Alle inzendingen over kamer sonnet ruimen

Ze stonden allemaal dichtbij een paal, Ze droegen bijna identieke kleding, Ze pleitten voor een andere besteding, Ze waren met z’n vijven in totaal. Eén van die vijf zag niet zo veel verschillen, En zei: “Ik zou wel samen verder willen.”…

Zijn maidenspeech begon in het Latijn Dat viel niet mee voor menig Kamerlid: ‘Ik niet begrijp met simpel kersenpit Het is niet zo geschoold, mijn pover brein’ Toch hoort men zachtjes in 't geroezemoes: ‘Bau det, non scholae sed vitae discimus’…

Zij hangt er maar een beetje lullig bij, De vlag, dat rood-wit-blauw, de trots der natie, In dit formaat lijkt zij een illustratie, Van onze stand van zaken, volgens mij. Misschien is het bedoeld om te maskeren, Dat hier de multinationals regeren.…

Oma zie ik zitten in het hoekje van haar kamer oud geworden, ingekrompen en dichter bij het vuur ’s zomers hield ze van zonlicht en open ramen met uitkijk op rode petunia’s die hingen aan de muur.…

Vanaf vandaag zit ik mijn Kamer voor, En roep mezelf geregeld tot de orde, Den Haag is tot een slangenkuil verworden, Vandaar dat ik me daaraan niet meer stoor. Geen lust tot ergernis of tegenactie, Aldus mijn strak geleide éénmansfractie.…

Ik lag in bed, keek even naar de buis Hoe boeiend zijn ze aan het debatteren Daar kunnen wij ontzettend veel van leren Die Order-Roeper van het Lagerhuis! Maar stiekem dacht ik, voor ik eind’lijk sliep Wat zijn we toch gelukkig met Arib!…

Dus zetten wij de Kamer buitenspel!…

ik zag je in de ramenzeem het glas dat eindelijk jouw spiegel kon vervangen je spic en spande zuchtte vol verlangen dat dit beeld voor weken bleef doekte stof in ruime zwaaien dweilde vloeren zonder aaien schudde bedden op en ineens was er die sanitaire stop keek het bad je lachend aan in een kalkrijk vergeten deze dag dag heb…

Vastgebonden in deze Kamer die ons welkom Heet zonder een enkel Woord Geketend in het zuiverende Wit van dwarrelende Asresten van verloren Onschuld Vertraagde tijd doet de Geest beseffen dat het Werkelijk anders is dan Gedacht Naar binnen gebracht Vol met amfetamine Is de reis naar buiten nu ver Weg…

In deze tuinkamer vol planten kunnen wij wonen nagedacht hoe elke plant zou moeten heten op het ontwerp hebben we onze tanden stukgebeten plaatsen voor mussen zijn we toonbaar niet vergeten. Achter mijn bureau gezeten geniet ik ook van het groen zodra ik ’s morgens de gordijnen weer mag opendoen. Ook deze ochtend schoven de wolken alweer voorbij…

nee niet in de krappe huizen met in de hoeken luizen en bleek gele kringen op de muur geharrewar rondom de afgebladerde tafel maken ze elkaar het leven zuur wellicht uit overlevingsdrang in het gevang de buurman heeft een pakket van de voedselbank op de ijzeren tafel gezet de pit van de olielamp ontvlamt zwart verwarmd de kamer…

In bed beeld ik me niet in een krijger te zijn, ik lig en laat het rampjaar gebeuren de ongemakken van mijn lichaam bij het wakker worden 's nachts en wanneer het tijd is om te plassen, te wassen de kussens op te schudden en iets te drinken als begin van de dag, het licht dat door de kamer schuift en het bezoek, de vriendinnen die…

we speelden onze openingsakkoorden met lichte toets als fris aperitief er borrelde iets op, een nieuw motief het klonk bekend, een liedje zonder woorden het nam ons mee naar onbekende oorden wat eerst gesluimerd had, werd nu actief je exposeerde beide thema's, hief de beker met een blik die me doorboorde het leek alsof we symfonieën hoorden…

aanzet tussen lijnen onbeschreven in vertraagde werk’lijkheid neergezet geen kwatrijn, en ook als een couplet leidt het maar krap een eigen leven doorgesponnen woorden dralen ritmisch in lengte korter en langer langzaam groeit het steeds meer zwanger van de invloeden van de Van Dale terzinen zijn weer allesbepalend de eerste toon maar net…

Ik ben in de wolken van je woorden. ik leef van je liefde en je lach, ik kijk je aan en pluk de dag mijn gedachten brengen mij in andere oorden Ik ben in de ban van je hele persoon, nog velen malen meer dan ik had verwacht Innerlijk en uiterlijk, wat een pracht! Voor mij ben je zo buitengewoon. Ik weet niet hoe en wat jij voelt.…

ontweek ik de gebaande wegen het spoor van hen die me zijn voorgegaan en toen kwam ik bij deze afgrond aan ik deinsde terug en trok verschrikt mijn degen over het dal had ooit een brug gelegen ik wachtte tot de sterren en de maan me richting gaven, maar ik moest voortaan langs zelfgeknoopte touwen voortbewegen ik hakte takken af, maakte ruim…

De dichter is in wezen een profeet Predikend in zwart-wit, geuren en kleuren Hij weet terneer te drukken, op te beuren Zijn hosti- eekhoornbrood; een soort boleet Zijn pil, à la Drion- een vliegenzwam Voor als de golf van snik hem overspoelt Als niemand weet waarop de dichter doelt Hij brullend leeuw is of mak als een lam Zodra hij proestend…

het was heel vreemd ik wist het ook pas later de trein was al het wit alweer voorbij dat kievitwit van weiden en de snater van ongehoorde eenden en toen hij weer ademhaalde en mijn kaartje vroeg was het alsof de nooit geweest vervlogen herinnering dat lichte niet verdroeg ik vond mijn kaartje met gesloten ogen een muur vol graffiti een brug…

ik wil dat alles blijft zoals het is in de verandering zoek ik constanten de bomen buiten, binnen kamerplanten een vogel is een vogel, vis blijft vis in vrijheid ligt vaak een gevangenis besloten, een medaille heeft twee kanten ik waag me niet aan spel van speculanten en wil niets hebben dat ik nu niet mis ik vind geen troost meer in de…

de wereld was niet groter dan het hier toen wij bij avondlicht de kust bezochten en wijzers wezen lang niet elk kwartier hoewel we om een eeuwigheid verzochten we voelden ons als opgejaagde dieren die dorstig smachten naar een heilzaam vocht vol overgave streken we banieren elk middel was geheiligd, alles mocht gehaast persten we druiven…

Vlugge vogels vliegen vlot door dromerige dalen flitsen door verhalen langs de liefde en het lot. Grijnzend grazen grote ganzen gras is groen en lekker vet als zij dit krijgen voorgezet begint spontaan het gulzig schransen. Kwinkelerend krachtig kwelen droge dorsten zijn gelest deze dieren zijn met velen en fluiten doen zij op hun best…

Mijn hand zal u en allen van uw soort intens en zacht noch teder strelend raken. Ik zweer dan ook de goden bij mijn woord tot onze dag de liefdesdaad te staken. Mijn hart hangt kwetsbaar aan uw gouden koord. Ik zal de eed met heel mijn ziel bewaken. Nu is de liefde door een slang vermoord en heb ik een belofte moeten maken. Ik smeek de…

steeds verder voert hem de irritatie zinloze zoektocht naar zijn ware ziet hij zich een slaaf als de hare zijn wezen veroordeeld tot collocatie verbijt hij machteloos verkrampte agitatie doof voor de rondgang van een groeiende mare zoekt hij niet het lichte maar liever nog het zware en vindt slechts in zichzelf de ultieme confrontatie wanneer…

De veertien regels van het fraai Ronsard sonnet - geschreven door gebruik van twaalf lettergrepen – snakken naar een eigen plek en daarom slepen we twee maal vier zinnen in omarmd rijmcouplet wat nu nog rest wordt duo trio, dat past net in terzinen – mij klinkt deze naam benepen – die een wending moeten kunnen onderstrepen…

Het eind van weer een zomer in Almere, septemberzon, mijn tuinstoel en mijn glas, een crossfiets en een skippybal, het oude gras dat voor mijn ogen groeit, de zeven peren van onze nieuwe perenboom. Het was misschien niet veel, maar toch: het stond ‘m goed! De warme middag werkt op mijn gemoed. Ik ben tevreden. Ik lig waterpas. Steeds minder…

Hebt u het al gezien in dit sonnet? U vindt er twintig jamben per kwatrijn en dertig lettergrepen per terzet. Toch is er iets in dit gedicht, dat steekt: al mag de vorm dan wel in orde zijn, ik ben geschokt, omdat de chute ontbreekt. ______________________________ Noot: geSTAMP geSTAMP geSTAMP geSTAMP geSTAMP (14 X)…

In 't jaartal 1848, Wismar Een plaats in Duitsland, werd geboren Frege Ontdekker van de logica en mede een filosoof der taal al is 't een wirwar Hij stelde wetten van de waarheid op Het spreken van een held're taal is pré Dat gaat met logica en met een grüner Tee van opsmuk zei hij: "das ist Falsch." (Gottlob) Retorisch of esthetisch…

Een goed gedicht begin je met een leugen. Je opent met een compliment, een klacht en wekt de indruk dat al alles is bedacht. Je schrijft het op als steun voor je geheugen. De lezer? Die geniet met volle teugen. Zijn ogen puilen uit, hij huilt of lacht, telt op z'n vingers, dit is pas het acht- ste vers, nog zes om zich op te verheugen.…

Ach, konden wij teruggaan in de tijd toen wij nog dwaalden in ons beider ogen en blikken niet gekruisigd in mijn spijt van tranen niet bestemd om ooit te drogen Toen wij nog kansen raapten en bevlogen beloftes deden aan een eeuwigheid toen onze onschuld lag in onvermogen; in naam der liefde trof ons geen verwijt Het waren leugens die de…

Vanmorgen schonk ik aan mijn Valentijn twee rozen, knoppen, op het punt van breken om niets meer dan vergankelijk te zijn. En hardop hoorde ik mezelf toen spreken; 'dat elke roos symbool staat, wit en rood, voor al wat veertien jaren is gebleken. Zolang de liefde onze bondgenoot kon zijn, wij ons door hartstocht lieten sturen, bracht…