Alle inzendingen over kikkervisjes

Als zwarte erwten met dwarrelstaartjes floepen zij langs de smurrie...…

dans ik als een malloot naar jouw pijpen veracht ik de dood in niet begrijpen ga ik terug naar de sloot kant, want dat netje ving toch niet vergeefs leven uit het water stonden wij samen verwonderd graaiend met vingers kikkervisjes, stekelbaarsjes, salamanders, als kinderen ?…

De vijver waarin ik gisteren viel, omdat het bruggetje glad was, deed de kikkervisjes schrikken. Deed de dichter beseffen, dat hij ooit als foetus, een kikkervisje was. Ik schrok en kroop aan land, omdat ik heel lang geleden, mijn kieuwen had verloren. Geen koudbloedige kikker, maar wijs geworden was.…

je naar adem hapt aan een goudvis doet denken schubben tot oneindigheid tellen De mens terugbrengen tot een holbewoner, die uit verveling beesten kleurt op de muren van een grot in Zuid-Afrika waar af en toe nog Hottentotten komen In de koelte water vinden kijken naar vissen kuit schieten en daarna hom Blijven kijken tot kikkervisjes…

deugde niet voor zwarte raven ze loerden altijd naar mijn ogen er zaten er twee, goedgebekt op de grijze nok van een schuur ze leken tegen elkaar te praten in een gesprek over mijn ouders sloeg mijn vader haringen aan gort bij het graanveld waar de tent waarin we woonden wind verdroeg liet mijn moeder verhalen los in een sloot vol kikkervisjes…

. “… een weg door de wiegende wei… en kijk de beek, schrijf ik dan, daar, ja kijk daar die met de kikkervisjes, weet je nog?“…

Welles, Es, zes kikkervisjes vonden een schuilplaats in jouw ooghoeken, je snikte: De visjes plakken zeer snel een slijmlaag op mijn ogen Zo wordt elke wimperhaar een geharde lansier. Ik wil geen getuige zijn, hoe een brandhouten ridder, net als jij, vlam vat door het smeulen van houten wonden Eh...…