Alle inzendingen over kleineren

o ja, ik maak het kleiner. als gedachten in gedichtjes maak ik van Hoop hoopjes, van Liefde liefjes, maar in Geloof geloof ik, al schuilen duizend leugentjes in elke Grote Waarheid. met een Lady in Red, red ik het niet. doe mij maar een onderonsje met een Juffertje-in-'t-groen.…

Door de natte mist Steeds meer ingesloten Druppels van zilveren Weefsel die mijn Grijze haren, mijn Levenswijze wenkbrauwen Tooien Die mij het gevoel Nog geven dat ik Leef, maar zo zeer Door kleiner wordende Ramen, en groter wordende Muren in een hoek gedwongen Dat ik zelfs mijn eigen Naam niet meer weet En dan zie jij…

bij elke zonsopgang zoek jij eigen sokken zoek jij een kam zoek jij mijn warme lippen Stilletjes stilletjes wordt jouw ego steeds kleiner en kleiner en kleiner vanavond maak ik bakbananen met rijst voor jou klaar het is niks vreemd bij elke zonsopgang zoeken van eigen sokken zoeken van een kam zoeken van mijn warme lippen…

Meegaan in het ritme van mijn hart Kan het kleiner worden wanneer het rolt? Kleiner en kleiner, totdat het niets meer is. Bijna niets, want het blijft altijd Kijk of het vierkant van mijn hart getroost kan worden Gekoesterd worden in het ritme Het wil zo graag rond zijn…

Gelukkig mijn hoofd is toch kleiner dan de som van mijn gedachten…

houdt van kleineren maar het kan hem niet deren hij moet immers nog zoveel leren…

De sprookjesbosbewoners stonden paf: Hun grote leider, bijgenaamd Jan-Peter, Was nog maar eenenveertig centimeter, Er was alweer drie centimeter af! “Toch vier ik feest”, zo sprak de hoofdkabouter, “Omdat ik lekker groter ben dan Wouter.”…

schenen voedt de kleuren die zijn ontloken voor elke onbezwaarde bloem zijn deel het eigenlijke kind dat zich in ieder afvraagt of er termijnen bestaan of die uit het leven terug te kopen zijn, waagt zich tot aan de rand van de put waar zijn beker te wachten staat om in aarzeling te drinken tot aan de levensbron, het maakt ons kleiner…

het klinkt als een klokje luidt hoge tonen sprankelt de lucht met verwachting dwarrelt omlaag in een flard raakt mijn ziel en mijn hart donker genot mensonterende passie kleinerende lust de schaduw van mensen verdonkert het licht van de wijsheid vermindert zijn goedheid verwatert tot smart ik wil terug naar die wijsheid…

Ik buig niet meer voor mensen misschien nog wel voor God want mensen missen het goede wat ik wel kan vinden bij God Maar Hij voelt ook vaak als fictie en soms als een fractie van geluk dat heeft Hij aan Bach te danken dienend doorgevend zijn eigen klanken Dan ga ik knielend janken dan bid ik vroom gebukt maar voor kleinerende mensen…

Niemand zal mij nog kleineren, of mij proberen te typeren. Als dat wat ik niet ben of iemand die ik niet ken. De tijd van stilzwijgen is voorbij. Van nu af aan ben ik vogelvrij.…

O gij reuzen van het witte papier en letter Gij schrijft uw gram in cijfers met plezier En bezorgt uw lezers dagelijks veel plezier En kleineert met uw waardering menig kleine etter Maar u schiet dikwijls uw peilen veel te hoog Straks komen die dwergen treffender van hun boog…

schaduwen, beelden, kettingen van muren naderen rondom je heen verstikt door vretende assen die kwellend in je dringen ze werpen schuimgevoel neer, druiperig en wurgend je geraakt er niet meer uit je wordt kleiner en kleiner en dan dan verdwijn je verslonden in je pijn maar nu, nu zijn ze aan't spinnen betuigd door eigen macht…

kleiner in mijn woordgebaar waarmee ik in de leegte woon vervreemd de snaren van mijn zielscello speels weemoediger van toon.…

ze kromp ineen ze kromp en bleef krimpen tot ze nog kleiner dan klein duimpje….…

Haar dagen gevuld met rondjes rijden, door een gang die steeds langer lijkt doolt ze rond in een wereld die kleiner en kleiner en kleiner wordt. Haar droge hand stijf en koud glijdt van de leuning de laatste verbinding met de wereld verbroken treedt ze binnen in de eeuwige heerlijkheid!…

Kleiner was ik groter geweest verstopt onvindbaar voor de vijand in gedrag dat denkend wint uiterlijk faalt…

In de grote wereld ben je klein nog kleiner dan de woorden die je kwetsen, kleiner dan de handen die je raken, de smaak van bloed op je lippen Elke nacht speur je de hemel af op zoek naar dat ene, dat ene die je kan bevrijden uit de handen van de grote mensenwereld Maar ook jij mijn kind zal alle pijn vergeten wanneer jij als grote mens…

Als een sterke wachter, een meisje voorop en een kleiner kind achter Peddelt ze, staand door nu lege grachten…

ze verzetten zich met handen en voeten maar bij kop en kont pak ik ze op doe ze in een doos verzegel die met kop-dicht tape en zet hem op het spoor in een platte wagon naar de horizon kleiner wordt de doos en kleiner gedachten proberen uit te breken ik zie ze beuken maar het tape houdt stand klein wordt de trein en verdwijnt…

Misverstand in uitgangs-gedachte over leven en dood; elke dag een dag dichter bij de dood is de foute zienswijze Kans op Uw genen is kleiner dan hoofdprijs in de staatsloterij; Uw leven uniek geschenk der natuur, U bent hoofdprijs-winnaar Het geschenk wordt elke dag een dag groter geen dag kleiner; op leeftijd begrijpt U dat, telt…

Dit is wat ik verwacht, een dans die mij mijn adem ontneemt ik val en denk dat dat ik vlieg, maar ik val ben niet kleiner of groot doder dan dood…

van mensen die je niet kleiner maken een muurbloem die kan gaan dansen laat ze je zien…

Wanneer tranen vallen Is er iets Dat men niet waardeert De wereld iets kleiner Niemand die accepteert Dat er soms pijn is Omdat dingen veranderen En ik je mis.…

Kleiner dan klein Minuscuul behept Met simpele woorden Spring ik over horden Mag, neen, moet ik er zijn Want de groten der aarde Zijn helemaal niets Zonder mij En u, mijn waarde…

Eerlijk zijn over jezelf maakt je meestal kleiner, maar beter dan de schone schijn van groter zijn dan je bent, voelt het om te lijken op wie je echt kunt zijn.…

Hoe groter de gok Hoe kleiner de kans op 'n prijs Hoe hoger die prijs Maak kans op de hoogste prijs Door met mij te gaan trouwen…

nog kleiner dan jij…

Wij gooien alle twee onze schaduw voor ons uit 'k word alsmaar kleiner zeg je en je kijkt eens naar mij op ja zeg ik maar dat deert toch niet de zon…

ik kijk naar mijn leven, het wordt kleiner ik houd mijn ogen er vlakbij ik kan niet meer onderscheiden tussen "zien" en "ontwijken" tussen mij en iedereen, ik doe mijn ogen dicht.…