Alle inzendingen over kamille

Tegen spanningen, maagproblemen, angst, stress of het verlichten van pijn Daarvoor is het toepassen van kamille het ideale medicijn Toegewijd aan de zonnegod Ra als symbool door de Egyptenaren uitverkoren Voor de wedergeboorte van de overledene zoals de zon iedere morgen wordt herboren…

In de zoele zomernacht stijgt uit het veld vol leven geur van kamille treft zacht dalende mane- en sterrenstralen waarbij luide krekelzang de stille luchtspraak begeleidt en bemoedigt lied der duisternis beurt de zoekende geest op.…

De pastoriemuur is van een soort wit dat mild en zacht een brokje stilte pacht een wit dat met kamille langs een korenakker eenvoud deelt een wit dat als een haagwinde zich aan de zon blootgeeft hier kom ik graag de ingangspoort met ronde boog is altijd open er staat een uitgebloeide blauwe regen…

Ik reed die weg Tientallen keren op weg Nu leeg, kaal Enkel een paar rode klaprozen witte kamille geel koolzaad Deze kende ik al van voor jou Andere niet die leerde je mij Net als ik jou leerde kennen En jij mij Niet uit mijn hoofd in mijn hart Zelfs in tegenwind een lange weg vol…

Op de terugweg stapt hij af, zet zijn fiets op de stander, loopt door de velden met hoge passen, ontloopt tussen prikkeldraad de krassen, springt lenig over modderplassen, bukt zich en plukt kamille, sigaren, korenbloemen, aren, goudsbloem en grassen.…

Opnieuw doordringt je een geelwitte essence: Anijs, Kamille? Een tikje machtig... Duidelijk een idylle voor komende zomer met voldoende valuta op je bankpas. Verwonderd rijd je nog wat rond om dit vrolijke reisbureau.…

Ze wuiven en schuiven de wind naar elkaar door - net een lispelkerkkoor - terwijl beneden de geurige gebeden van zoete kamille mij optillen naar oorden die met woorden niet te beschrijven zijn, zo bovenmatig rein van onbenulligheden, van overbodigheden.…

In de elzebosjes aan de kant der sloten, Doorgeurd van honingklavers en kamillen, Hoor ik de lentewind zijn liedje trillen Met lang-gerekte, zangerige noten. Op halmen wieg'len statig korenaren Hoog boven paarsig-blauwe korenbloemen; De koekoek zit zijn eigen naam te roemen, Zich diep verschuilend in de dichte blaáren.…

Menig zakdoek kan daarvan getuigen, alsmede de lege pot kamille en Dampo. Het rochelende hoesten doet het ergste vrezen, één nachtvorst slechts en het is gedaan. Het overdadige transpireren kan de ernst des toestands niet verbergen, noch de luttele tranen in de ooghoeken.…

Vlinderend door het akkerveld Veel vlinders heb je al geteld Tussen bonte bloemenkleuren Ze weten nectar goed te keuren Vlinders maken je leven blij In een graanveld, frank en vrij Tussen korenbloemen en kamille Het levensritme mag er verstillen Kwik-me-die hoor je tussen granen Kwartels die zich er in zangkunst bekwamen Blauwe korenbloemen…

geef dan de hoop niet helemaal op, kom maar bij mij, bij, dan leef je weer op 'k dep je wondjes met duizendblad, masseer je sprietjes met wat rozennat 'k vul je kussen met potpourri, zing zoete wijsjes met jou op m'n knie 'k geef je drankjes van kamille en zorg voor je was en was je billen 'k poets je korf, neem bloemetjes…

aangelegd in zijn dromen omdat hij niet kon slapen door de stress greep hij toch weer naar de fles dorst was niet te stelpen hij dacht aan jonge weerwolven ridders die elkaar bestreden in de hel de kruidentuin ligt nog altijd aan het oeverland waar de bomen de nacht zwijgzaam groeten hij haalt er zijn rozemarijn, zijn tijm en de kamille…

Tussen distels fladderden de witjes Leverkruid en wilgenroosje broederlijk ineen Kamille roerloos op het pad afgewisseld met gedroogde paarden keutels Ganzen vlogen op en krijsten, pispotjes kropen hoog in netels, in riet, in wat maar houvast bood Oudgerimpeld de wilgenstammen, waaraan toch altijd tak en zilverblad Rood al, 't blad van vogelkers…

when I open my mind for you vertel me dan van dagen, van het leven de pijnen in je verdriet, laat me zijn die jij nu bent, alleen redt jij het niet de sfeer ademt het moment van het zijn en je proeft de zoete geur van het kamille van december en rook, zo als zilvergrijs benevelt zit ik stilletjes naast je we hebben elkander gedronken…

Bij de bos blijft hij, is de kamille. Oja er is ook een aangewaaide steel dille die wel mee wil doen. De kostbare antieke vaas van porcelein, waarin elk tot zijn recht en altijd overeind, die wil ik wel graag zijn.…

In bed Wakker Stakker Licht Verlicht Met bonkend hoofd Verdooft Het veertjes gordijn open deed Krrrraakkent Wat een week Ik keek uit mijn boven licht Aha, daar schijnt de zon Wat zie ik bleek Ik draai me om Vlug terug in bed Nog even kamille thee zet En naar het toilet Bibberend Trillend Pijn in mijn benen Het zeurt Mijn pijnlijke…

Ik zag citroenmelisse, bieslook, lavas en kamille. Verder een stokkentipi voor de boneplanten. Een koolmees voedde zijn jongen met wormpjes en de fazanten schoten uit het gras. Een koekoek liet zich horen, maar niet zien. Een snoek deed alsof hij mij kuste.…

het daglicht zie eens onze versplinterde botten die verroeste tommyhelmen met daarin onze verwoeste hoofden en onze modderlaarzen nog aan zie je ook wel onze eeuwige haat tegen het opgefokte heldendom bevroren in onze machteloze doodse en verminkte grijns we liggen hier vruchteloos te kijk in de gemartelde klei van ieper tussen de kamillen…

nadert de kou is op til De natuur komt tot rust - een merkbaar verschil Met de brandende zon van de bloedhete zomer Het tempo de kleuren zijn milder en lomer Linde amandel vijg kers abrikoos Verliezen hun blad – sneeuwwitje de roos Toont genoegzaam haar bloemen: een briljant bruidsboeket Naast tomaat aubergine in de moestuin gezet Lavendel kamille…

snoezelige kloeten Ze kietelde zijn zinnen met haar sproeten Een culmeneer nam haar met gulle lach De gildemeester brouwde met z'n fronsen Want havermoutse pap ging er wel in Voor hem was nieuwjaarsdag een goed begin Bevroren golven werden natte sponzen Haar kale faliekant choqueert de ether Haar derrière dendert in een wak Hij rook kamille…