Alle inzendingen over kanttekeningen

Perfectie van papier gevonnist tot de prullenbak, mijn schrijvers loep stelt het detail in een scherper diafragma vast, versnippert de verheven kunsten, dingt naar de gunsten van de muze, geperforeerd uit de klauwen van de moraal, verknipt tot strofen en gestrooid als kanttekening bij een beeldverhaal.…

Wat gekregen is Als ongevraagd Geschenk, Voor velen Een raadsel Om mee te moeten Leven, van geboorte Tot dood een Tijdsspanne waarin Ieder mens een Poging doet Het raadsel dat Hij bij zijn Wording meekreeg Te ontraadselen - En hij bij zijn Afscheid al blij Mag zijn een klein Stukje te hebben Ontrafeld, met Uitzicht…

het kaalgevreten land draagt niets dan ganzenvoeten en een eend hoekwaarts staat een paal, met slechts één tureluur hij roept zichzelf nog, om het uur totdat het zonlicht breekt voor korte duur en de disputen van de vogel als een kogel door de kerk verdwijnen, in het riet verderop dwaalt nog een boer, hij speelt vergeet-me-niet en heel…

Hoewel het hem misschien een klant kost, heeft de schilder 't vrouw'lijk naakt niet getekend, maar gekantklost; hij heeft de vrouw van kant gemaakt.…

het zijn slechts schetsen van papieren dromen of verbeelde avonturen uit een grijs verleden -opgefrist in kleur- laag voor laag worden gekunstelde kleuren in vormvaste lijsten gegoten om ze te modelleren naar de wens van de gedachte toch vervagen ze weer doordat fantasie nooit raakt aan het natuurlijke prisma van de feitelijke beleving…

van iemand die de oorlog nog heeft meegemaakt vernam ik onlangs het volgende argument 'wanneer ik echt honger heb mogen ze bij mij op de rand van mijn bord schijten, als ze maar niet spetteren' welnu plastischer kon hij het echt niet uitdrukken hetgeen maar zeggen wil dat wij hedendaagse soppers maar slecht met tegenweer kunnen omgaan…

( voor onze columnisten in tijden van verval ) geworden tot een onverdraagzaam volkje van ongedurigen die zich uitleven in kwetsende geschriften uiteraard lekker anoniem want heldhaftigheid moet wel behapbaar blijven welnu 'helden' van het anonieme geschrift zijn er voldoende teveel eigenlijk dat ik met een gemoed van wanhoop…

Hoe heerlijk is het om te strooien Met ongezouten commentaar Een opgezette boom te rooien En vellen is verdedigbaar Hoe zalig takken af te zagen Een stam te klieven voor de haard Om plat te branden alle dagen Het is de moeite meer dan waard Hoe wreed is het kritiek te kerven In bast en schors van levend hout Om te verwonden, te doen sterven…

ik zag de contrasten valer worden waar het groen en donker gestippeld werd door lichtgele tinten stengels zonder blad domineerden het struikgewas gaf ruimte aan tal van soorten extensies waar de wind nog leven bracht in 3d met kanttekening van magie dromen en mystiek in sprookjes die in het bosdecor levendig floreren al dan…

Toch een kanttekening: We vervloekten het tripje naar de "nachtwaker zonder ziel".. Voortaan maken we een ommetje, oke? Dan kunnen we dat optrekje van jou tenminste mijden.…

op het doek staan de kanttekeningen van jaren geschetst in zwart wit dagelijks leven heeft de lijnen vorm gegeven in het verstrijken van tijd van pastel tot in de donkerste kleuren spreekt het emotionele gebeuren pas als de dood arriveert wordt het doek door twee lagen lak gefixeerd…

daar dwaal ik nog, langs randen van verdriet de wereld draait toch lijkt het enkel -slechts verkeerd geen rozen aan mijn poort platgetreden onschuld woekert tussen vorst en adem open thans mijn brief lees de kanttekening vol pijn mijn hart zweeft waar het lichter is…

Liefst zou ik lijsten schilderen om open frames, maar dat wil nog niet zo erg Elke dag laat me weer netten werpen om waarheid in te vangen, of op zijn minst begrijpbaarheid Mijn kanttekeningen verschijnen op de vreemdste plaatsen, daar waar ik structuur verlang Ik behang meer dan ik verf, laat staan dat ik laat onstaan Ik lijst in…

Ik maakte een kanttekening bij het pikante geschenk. Zij droeg de mooiste lingerie van het noordelijk halfrond, vond zij. Ook het zuidelijk halfrond zou erbij in de schaduw staan, opperde ik. Een opmerking over rondingen van west naar oost liet ik achterwege. Hoe schitterend ook, het zou ons te ver leiden in dit tranendal.…

de kaft voelde in vreemd ervaren buitenissig aan pagina’s ademden stilte in een sterk verschraalde lucht hoeken waren met zwarte duimen viezig bedrukt nog las ik niet letters glansden een koortsige gloed de sfeer voelde totaal niet goed in zwaar beladen zijn kanttekeningen kruisten rood gevlekt onleesbaar schrift weerhielden…

over de liefde is alles geschreven met ganzenveer en tederheid het pseudo-eeuwig samenleven tot dik in de blessuretijd hoe kan ik als dichter nog over de liefde schrijven tewijl ik hunker naar geluk val ik telkens in herhaling en juist dat maakt zoveel stuk over de liefde is alles geschreven zoals zelfs hier geschreven staat toch…

De kanttekening is die van een sluipmoordenaar In ieder geval weet het waarom zijn slakkenstekker altijd ergens tussen te wurmen. Een rib hier een intentie daar om het lemmet weer schoon te vegen. Oorzaak en oorzaak! 'Hij kan het leven niet aan!'…

Kanttekeningen die ook mij aangingen routes die, wat iedereen weet, naar verkeerde plaatsen voeren. Oude wandelpaden, niet de wegen die we willen vinden. In een gang uiteengezongen onbegrip. Ik had het kunnen zijn die daar zingt vol weemoed en herkenning omdat waar ik nog niet geweest ben me nu al beklemt.…

De kanttekeningen begrenzen de hartstocht een burcht om je vormen van de passie te bewaken om jouw in de kern te ontmoeten bij het kampvuur.…

de poëzie staat stil van alle grote dichters die ons land rijk was is er nog één over dus blijft het behelpen met goedwillenden die zich vastklampen aan lettergrepen natuurlijk zijn er dichters die groot trachten te schrijven maar helaas voordat de verzen voltooid zijn lopen ze vast...…

. ---------------------------------------------- Uit: 'Kanttekeningen', 2010.…

In dit gedicht heb ik getracht mijn bewondering, verwondering uit te spreken met een kritische kanttekening vanuit mijn perceptie van de Natuur.…

Altijd maar weer die kanttekeningen en het nog dieper gaan dan de dag. Altijd maar weer dat klagen, het morren, het om aandacht vragen. Wie is hij die daar leeft in de duisternis haast minder dan een beest. Alleen 's nachts roert hij zijn stem als een vergrootglas van wie ik ben. Mijn schuld is groot maar ook mijn winst.…

ingrepen We leven niet in een tijd van overvloeden Voor scheve tanden zal men ons niet voor de rechter slepen U heeft volgens ons teveel van uw belastinggeld retour ontvangen We vorderen het gehele bedrag in een keer automatisch van uw rekening U kunt bezwaar maken, wanneer u het niet eens bent met onze belangen We staan in ons recht, even in de kanttekening…

is waarschijnlijk de reden waarom hier geen mensen wonen dag zeven ook hier word ik versperd uiteindelijk zet men een punt het houdt nooit op de oeverloze intenties vandaag wordt door mij niet meer geschreven de letters liggen altijd te krullen, reikend naar de schaduw van het zelf, daar kan ik niet voorbij het raakt slechts in een kanttekening…