Alle inzendingen over klein maar dapper

We hebben Trump eens laten zien wat ons klein land vermag Want klein maar dapper strijden wij zoals hij nog nooit zag!…

En de Kleine teen dan? Die is klein maar dapper En kan luisteren als de beste.…

alle mannen hebben één vriend gemeen dat is klein maar dapper Zwelgje Prostaat zijn veel genoten talent is ook zijn valkuil want verstijven bij opwinding is zijn ding bij elke moment van romantiek of passie gaat Zwelgje steevast enthousiast uit zijn bol zwelt hij op als een luchtballon trots en fier bouwt hij een feesttent voor iedere man hier…

Klein maar dapper, ik ben niet bang. De dagen zijn gevaarlijk. De zon, te fel, te licht, maakt ons zichtbaar. Paniek op mamma's gezicht. Te laat. Ontdekt. Terug naar huis. Je wilt niet maar je hebt geen keus. Geen opties dus je gaat. Dus knop om, gevoel uit, laat geen traan toe denkend aan wat komen gaat.…

een tank een plein een man met jas en tas hij lijkt zo klein die dappere man niemand weet wie hij was een heldendaad iconisch misschien we zullen het nooit vergeten de man is nergens weer gezien en of hij nog leeft we zullen het niet weten dertig jaar geleden wie weet het nog bijna alweer vergeten en de volksrepubliek viert z’n zeventig…

Vol bewondering volg ik je ontwikkeling naast het vele slapen, eten en het spelen op ontdekkingsreis gaan en groeien zo apart, maar net als zovelen Je krijgt al een eigen willetje je laat duidelijk zien dat je er bent zo klein, zo dapper je wordt door iedereen verwent Het eerste jaar zit er bijna op dit jaar laat de grootste verschillen…

Het afgelopen jaar stond bol van kwali- en kwantiteit En zo gaat het volgend jaar ook Het enige wat we kunnen leren Is van de fouten en zonder gestook Een kachel brandend houden, het vuur aangewakkerd Het liefdeslichtje klein maar dapper volhoudend Moeten we met zijn allen trachten De wereld niet te veranderen en ook niet te wachten Tot de…

• voor lenie klein maar dapper - groot van stuk was ze niet - maar een persoonlijkheid groter dan groot want waar zij is - ook al zie je haar niet - daar juicht een toon daar klinkt een stem “ thuis” was en gaf ze aan haar grote liefde en wat zij samen hadden kinderen en kleinkinderen en waar zij is - weten wij - daar juicht een…

In een kleine en smalle herinnering, haal ik me voorzichtig voor ogen hoe jij eruit zag wie jij was en de persoon die je voor me bent, met jouw stralende glimlach voor me, in gedachte en beeld ben ik God dan dankbaar voor de tijd waarin ik jou heb gekend.…

Eens kijken of een hert nog kleiner kan, ik maak bonsai, heeft de natuur gedacht. Saté-prikkers als poten, hazenvacht, vrij kilo vlieggewicht. Daar staat hij dan. De kantjil uit de Oost: made in Taiwan. Het brekebeentje leeft slechts in de nacht. Alles is groter, alles is verdacht. Gevaar, gevaar! Zijn staartje trilt ervan. Hij heeft dan…

en met trillende handen ruk je de sluiers af dappere vrouw!…

In vreemde bossen groen en schemerig Valt stilte als de zon verdwijnt Het gevecht is nog in volle gang Dan sluit de dag het bosgeluid En grijpt de duisternis haar kans Tot niets meer is of schijnt Dan wordt hij bang Hij is verdwaald en helemaal alleen Ontspringt hij nog de dans? Zijn voeten lood Zijn kop van steen Heeft hij nog wel een kans…

Dappere ezels, manden vol zonnebloemen op hun sterke ruggen, trekken door de bergen en raken bijna de kleine witte wolken die ook in een rij de zon langs de hemelboog dragen.…

Wat ik niet meer aanraak is wat ik met woorden verander in de ketting en de ring die je draagt en weer leidt naar het verhaal waar we woorden verzamelen en het einde steeds weer laten verdwijnen in een stilte die ons altijd dapper maakt…

de hand op zijn rug duwt zachtjes naar voren zijn ogen zien schoenen glimmend lakleer een stem uit de hoogte bevriest rode oren hij stamelt excuses ontvangt nog een sneer de hand op zijn kin duwt zachtjes naar boven gloeiende wangen hoofd vol met storm de glimlach van moeder doet dromen beloven weerspiegelt zijn tranen en raakt mij…

Het is de mat die met de wereld vergeleken veel te klein is als begin, en zelfs met mij er middenin, een beetje knelt. Ik aarzel lang, rechtop in bed, bedenk dat net als ja of het het woordje bang vaak in mijn dagboek staat, maar dapper is mijn broer en zelf ben ik een held. Dat helpt. Opstaan is de kunst.…

En de koude zwaartekracht volgen waar hij mijn schaduw tekent op het levensloze asfalt maar niet kan vangen zolang wankele gedachten niet vallen en mijn ochtendwanhoop dapper ontdooien.…

Opkomende gesluierde goudgele zon in kris-kras witgestreepte blauwe lucht voor het eerst dit jaar de uilen weer gehoord roep en tegenroep, nestelen in onze tuin uitbundigheid van groei en bloei rondom witpaarse krokus waas in lichtgroen gras de velden met geel stro en prille levenstint aan mijn zij mijn lief verzadigd in haar slaap de natuur…

Al dagen is zij druk aan het werk geweest schoon gemaakt en al doende onbevreesd met vertrouwen de operatie dag ingegaan op thee en beschuit, koffie niet meegedaan op afdeling de tas uitgepakt, vanmorgen haar spullen op stapels in de kast geborgen in bed bij het raam op de gemengde kamer dat ging snel, de rest van de dag langzamer bij…

De kleine ondernemer weert zich dapper. Hoewel de zaak al vele maanden kwijnt houdt men zich man-/vrouwmoedig overeind. De overheid biedt steun als flappentapper. Maar over vaccineren klinkt gemopper. Hier lijkt het kabinet meer floppentopper.…

Hij ziet het kleine in het grote dansen. Hij is een meester in het spel der kansen. Hij flirt met quarks en kwantums op het bal. Dan kromt de Haagse zwaartekracht zijn pad en duikt hij dapper in een nieuw zwart gat.…

Een kleine man Met grote dromen Zijn blonde lokken Waaien vrolijk in de zon Dapper stappen zijn voeten Door plassen en modder Heldhaftig doorsta Jij stormen en de wind Met vriendjes op pad Kleine knuistjes Pakken ongeduldig Blaadjes, stenen en takjes Jij kleine man Met je grote dromen Verstop ze in je rugzak en neem ze mee op jouw…

Kleine, dappere leeuwin, jij trotse Koningin Je sloopte lachend mijn onzekerheid en gaf mijn bestaan weer zin Je eerlijkheid, jouw recht door zee perfect gecombineerd met een karakter voor mij zo zoet als honing, kroonde je mij, zo enpassant, ook nog tot jouw Koning.…

aan zijden draden verbonden met het zoemende moederschip dat zwoegend zuigt en piept om jou kleine astronaut te bewaren voor de aarde zo stil ben je zo wit zo ver buiten de wereld kun je ons horen zie je de blauwe aarde dappere ruimtevaarder kom nu alsjeblieft naar huis…

Toch wil je dapper zijn, de moed niet opgeven, de kleine dingen blijven doen, al lijkt het allemaal maar niets, maar toch is er het leven, het grote kleine leven. En morgen al misschien zie je weer mogelijkheid om verder te kijken, helemaal opnieuw te beginnen met inzet en met antwoord, met warmte ondanks de vele regen.…

Mijn kleine moeder met je rode haar, Eens werd je ginds in een zwart graf gelegd, Een dominee heeft, galmend, aan de baar Enkele verzen uit Godswoord gezegd. Ik was een kind van nog geen veertien jaar; Hoe zwaar viel het verbitterde gevecht Tegen mijn tranen, want het stond zo raar En buurman had: wees dapper vent, gezegd.…

zestien jaar was jij zo trouw en lief het makkertje van bazinnetje Manuela je deelde lief en leed met jouw hondensnoetje dapper wandelde je met haar mee kleine pootjes dribbelden naast haar, jaren lang tot je water kreeg in jouw longskes en je niet meer eten of drinken kon toen mocht je inslapen en je trouwe oogjes sluiten je kopje…

Het mist, ik kan de kleine kerk niet zien De kleine, witte kerk van Simonshaven Waaraan mijn ziel en ik ons altijd laven Het is een prachtig ijkpunt bovendien Er liggen oorlogsslachtoffers begraven Dat kun je bij ’t gesloten hekwerk zien De sleutel maar eens ophalen misschien Tweehonderd jaar geschiedenis meemaken Het kleine godshuis binnenin…

Vooral klein... maar oh zo dapper, 'k hoor m'n kids al denken... pff die van mij gaat rapper! Maar weet je... 't hoeft niet meer zo snel, geen rijbewijs, maar toch blij... ook op z'n elf en dertigst kom ik er wel! Het rijdt als een brommer... maar ziet eruit als een koekblik, flitsend van kleur, van deze tijd...…

Ik weet nog wel hoe het vroeger was onschuld huisde in de muren in de geur van de bloemen kon ik onopgemerkt schuilen klein en overzichtelijk onbedreigd door haar sterke hand onverschrokken daagde zij de buitenwereld uit ik zweeg en keek in haar dappere ogen nu kijk ik in angstige ogen die wereld heeft haar bedrogen ik pak haar hand en…