Alle inzendingen over kans

Zal ik het vinden op de Hooge Hil Of op de wandelboulevard van Schagen Of zal de golfslag het me overdragen Of Carmen Sylva met wat goede wil Het zomert in november en ik tril Met helmgras mee gedurende wat dagen Inzicht heeft hier een goede kans van slagen Al krijg je het verkeersgeruis niet stil Gezeten op de hoogste uitkijkpost Zie ik…

Dirigeert de waanzin naar verre uithoeken van gedachtenwerelden waar verborgen lijken wachten op hun kans om spokend te herleven Mist één dode hoek waardoor ze er weer zijn grijnzend in de spiegel klaar om in te halen af te snijden van de weg Steeds harder gaat het in de waan te ontsnappen aan de zin van het lot de zekerheid van eindeloos…

Ik heb dus ook vannacht weer niet geslapen Die hele wedstrijd bonkte door mijn hoofd We hadden toch een kans of vier geschapen En eventjes had ik erin geloofd Ik heb een poos de moed erin gehouden (Er zijn wel twintig biertjes doorgegaan) Maar nu is alles verder bij het oude De fan kan gaan, hij heeft zijn plicht gedaan Ik haal de vaantjes…

De mens zet straks op Mars een eerste voet Men gaat elkaar daar snel hartgrondig haten Big Brother zoekt dus nu al kandidaten Wie mee mag reizen blijft er ook voorgoed Het is dé kans waar je van liep te dromen Om van Mart Smeets en Barbie af te komen.…

Graankorrel in vers geploegde aarde, Milde regendamp die jou ter wille is Geen vogel in de buurt die je op komt snoepen, Op twee richels vanaf de rotsgrond Waar je geen schijn van kans had gehad Ben jij in goede aarde gevallen Zonder het zelf te beseffen De zon geeft warmte en laat je groeien - Wat gun ik dat ook jou, vreemdeling…

Ziektes in het leven We kiezen er niet voor het wordt ongewild aan ons gegeven Soms zo erg dat mensen moeten vechten voor hun leven hun enige kans is niet opgeven We hebben allemaal mensen om ons heen verloren Hoe sterk we ook zijn een ziekte krijgt de grootste van ons klein Een hele belangrijke les in het leven Geniet het duurt maar even…

verdwenen in het daglicht en in alles wat mijn ziel verlangde ik fluisterde ze mijn sterven toe in het midden van de nacht langzaam kwamen ze dan uit de hoeken van de kamer weer tevoorschijn ze woonden in mijn geheim in mijn handen die zich vergeefs vouwden en al voelde ik regen het luisteren naar hun groot verdriet gaf de ochtend de kans…

En altijd in angst te worden betrapt door een broer, een zus op de loer, wachtend op een kans om hem van zijn ik te beroven dat beter is dan het hunne, omdat het op school, in de kerk zo verschijnt. Om hem in de ogen van allen aan te wijzen: schuldig, zwak en onrein. ------------------------------ uit: 'De buitendeur', 2014.…

Allée, probeer je nu eens te beraden, zorg dat je niet opnieuw je kans verspeelt. Het is je toch wel absoluut geraden te zwoegen met wat jou is toebedeeld. Maar wees gerust, ik zal je nooit verraden, je bent en blijft mijn enig spiegelbeeld.…

heb je zon beloofd maar de stralen breken in je ogen tot een valse glans woorden krijgen nu geen kans handen trekken schaduw aan ze boeien licht waarheid kijkt onaangedaan vervuld van plicht je vreet nu energie omdat de verte andere dingen ziet geen rust om stil te staan want anders vallen angsten je weer aan ga…

spullen en veel meer mieren Die lopen natuurlijk niet netjes genoeg door elkaar, dus schud je de doos en af en toe hef je je hogerhand Daarna kun je het ook met twee dozen en heb je dat onder de knie, dan gooi je ze bij elkaar en benoem je onderbazen Een doos die mislukt steek je in brand je opent een nieuwe en geeft de baas nog een kans…

Weer haalt het ‘t nieuws, een dametje is erin gestonken werd gebeld om een bitcoin te kopen de kans rijk te worden, lag te lonken die wilde ze niet laten lopen! Rap ingelogd om tien mille over te maken opeens slaat haar beeld op zwart in staat in paniek te raken slaat ze handen voor ‘t gezicht, vol smart!…

ik was een plant jij bracht me tot bloei jouw koestering en warmte gaven groei een nieuwe kans de aarde was volmaakt met norm en waarden toegedekt het water sijpelde maar heeft de echte wortel nooit gestrekt we kenden zon zagen de vruchten van ons leven een vroege herfst begon omdat het stukje lente ging ontbreken ik bloei in jouw…

u lacht eng hard betreffende uw collega's maar vertrouwen doe ik u zeker niet u beschuldigd hen voor alles u haalt voordeel uit andermans zorgen en verdriet gaandeweg even terug naar de jaren 1930 mensen zonder werk nog perspectief toen zagen ook de opstokers hun kans waren zeer vals zij leken zo meegaand innemend…

Als in Egypte mannen menstrueerden Dan was daarmee hun vruchtbaarheid bewezen In hiërogliefenschrift valt dat te lezen Ook hoe zij hooggeplaatsten adoreerden Wanneer zij bouwden aan een piramide Beschouwden zij dat als de kans vergroten Op eeuwig leven in zonovergoten Paleizen, zoals Farao's geschiedde Heel hoge trappen moesten die bestijgen…

de wijn was zuurder dan de druiven oogden in hun glans de schrale grond gaf hen geen kans te zoeten in de zon koude nachten zetten zwaar bevochten sappen niet in suikers om groene bladeren tierden weinig zomer, het scherpe vocht ontwaakte zelfs de dromer maar in de nasmaak proefde je de strijd der elementen het donkerrood…

het geurt want open borrelen de geheimen en het stinkt want bloot ligt het mysterie en het sist: de nijdigen vloeken want de kans op een einde met fijne slierten en neuken tot 3 cijfers na de komma met de wulpse engeltjes van de apocalyps, blijkt al eeuwen terug onherroepelijk gemist.…

allerhande varianten contactueel zo hoog begaafd ziet ze toch pompen of verzuipen zijn het de genen die het doen een veter in een oude voetbalschoen de biobreuk die krijst en knaagt door hoeveel bronnen ook gelaafd ze knakken op één mankement zonder paus bijslag zingevend aspirement onbedrempeld klinkt hun wanhoopslied mijn laatste kans…

Zou jij de kans zien en deze kans aanpakken? Zou je de acceptatie voor dit alles kunnen vinden? Zou je durven vergeven en durven vergeten? Zou je je anders kunnen opstellen dan ‘de rest’? Zou je de woede in jou willen vervangen met eeuwige vrede? Zou je ‘de rest’ als gelijken kunnen zien…?…

Dat hun kans op werk en voorspoed verkeken is. Dat jij dan ook in de criminaliteit zou belanden. Dat jij dan ook met walging naar die lachende, goeddoorvoede, perfect uitziende, onbezorgde, naar tijdwinsten azende luxepoppen zou kijken.…

Verfrommeld als een vod, zonder kans op herstel In een vlaag van dood en verlies. Ik grijp de slijmmond tussen dijen van room. Schroom lijkt niet gezond. Zij snoeit mijn tak in de vloeiende ruimte.…

Lente in de lucht die ik ruik vol verse sneeuw die ik krakend laat klinken omdat ik dat ene speciale biertje ga drinken op de nog verlangend kale vlinderstruik Lente in de lucht die ik dans onder bomen die alleen nog maar dromen van het ontluikend in bloesem komen en de onschuldig frisgroene nieuwe kans Lente in de lucht lente in de lucht…

De wachtkamer laat de mensen wachten Stelt ze op hun gemak met een tijdschrift Om hun pijnen toch even te verzachten Het leed staat op vele gezichten gegrift De wachtkamer laat de mensen praten Een plaats waar ook stiltes mogen zijn Angst, verdriet is te lezen op de gelaten De kans op genezing is soms klein De wachtkamer laat de mensen wachten…

oh Heer van MegaWup Bonus en Luchtkasteel uw wuppies zijn op kinderharten staan op breken zo teer nog in de knop gelukkig is er nieuwe kans tot dokken blijft vooral onze kinderen lokken voor één spankaart het wuppie stickervel wij kunnen ze nu zelf plakken met karton en wollen draad gekleurd voor pluiseffect met oogjes uit de knutselshop…

Een superhoog IQ, een goed humeur, een knap gezicht, een lijf om te benijden en daarbij sympathiek en heel bescheiden, dat kán niet, dacht die TV-regisseur. Je kan niet alles hebben, meende hij. Het kan dus blijkbaar wél, kijk maar naar mij. ....…

En elke morgen is nog steeds dezelfde ik open mijn ogen en ik leef doe de dingen die ik nog kán doen en weet dat ik nog altijd liefde geef.…

zijn licht verspreidt van vèr onaantastbaar schijnend voor verval en dood zie ik een glans, die ons na lichtjaren bereikt wellicht gebroken in het tijdsgewricht eeuwigdurend, zoals het hier op aarde lijkt een vast punt van duurzaam schijnend licht licht, dat misschien al lang niet meer bestaat want wat wij zien, ligt buiten ons bereik geen kans…

Toch, snelsonnetten heb ik wel begrepen die maken verreweg de meeste kans. Dus wiebelend en wankel van cadans schreef ik er massa’s; sluw en slim – geslepen! Voor nop helaas; geen prentjes ooit voor mij. Maar wacht, vannacht als ik een groots sonnet zet… dan komt daar vast een illustratie bij! Petrarca schreef ook weleens een sonnet.…

rooddoorlopen dikke tranen tekenen van oud zeer hart gebroken doodse stilte herinnering aan weleer de klok die tikt de koffie loopt jouw foto aan de muur een gouden ring een ochtendzoen mijn hart nog vol met vuur moderne kunst en appeltaart we hadden veel gemeen Barcelona Rome, Praag toch liet jij mij alleen opnieuw begonnen tweede kans…

Een baby in een moederbuik Hoe kwetsbaar kan dat zijn Gedompeld in pure liefde Een mensje zo heel rein Zo schommelde jij met me mee Opdat je groter groeien zou Daarna had ik je in mijn armen gesloten Je verteld hoeveel ik van je hou Maar die kans werd mij niet gegeven Geen lieve woordjes in je oor Abrupt ben…