hij wou weer
twintig zijn
onder de kastanjelaar
in de rademakersstraat
zij knikte stil van ja
en ze groeiden samen verder
met de kastanjelaar
onverbiddelijk jaar na jaar
steeds een beetje verder
uit elkaar…
Ik luister het gefluister
van ranke kastanjelaren
hun zomervruchten veilig
in bolsters opgeborgen
papavergeuren strelen
broze klaprozen langs
banen van zomers
met late vlinders
ik zie het lommerhuis
in rood verdagen
met een sneller dalen
van het grote licht
schemeravonden waarboven
de uil van wijsheid wiekt
onhoorbaar maar wetend…
Eindeloos leek de dreef
van herfstige kastanjelaars
in de mistige oktobermorgen.
De grond lag vol blaren.
Wij stapten daarin
majestatisch en speels.
Het geritsel drong door
tot de wortel van
al onze zintuigen.
Links was het blinkend water
en statige zwanen staarden
volkomen bewegingloos
naar hun spiegelbeeld.…
Als in de herfst
de kastanjelaars
langs de laan
naar school
hun vruchten losten
stekelige bolsters
glanzend gladde
paardenkastanjes,
vulde je je zakken.
Op de speelplaats
gooien en stampen
tot de surveillant
op je afstevende
en je streng berispte
je hele voorraad
afhandig maakte.…
Bont gekleurd bladlover van kastanjelaar.
In ver-zicht
een slapende zwarte brabander
onder traag heen en weer wiegende slierttakken
van een treurwilg.
Zo eenzaam en verlaten in weiland.
De vochtige ochtendkoude
laat zich voelen tot op mijn huid,
een rilling.
Ver weg op d' achtergrond
geroezemoes van verkeersgeluid.…