Alle inzendingen over klaploper erven besterven

wanneer hij kon zien dat zijn waanzinnig bestaan werd afbetaald door de erven…

je hebt het voorsnijmes gepakt achterstallig wild gedeeld met wie voorhanden was de feesten zijn voorbij alleen fileermessen proberen nog wat smaak te achterhalen maar in trancheren kiezen wij door adellijk besterven hebben wij de oogst weer kunnen erven en gaan we samen naar een wild begin…

Plakrand en klapband lijmt men lieflijk goedkoper dan een klaploper.…

en zullen de hemel van geluk erven…

op erewoord gevloekt het applaus met een hand geklapt de roos in een loflied verwelkt lopend over een tafel met verlamde tong onuitsprekelijk gelukkig gestemd zacht beroerend zijn eenhoorn tot onverhoeds een daverende vulkaan haar lava laat gaan over de duizenden stoelen van een lege zaal…

Van onverschrokkenheid geef ik geen blijk, Als ik het bij de sprints zit te besterven. Eén valpartij en alles ligt in scherven, Vaak vallen ze met velen tegelijk. Dus ogen dicht - het zweet staat in mijn hand, En wie er won lees ik wel in de krant.…

Een pettengooier ben ik een klaploper geen hardloper Ik ben een vriend een broer vader en zoon Ik ben een bankzitter een barhanger Goed op de eerste honderd meter kan op de fiets naar school Ik ben een luchtfietser een schelpenraper een dromenjager Een boomontwijker een liefhebber van de soort Ik ben een wijnkenner ik ken de wijn…

zand brandt geel op okermatte vlaktes de hitte loeit in as van vele dagen myriaden zingen hoog een droog geluid vibrerend in de stekels van verdorde distels de laatste tranen blinken in het zout van witte meren, het verdriet is hier al eeuwen oud dit leven lijkt gedoemd te sterven maar het erven van de dood is weer herboren…

Sporen van wreed besterven, van een huis dat niet meer bestaat. Een gapend zwart gat, een schaduw, het licht zelf zie je niet. Gewond is de stad die je achter je liet.…

wij sparen woorden voor morgen om iets na te laten voor de erven... woorden van troost bijvoorbeeld…

Wat in de geest leeft is niet dood en zal ook nimmer sterven, omdat de "grootheid" van een mens blijft voortbestaan in de erven.…

Tijdens de Gouden Eeuw der Lage landen Kon je de dieven, klaplopers en hoeren Tegen betaling treiteren en beloeren Naar hartelust, dat gold voor alle standen In ‘t Rasphuis zocht de leiding naar verbanden Tussen heropvoeding en het beroeren Van zielen door die stevig in te snoeren Door geseling, of door een merk te branden In huid.…

Ach, drijvende in te kille dauw, Besterven de blauwe violen.…

Hij trouwde om te erven maar toen z'n besje niet wou sterven was z'n desillusie omvangrijk…

Sterven zullen wij, allen, onbewust trachten wij de tijd die ons gegund is, op een goede manier te besterven, zodat we niet ieder wakend moment hoeven te belijden, het leven te beslechten, leven wij, niet in de wetenschap, ons zelden beseffend, dat we eens de ogen sluiten, niet om te rusten, noch slapen, maar sterven, iets wat ieder mens…

Zijn een illusie of echt Tastbaar Herkenbaar Met veel pijn geboren zijn Tijd vervlogen ontastbaar Leven of strijden Sterven De wereld onze nalatenschap laten erven…

ik was het lamplicht kwijt vage contouren bewogen waar zij dit niet zouden mogen stilte werd onderbroken door geritsel en geschraap uit stukken die hier al eeuwenlang werden bewaard jaren verstoften in lucht die onaangekondigd uit zijn tijdloze winterslaap was gevlucht ik wist de poppen op schappen hun kleding een ruïne van verkleurde…

Geplukte bloemen sterven een tragische dood zichtbare kansen versterven voordat ze aan de kim verschenen, worden erfenissen geschonden, en geen lidtekens gesloten. Wie heeft de onzin uitgevonden; "dat tijd heelt alle wonden," waarvoor het juiste medicijn nog niet is gevonden? voorbij de nalatenschap te streven, wordt alles in scherven…

De centjes die de nabestaanden erven, Zijn deels bestemd voor kosten van het graf. In Friesland is men nog het beste af, De Friezen kunnen nog voordelig sterven. Dan lig je onderin die klei te soppen, En weet je één ding zeker: Fryslân Boppe !!…

‘k zag ganzen die niets weten van het vergassen ergens verder een zwaan die wist van zijn eenzaamheid want zij was tot stof vergaan en ik, ik verpoos in twijfel in mijn gehucht van beton en spijt het leven kent de schreeuwers, propaganda van de rechtse kant - het links is de hoek van de schreiers, de weters van het heelal – mijn god…

de stilte had iets statigs een hoog plafond en donkere ornamenten de schouw beheerste de entree met muren vol strengkijkende regenten het stemgeluid heeft het verbruid hier ritselen papieren getekend tot besluit het witte boord in zenuw opgeknoopt met water aan de lippen ze laten je zo stikken nog is er geen opening van zaken…

In Twente is men driftig aan het werven Ontspoorde jeugd moet naar de boerderij Ze moeten aan het werk daar, zodat zij De discipline van de boeren erven Daarna lukt het niet goed meer met de vrouwen Omdat ze dan nog meer van beesten houwen…

heb het aardse gekist gecremeerd of begraven maar hun zielen gemist zij ontsprongen de dood in het sterven erven een ander bestaan ik kan ze niet vragen hoe het daar is vergaan wel hen mijn gebeden opdragen…

De uitvaartkosten zijn dan voor de erven -Vanwege hoogstens dertig man- klein bier. Rendabel is het om te overlijden In spotgoedkope funeraire tijden.…

Laat gedachten het verleden erven. Al wat op een onbekende plaats huist, verborgen in de gangen van een doolhof, heeft het pad van het geheugen gekruist. Het zijn her en der verstrooide scherven, onttrokken aan wat het verleden betrof.…

Pastelstippels regenen overvloedig chaos van inspiratie verwekt actie op doek Eén voor één met duizend tegelijk vegen spatten met ’n nostalgische pennenstreek een verslagen parasol de zwalpende beek in Dames speculazen ogen besterven ‘t wak accessoire smelt voor opgehaalde neuzen van neerbuigende elite Afgestorven traan treurt…

Geen einde, niets dan dromen van vergeelde vingers langs beslagen spiegels waarin ik, ziende blind, de adem van het verleden wilde uitwissen met de zee in Zandvoort, terwijl de wind jouw haren naar me toe streek in een duinpan liefde, alsof ik je moest laten besterven in ruisend riet.…

Het zwerven zit mij in het bloed Dat doet een oude zwerver goed En mocht ik één miljoentje erven Ik bleef toch volop zwerven Omdat ik zwerven moet. Dat miljoen verdeelde ik dan meteen Dan ben ik er het snelst doorheen.…

Wim Overweg zal ook een keertje sterven, Op dat moment verzacht voor hem de pijn Dat zij, die door hem uitgekozen zijn, Zijn longen, hart en nieren zullen ‘erven’. Tevreden gaat hij door de hemelpoort: Hij leeft hierna in zijn organen voort.…

Ik wil niet dood maar enkel sterven dood is zo definitief dood is enkel om te erven sterven klinkt zo lief Sterven is een zoeter heengaan dood, ik houd er niet van dus waarom de dood verkiezen terwijl ik sterven kan…