in alles huist vandaag het wonderlijk
zicht van lang gelee
zoals de straat in de magische dans van
onstuimige vlokken onder een maagdelijk
wit tapijt verdwijnt
terwijl ik met een verbaasde blik
de gordijnen openschuif
naar buiten ga
in de nog onbetreden sneeuw
m'n dartele stappen achterlaat
van lang, heel lang gelee…
aarzelend toont de winter
zijn ware gezicht
schept hij een dun laagje
waterijs tussen kleumende
eenden in de sloot
helder licht glijdt over
het ochtendrijp
verzilvert gras en grond
ik hoop dat het eindelijk
winter wordt
met een witte, stille wereld
mijn kinderblik verrast,
verblijdt…
In 't land, waar zilverbeekjens vloeien,
En gras en kruid in weelde bloeien;
Waar 't veld met eeuw'ge lente pronkt,
En liefde uit rozenstruiken lonkt;
Daar dwale, zonder vrees of schrik,
Uw kinderblik.…
eerste liefde lange paardenstaart
kijken in kleuterliefdekleur
babyzeep en blond haar
snikkend snoof haar geur
zij snoof een eigenwijze kinderblik
jongens horen er niet bij vind ik
dacht ze toen hij haar naam zei
en staarde naar de deur
alsof ze lucht en bloemengeur wilde
een lonk over haar schouder trilde
zijn laatste weerstand stond…
ze legt haar kind in bed
tijd voor je slaapje mijn schat
ze lachte
pretoogjes ontmoeten haar
die liefelijke kinderblik
vertederd haar moederhart
ze heeft even rust
grasduinend in de krant
een koffiekoek in de hand
ze is gelukkig met dit leven
haar man komt thuis
een dikke knuffel
zachte kus op openende lippen
zalig eenheidsgevoel…
De kleine kinderblik verkilde,
paste zich aan, kameleon,
vervloekte zwijgend toen de zon.
De kinderlach verdween, verstilde.
Daar niemand om die kleine gaf,
- want druk met eigen somberheid -
verstikte ‘t kind in eenzaamheid.
en dolf daarop zijn eigen graf.…
want in jouw kinderblik,
zag ik geen verwijzing naar mijn 'schuld'
geen vervreemding boosheid
en geen schrik,
alleen een zieltje met geduld
en lieve - lieve kleine man ik ben bereid.....
DIKKE kus Lonneke
Tot snel kleine man…
681
Bezig met laden