En driewerf kruiste ik de armen, driewerf drukte
lk niets, en niet de blonde Muze er in,
En tot mij sprak de stralende godin,
Toen zij ten kus zich naar mijn voorhoofd bukte:
"Ik zond de vrouw tot u, die u verrukte....
Ik zeide u 't aan: gij mindet met een min,
Zó vol aanbidding, z¢ vol vrome zin,
Dat ze u aan al, wat haar niet was, ontrukte…
Erato, Euterpe, Kalliope,
Klio, Melpomene, Ourania,
Polyhymnia, Terpsichore, Thalia
hoeveel Muzen wil ik hebben
zoveel kunsten kan ik doen
inspiratie wil ik putten
iedere dag in elk seizoen
veel gedichten zal ik schrijven
zo nu en dan zelfs een haiku
maar of die verzen ooit beklijven
ach wat doet het er ook toe…
in de laatste maan van een zonnewals
droomt een wondere nacht
duizend nieuwe dansen
aan de voeten van Erato, Kalliope en Terpsichore
magisters van Apollon
bidden kunstig spreuken
leggen lijfeigen maanjuwelen bloot
strelen slaafs zielespiegels
ritmisch in vreemde talen
talend om niet
dan schoonheid
vormen Hippocrenes’ horige heksen…
geopperd
door Pythagoras -
dat de planeten in de
harmonische regelmaat
van hun ecliptische
bewegingen
de snaren tokkelden
der wereldharp
en door het universum
wonderbaarlijk muzikale
klanken lieten ruisen
gelijk die van de Helicon,
beschenen door Apollo's zon,
de muze van het liefdesdicht,
Erato en die van lyriek,
Euterpe en Kalliope…