Alle inzendingen over klanken

op hun hoofd, lopend in bonte gewaden Loslopende dieren die van draf in galop overgaan die op afstand in een ruk weer blijven staan 's nachts dromende mensen over weerzien bekenden bij het ontwaken troost men zich met hun schamele tenten ---------------------------------------------------- uit de bundel in voorbereiding: Hemelse klanken…

Flarden tot rozen Binden in de lente liefst Met sprankels kleuren…

Ik hou van de weemoed in een lied als van mijn lichaam dat zich buigt over het jouwe en met fronzend reiken zich verzucht…

Zoals je me aanraakt maar even mijn wang beroert vingertoppen op mijn huid, zo zweeft soms een klank tegen me aan vervolgt zijn baan of blijft me bij. Ik laat ze zo. Niets wordt tot woord. Zo zijn ze het mooist.…

er is zuchten van gene zijde ze stuurt klanken die ik nog nimmer hoorde vrije taal naar eigen hand ze legt haar bloot in duistere onbekende driften evolutie kent geen stilstand in de trein van creativiteit scheppend in kansen laat zij de wereld vollopen in wijsheid van krachten zo zal het zijn……

De klanken van de zomer, zoemen voorbij mijn raam De lichte tonen beroeren het gras De muzieknoten van de herfst zijn in aantocht Te horen aan de blaadjes die vallen De zware galmen van de winter, komen er achteraan Maar voor we ’t weten, zal de symfonie van de lente Weer hoog in de top veertig staan.…

Ademloos luister ik naar zijn betoverende klanken als hij met dansende vingers de witte en zwarte toetsen bespeelt m'n hart zacht streelt vertelt hij het leven in hemelse tonen met z'n virtuoze spel zo subtiel en word ik meegenomen naar het diepste van m'n ziel Ode aan Ludovico Einaudi die in Carre een soloconcert gaf op 7 december…

In mijn hart zweefden akkoorden ze dansten van vreugde, maar bij het verdriet verstilden alle klanken. In mijn hart klinkt nu een lied vol met warme zachte tonen, samenspel van het gelukkig zijn.…

En menigeen en een en een Van homogeen naar molensteen Eerst vrij en blij dan zij aan zij Een eendenei en weer een ei en Dan nog een en dan alleen Van luchtkasteel naar groen en geel Van zielsveel naar pikhouweel Meestentijd steeds weer strijd Van sluitertijd naar eenzaamheid Machtssystemen afscheidnemen Van lief naar leed naar hartenkreet…

In gedachten hoor ik nog jouw stem, tussen de chaos in mijn hoofd van het niet begrijpen, droefheid in mijn hart voelt als muziek zonder klanken.…

Helder en brons van toon klinken de klanken uit de klokkentoren van de kathedraal, zijn dat werkelijk de engelen die zingen? ja, het is een zich steeds herhalend verhaal.…

hoe kan je onmenselijkheid begrijpen wreedheid nog dieper dan zonder grenzen stilte in alle mogelijke vormen wanneer de dood er niet meer toe doet het kan niet ik zwijg uit respect meer dan één minuut 1,1 miljoen keer ween ik zwart Auschwitz-Birkenau 20 februari 2012 (4)…

Muziek die Vrijwel alle Gemoedstoestanden Die ik ken Vertolkt in Eindeloos refrein Van diepst verdriet Tot de blijheid dat Ik er ook mag zijn Tonen hoog en laag Komen er in voor Maar 't is de Ondertoon die me Tot leven maant Altijd terugkerend Tij dat zonder zich Zelf te verliezen Altijd weer het leven Brengt, aan…

Klanken stromen kil Uit je mond Vormen ijzige woorden Die in loze beloftes Hun graf vinden Jij bent mijn kanker Kwaadaardig woekerend Heb je me nodig Om te bestaan Je spiegelbeeld onherkenbaar Camouflage voor verdriet En ik heb je antwoorden niet De stilte tussen de woorden die je niet sprak Versta ik nu meer dan ooit…

Klanken van onbekende woorden waarin je zoekt naar de ware zin van het leven en het doel van ons bestaan.…

Lovend sprak hij over haar Ze raakte bij hem een gevoelige snaar Rank en slank uit goed hout gesneden Haar prachtige klanken zijn ziel in gegleden Ontroerd was hij zijn passie zijn liefde En vioolmuziek zijn hart doorkliefde…

de zon gaat niet op in letters eikenbast barst niet in het woord tranen uit wenen is geen naam maar een klankvol leven medeklinkers nemen het voortouw in stilte leggen de nadruk op gevoel en kleuren klankkleur is woordloos te horen voor openstaanders die niet omstandig aanwezig zijn omstanders treuren in spijkerschrift dat klinkt als ach en…

Het kind zat naast mij in een zaal, tussen ons lag de partituur. Maat- strepen stonden stijf in stil geweld van inkt. Dankzij de muren en het dak werd dat geluid. Zoals bij ons de huid verdriet omspant, zei ik, en een voor een wees ik de instrumenten aan op het schavot. Zij is er niet. Als ik mijn ogen sluit ga ik haar zien. Tussen hoorn…

De klanken reeds verstorven, maar in gedachten nog bestaan. Je voelt de weemoed in je hart… van een tijd zo lang geleden. Hoe goed het was. 't Geluk te voelen, dat toen in je leven was. De mondharmonica kan dat naar boven halen. Wie speelt er nog zo mooi als vroeger in voorbijgegane dagen. Het geluid alleen brengt tranen.…

De vloeiende lijnen van melodieën bereiken 's nachts mijn oor ik weet niet of ik wakker ben als ik die klanken hoor. Ik open dan mijn ogen en kijk vlug om me heen waar zijn de muzikanten ik ben helemaal alleen. En toch nu ik weer wegzak is de ritmische muziek er weer ik laat me meevoeren op de tonen zo hemels...ik wil meer.…

Ongeboren kind Jouw hartje klinkt als muziek Verborgen klanken…

ondergrondse taal verrijst met diepe klank versplintert de bodem in woordbedank geeft zijn uiting vol vermaak zet zijn minnen kansloos schaak blaast de stof van ’t oud geluid eist de aandacht voor zich uit verschreeuwt de fluister weg van hier maakt plaats voor orenstrelend sier…

Geen woorden, geen praten… Volmaakt is de stilte, in winterse klanken geschapen.…

Op heroïsche klanken fijn besnaard danste de dichtkunst met gezwinde vaart over het verzengende schuim de hunkerende zee eeuwig bezongen alle reizen mee tot in het hart van ’t gedroomde oord waar haar ziel nog altijd wordt gehoord…

Dansend gaat zij door de dagen geeft de avond glimlachend licht nooit zal zij om woorden vragen brengt warmte op ieders gezicht haar regels zijn niet gebonden lopen slingerend door de tijd andermaal slaat zij diepe wonden na een heftige strofe strijd heeft zij zin in mooie zinnen raakt zij plots menig lezershart wil zij haten, dan wel…

sestanta mirraza martessa vindella boscollo baresa domapi dizalo stollari zo onbegrijpelijk mooi dat je zou emigreren en je linea recta laten bekeren maar deze taal vertelt alleen een klankenverhaal hoewel dat weer precies is waar duizenden gelovigen in geloven…

zoals ik jou klein donzig diertje in mijn armen hield streel ik je twintig jaar later met klanken van tederheid wapen ik je met woorden van liefde voor de tijd die vliegt zoon…

Een licht, een woord, een ademhalen een zoeken naar wat zin, je leeft en zit er middenin en toch kan je dit niet vertalen in kleuren, klanken, tederheid,... je glimlacht enkel naar de mensen die net als jij wat liefde wensen en snel of traag vergaat de tijd.…

Een vinkske! Een vinkske! Daar zit het, zwijg, - Een levend dingske, Op een dode twijg. Het borstje bibbert, Het keelke zwelt. Het bekske slibbert Van 't klankgeweld. 't Zijn versjes, zere, Onvatbaar kort, In éne keer, Der-uit gestort. Tzit-tzit-tzit-dap-dapper, Dewingihee! Tzit-tzit-tzit-rap-rapper, De hele ree! Tzit-tzit-tzit…

Ergens klinken klanken Zacht gespeeld, maar hoorbaar Klank als kleine trillingen In ondiep golvend water Ergens klinken klanken Die niemand ooit opmerkte Die stilletjes weggevaagd worden Door populaire rockmuziek Ergens klinken klanken Ik wou ze zo graag delen Anderen muziek leren kennen Maar heb ze als enige gehoord...…