Alle inzendingen over keukentafel

Zo zitten wij dan aan de keukentafel, soms ieder in zijn eigen ding verstomd. Dan weer gierend van de lach, terwijl de ijskast zich gezellig kouder bromt. Wat is het heerlijk met jou te leven lachen praten eten en nog véél meer. Dat laatste ga ik niet vertellen, zelfs niet een volgende keer.…

Er zit een gat in het blad. En het is krom. Het heeft gewerkt en zij heeft laten werken. Eenkennig werd zij nooit. Veelgodendom van sap en bier en bloed was altijd welkom binnen de kringen van haar heiligdom. Haar stutten zijn geen zuilen. Het zijn poten, viervuldig hun geloof, maar steeds oprecht. Wat niet beweegt is wat het beste vecht.…

ik bereid daar als enige chef mijn lievelingsprakjes van kralen en knopen die niemand proeft of lust er gebeuren wonderen daar wanneer de dokter gaat is er een maaltijd voorbij ik word gezocht, altijd gevonden ook een lepel levertraan als vrijbrief voor de reis naar potenland hoesten kan tegen mijn pop tot de volgende vieze slok…

Zo jong Je broze afscheid Een witte vlek Op de keukentafel Zo jong De omhelzing Van je dierbaren Niet gevoeld Zo jong Een dans macabre Op de thermiek Van spijt…

De man des huizes doet het met de buurvrouw op de keukentafel, als z’n vrouw van ‘n onderbroken reis terug keert en het naakte stel badend in zweet en lusten in gewaagde stand ziet en hoort, juist als buur gilt ik kom en haar man er kreunend achteraan komt---dan ziet hij z’n vrouw groot in de deuropening staan en hijgt “het is niet…

Ze was haar oude keukentafel zeldzaam toegenegen en had voor hem daar neergelegd wat brood met jong belegen De regen dampte van het raam en maakte haar verlegen temeer zij tien minuten terug daar zelf nog had gelegen…

Aan de keukentafel -het is drie uur in de nacht - peins ik over nachtwerk, korte nachten en vroeg opstaan. Het duurt een winterslaap lang voordat de zomertijd op haar tenen binnenschrijdt. De zomertijd - mijn zonnetijd - is goed voor me maar komt altijd te laat…

ik zie je daar nog zitten alleen, aan de keukentafel in een fluitende dialoog met de merel op het dak een magisch moment van rust in de chaos van een kroostrijk gezin iedereen werd stil en luisterde mee hoe jij dat deed pa is me nog steeds een raadsel…

de keukentafel zet het spoor uit ik luister naar de aangezetenen het schuifelen van voeten contracteert deze bedoening in een mysterieus orakel hun handen spreken met vork en luifel terwijl hun ogen zwijgen over de lekkernijen die zijn gebiologeerd in het groen van een waarlijk bestaan wie kent wie aan deze tafel, al is het wit van uniform…

Ik zit op je schoot aan de keukentafel Je witte koffiebeker in je hand Je ander om mijn middel geslagen Zo veilig voelde ik me bij niemand Ik was nog zo klein opa Alles ging aan me voorbij Ik kon dat allemaal nog niet beseffen De dood bestond niet voor mij Opeens was je er niet meer Maar je missen had ik niet gedaan Ik wou dat ik wist…

rotte appels dorre takken onder herfstig bladerdek nieuwe noten doodgevallen in natte aarde bij het hek vele kleuren kiezelstenen roggebrood met katenspek keukentafel vogelkooi en aan humor geen gebrek bergen sla rode rozen ouderwets cassettedeck langgeleden nooit vergeten warme deken stapelgek…

Laten we dicht bij huis blijven vrijuit bij elkaar blijven elkaar de ruimte gunnen op de vierkante centimeter elkaar mijlenver uiteen dicht op de huid dragen elkaar in het hart sluiten zonder de deur te grendelen Laten we ontdekkingsreizen nieuwe verhalen vinden en de oude opschrijven aan de keukentafel thuis…

Achter, bij de keukentafel leunt zij op gedachten terwijl de koffie pruttelt raken foto’s momenten ooit zo dierbaar doch verloren in lang geleden jaren van zwartwit tot kleur hoekjes rommelig omgekruld wordt haar leven heel langzaam een beeld in gerimpelde handen het rode kleed, tot de draad versleten vangt de tijd op maar zwijgt…

Of ben jij het met de krant op de keukentafel ik met een boek op de bank en alles ertussen met klanken van de Matthäus Passion en de stem van Kathleen Ferriers Eurydice. -------------------------------------------- uit: 'Rozen verwelken, bloemen', 2006.…

jullie liggen op mijn keukentafel naast een paar citroenen in het schaarse zonlicht herinner me jullie geur in het aardappelhok en niet te vergeten de aardappelboer die net weg of er was de kolenboer oh ja, aardappels ook de schillenboer en de melkboer en de groenteboer die allemaal langs kwamen,gek genoeg herinner ik me niet meer…

die nacht was er een van de meest sombere uren zo zwart en onpeilbaar diep, een ven waarin een verdwaalde reiziger verdronk moeizaam verscheen de ochtend en aan de keukentafel zat ik lange tijd met verkrampte handen de hele dag -gisteren- was immers verdwenen vaak blijft er iets achter, een voetstap in de sneeuw een lach in een kamer of de…

Ik zie haar aan de keukentafel zitten, achter de oude typemachine. Een beetje bevreesd: het buitenland blijft het buitenland. Alles O.K. hier. Ma. ------------------------------------------------------------ Uit: 'De vijftig beste gedichten van Wim Brands', 2012.…

Op keukentafel en de dunne deken schept zij een binnenzee van linnen, zij laat het ijzer stoomschip worden in haar handen, stuurt het van kant naar wal, van verlies naar gemis zoals zijzelf, langzaam eenzaam allang uit koers geslagen is. ---------------------- uit: 'Opaal', 2006.…

gebeurt in lichte tint dan komen vlinders en de wind de blaadjes worden losgerukt en in de zomer als wij komen hangen de appels aan de bomen eten wij appels uit de hand de takken raken leeggeplukt ik overdenk het kort geluk tussen bloesem en appelmoes de appelboom is een parabel die vrucht afwerpt in menig fabel en aan mijn houten keukentafel…

Zo zaten ze daar aan de keukentafel, en keken naar wat achter hen lag, de kopjes koffie die nooit werden geteld, de poezen die ze begroeven in de tuin oud en amechtig of nog tergend jong.…

daar zit je dan alleen aan je keukentafel de krant gelezen het nieuws gehoord zoals elke dag opnieuw je zet nog maar eens verse koffie alweer de tweede pot vandaag je zou zo graag weer eens een goed gesprek hebben of zomaar ergens over praten met onverschillig wie maar er komt niemand nooit iemand meer met wie jij praten kan met…

Onder een dak van gouden bladeren een kleurenpalet hangend boven ons hoofd spreid jij een laatste keer de picknickdeken voordat de herfst ons van het laatste beetje warmte berooft Je schenkt de koffie in de mok voelt nu al warmer dan de vorige keer een laatste picknick voorlopig, in de open lucht vanaf volgende week gebruiken we de keukentafel…

Mijn kind aan de keukentafel, eet niet uit mijn hand, zelfs het mooiste speelgoed laat het staan, samen buiten spelen even van de baan.…

Een grote stapel vergeelde kranten en tijdschriften met een kartelschaar op de keukentafel roept ons schaatsers prijken op de bovenste voorpagina. Ik lees je voor uit die krant jij als pake en leunstoel ik als een soort Brugman die tijdingen doorploegt. Ook op je bureau liggen nog stapels fotoboeken.…

resultaat van liefde en genegenheid lichamelijk ontstaan in versmolten schoonheid verschrompelen tot vergane aardappelen waarvan de tektakels graag naar verdovende onmacht grijpen in "de luizenmoeder", NPO 3, is de herkenbaarheid met name die van een vrolijke weerspiegeling van eigen ervaring, opvoedkunde- en onkunde op het schoolplein, keukentafel…

bijeen gezocht, al het hout eerst afgeschuurd, geïmpregneerd tot duurzaam product, het is Stijn allemaal gelukt, Zelfs een raamwerk op maat afgewerkt, Noem het op, geen stap overgeslagen, er werd stevig doorgewerkt, Bij Hilde's moeder op de boerderij mochten we kippen halen, als wederdienst een mooi kadoke van de geboortelijst, op de keukentafel…

De keuken, is het echt het domein van vrouwen, hier zetel ook ik naast 't raam aan de keukentafel, gebruik het wafelijzer, aanwezige gereedschappen naast alles wat geurt naar E.U. landen en liefde en ook naar de oost, kruidnagels, rijst en theevelden.…

Met een huiveringwekkende vuistslag sloeg hij plotsklaps een barst in de memelige, armzalige keukentafel, zoals alleen een grote bonte specht dat kan, die tegen 7 meter per seconde op een verrotte boom inhakt, om weliswaar pas na drie weken werkelijk rammen, een hakspleet te bekomen, doch evenzeer zonder er enige pijn aan over te houden...…