Alle inzendingen over kind

, onze kinderen blijf ik de moeder van, als teken…

I Het waren de hemeltranen of het wegkwijnen van het zieke kind Of het slapend geweten wat het licht niet zou zien Vader is mij een onbekende Hij is de dreun in mijn herinnering of de duistere schim in mijn ooghoek Maar nooit zag hij het kind in mij Die bloem mocht geen naam hebben, mocht nimmer bloeien Voor hem is het…

Wie kon me toovren om tot feestblij kind? Neen, diepste vreugd was, heimelijk bedenken, In kindereenvoud, rijmen en geschenken, Alleen, in schemer, lakken pak na pak.…

Vader geeft zijn kind het allerbeste Op geestelijk en materieel gebied En bouwt om hem heen een veste En behoedt hem voor verdriet. God, mogen we onze vader noemen Hij die ook van zijn kinderen houdt Op Hem mogen we ons beroemen Hij is er voor ons aller behoudt.…

kind oog in oog met zijn ouders Met het geweer in de hand En de tijd gaat verder Eén schot, één seconde Afrika Waar menigmaal een kind sterft Door honger, dorst of geweld En de tijd heeft stil gestaan Acht uur, ochtendspits Oog in oog In een wachtkamer naar het einde Van een reis die te laat begon…

me was ging emotioneel kapot De kinderen zongen unisono “ Erken ons, zie ons staan” En als een warm muzikaal bad Zongen de volwassenen hen omringend In harmonie welke verslavend zou moeten zijn “Wij zullen er voor jullie zijn” Toen voelde ik het kind en de volwassene versmelten tot mijn eenheid van dit moment Dat is goed, dat is zelf…

Bonsai, eik en witte berk en jij met kind dat uit alle macht jouw hoofd in haarband perst Mijn blik hangt op jouw onderlip, ik weet er is niet meer dan dit: moeder met kind Leven lijkt een kippenren waarin ik beiden mis Van te ver blaas ik een kus, die op jou rust Heel even laat jij jouw blik mijn kant opgaan…

Zoals alleen kinderen doen Die de vrijheid beleven als een onvoorwaardelijke zoen. Laat me onbevangen leven huilen, lachen als een kind dat pure vreugde is gegeven. Opdat ik dat kleine hart hervind Door volwassenheid ontnomen Vergaan door jaren, met de wind.…

Lange blonde haren wapperen in de wind jij bent mijn ik mijn kind gekleed in een lieflijk jurkje in tinten van blauw mijn lieve kind ik hou van jou op blote voeten van vrijheid kom jij in dromen vanuit dat verre verre land reik jij mij de hand zoveel kracht zoveel pracht straal jij naar mij lieflijk zacht…

Kindermoord Het hoort niet Dat men onschuldige kinderen doodt Het hoort niet Wreed ontnomen die kinderlijke vreugd Het hoort niet De psychoses die het brengt bij de jeugd Het hoort niet Dat zalvend troosten met geroepen door Het hoort niet Dat psychische excuses gaan voor Het hoort niet Dat de dader recht heeft op een gehoor…

van het oneindige leven dat geen einde kent, een kind van eeuwigheid,een wonder van Gods schepping…

hoe voelt een moeder zich haar kind op straat half dood, bevroren uitgehongerd vreest de nacht die weer nadert bevriest het bloed ook het gevoel het knagen van de maag worden oren doof voor het ongehoorde in dat kartonnen huis mijn bed kijkt me verwijtend aan hoe kan ik slapen gaan de boze ogen van het kind als een eindeloze echo…

en geen vriendschap aan te leggen ooit zijn ze zelf slachtoffer zitten ze zelf met verdriet en pijn zo kunnen ze alleen maar achterkomen dat alle kinderen hetzelfde zijn.…

Maar het moment fonkeld in mij als een juweel en mijn lichaam is als een kind vol enthousiasme en energie.…

Alles komt goed Zeiden ze vroeger, als er iets naars gebeurde, Zeiden moeders van kapotte knietjes van het kroost Zeiden leerkrachten als een kind een onvoldoende had Zeiden ze van de regering, als er weer een dreiging was Alles komt goed Zeggen we nog steeds, als er iets naars gebeurt Zeggen moeders bij het vallen van de kinderen Zeggen…

En als een kind te zijn! - Een kind in de zonneschijn - Iets liefs te zingen, Zo vol van kindervreugd, En van dartele jeugd, En simpele dingen! En een wijs mens te zijn! - Een mensch in de zonneschijn - Te wete' en te streven, Met een wil toegerust, Helder en welbewust - Dat, dát same' is leven!…

Kleine kinderen begrijpen dat. Normaal willen zijn is erg abnormaal. Koningen die gewoontjes willen doen. Generaals die liever pacifisten zijn. Populisten die zoeken naar nette taal. Wie zijn eigenaardigheid verliest, is pas echt verloren. Wie gaan op zoek? Wie vindt? Geen psychiater kan daarbij helpen. Geen wijze kater. Geen kind.…

samy ons kind hij is een engel zingt niet voor haar zijn kleine dochter geen verdrietliedjes of liedjes voor de slaap en de troost noch liedjes van amour spreid je vleugels kind strooi zachte aarde in wankele harten omarm ze met tederheid sla je vleugels uit naar je kindje in Irak breng haar thuis samy ze wachten op haar zolang…

De leraar vreesde vrouw en kind te verliezen met zijn misstap. Ach, had hij haar maar niet bemind.…

ik zag je laveren tegen de wind het kind in je speelde met water je ging overstag het tuig draaide om de boom kwam pas later de klap was te hard en maakte een eind aan je dromen het zeil is gereefd de storm gaan liggen je kind leeft zich uit in het kijken naar vissen lacht naar de zon weerkaatst in de golven draait zich uiteindelijk…

mamma er is soep vanavond het kind verstart staat stil met de beker in de kleine hand staart naar de natte plekken op de grond moeder zwijgt uit haar roerloze opgezette hand druppelt water traag trekt het kind de deken over mamma’s benen dan loopt het schoorvoetend naar buiten het in tranen gedrenkte stukje grond…

wetend ze waren volledig in beeld zingend juichend geen kind heeft zich op deze Sinterklaasoptocht 2022 verveeld…

een rondje zachtheid wandelen met het gevoel van de zachte kracht lopen in zachtheid behoed je voor bitterheid in barre tijden weet dat je niets weet neem het kind in jezelf mee leer net als een kind schouder aan schouder een mars tegen de hardheid of een ommetje wandel met zachtheid het zachte zal je troosten vermijd bitterheid…

hoe de tijd aan me knaagt stilaan zichtbaar wordt als ik in de spiegel kijk zie gelukkig nog de knipoog van een tijdloos kind dat huist in mij…

Men trof eens in een labyrint Een heel verdrietig, eenzaam kind Wat was het bang Het duurt zo lang Voor wie gewoon geen uitweg vindt…

De wieken van de molen Een kind laat ze aan moeder zien De wind waait ze in rondjes Jij bent mijn wind…

moederziel alleen het leven voor haar schatten eindigt nooit sprokkelt splinters scherven snippers in haar kinderen verstrooid…

de lucht het licht de liefde het kind 'n pluisje of jij en wij zijn ontelbare keren ontembaar vrij...…

Illusoire wereld van 'n kind stort in naarmate hij ouder wordt Tegelijk met het verdwijnen van z'n speelgoed naar zolder…

hij neemt mij hard en schopt zijn kinderen op de wereld maar hij heeft wel een klein hartje vroeg mij eerst hoe ze moesten heten…