inloggen

Alle inzendingen over kastanjelaar

7 resultaten.

Sorteren op:

kastanjelaar

hartenkreet
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 296
hij wou weer twintig zijn onder de kastanjelaar in de rademakersstraat zij knikte stil van ja en ze groeiden samen verder met de kastanjelaar onverbiddelijk jaar na jaar steeds een beetje verder uit elkaar…
addee4 november 2014Lees meer…

Kastanjelaren dragen vensters van tijd

netgedicht
3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 275
Ik zou kunnen spreken over geduldige grond deze loofstille nachten en prachtige kastanjelaren over de werkelijkheid van het dagelijkse leven.…

Intuïtus naar Bergson

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 309
Ik luister het gefluister van ranke kastanjelaren hun zomervruchten veilig in bolsters opgeborgen papavergeuren strelen broze klaprozen langs banen van zomers met late vlinders ik zie het lommerhuis in rood verdagen met een sneller dalen van het grote licht schemeravonden waarboven de uil van wijsheid wiekt onhoorbaar maar wetend…

Dreef te Korsendonk

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 103
Eindeloos leek de dreef van herfstige kastanjelaars in de mistige oktobermorgen. De grond lag vol blaren. Wij stapten daarin majestatisch en speels. Het geritsel drong door tot de wortel van al onze zintuigen. Links was het blinkend water en statige zwanen staarden volkomen bewegingloos naar hun spiegelbeeld.…

Paardenkastanjes

hartenkreet
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 662
Als in de herfst de kastanjelaars langs de laan naar school hun vruchten losten stekelige bolsters glanzend gladde paardenkastanjes, vulde je je zakken. Op de speelplaats gooien en stampen tot de surveillant op je afstevende en je streng berispte je hele voorraad afhandig maakte.…

Een geniet-moment

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 293
Bont gekleurd bladlover van kastanjelaar. In ver-zicht een slapende zwarte brabander onder traag heen en weer wiegende slierttakken van een treurwilg. Zo eenzaam en verlaten in weiland. De vochtige ochtendkoude laat zich voelen tot op mijn huid, een rilling. Ver weg op d' achtergrond geroezemoes van verkeersgeluid.…
katty17 november 2012Lees meer…

Weer gaat het vege licht der asters bloeien

poëzie
3.0 met 20 stemmen aantal keer bekeken 2.452
- Hoe bronst het goud in de kastanjelaren! De zilvren aster bloeit . . . - - - - - - - - - - -- - - -- - - -- - - - -- - - - -- - - -- - - - - - Uit 'De modderen man' (1920)…