoals metaal
zonder pardon tint tot rood stof
Verwittig het niet met hamerslag
ontzie het ijzer van kleurloosheid
ook al raken de strakke lijnen kwijt
juist in corrosie blinkt jaar tot dag
gesprongen gaten vallen -niet te lassen
in `t zwakste deel…
Een klaaglied
gedicht
3.0 met 505 stemmen 155.068 Zij waren niet kwaad, was ons verteld
door bewakers, zij waren niet goed
bij hun hoofd, daarom waren zij kaal.
Soms staken zij door de afrastering
van het gesticht ons dovenetels toe
met het verzoek ze te vullen, hetgeen
ons wonderlijk voorkwam en daarom
konden we het niet.…
dag dag
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 717 De grizzlybeer slaat vissen
uit het water op de wal
en er ontstaat een glinsterberg
terwijl een grijze man
traag formulieren stempelt
stapelt in het kale licht
een tijger sluipt verborgen
achter strepen door het gras
onzichtbaar als de vrouw
die zich van top tot teen
met waardigheid bekleedt
en toch wordt nagefloten
de…