11 resultaten.
Étretat - Normandië
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 148 Zon en wolken
koesteren de krijtrotsen.
Vreugde in mijn hart.…
Veritas
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 941 Het hart weegt zwaar
de leugen paradeert
langs oude kliffen van spijt.
In haar strot
telt de sleutel
het klappen van de zweep.
Tranen gemarteld
genoeg gehuild.
Grote harten sterven leeg.
De waarheid wordt
bezongen door het hart
zonder verwijt.…
De huizen houden zich
gedicht
2.0 met 39 stemmen 10.103 De warmte
der laatste kamers klampt zich vast aan kliffen,
de morsigheid van hun geheimenissen
wordt de voorbijgangers ten hoon getoond.
Hulp zoekend zwerft
de vuilnis door de straten.
------------------------------------------
uit: 'Het geduld van de dingen', 1996…
blauwste blauw
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 90 er zijn
ontelbaar
oude bergpaden
waar ik niet
komen zal
loodrechte kliffen
die mij
de adem
zouden benemen
zilte luchten
zijn er vol
van vogels die ik
niet zal horen
wolken van het
blauwste blauw
waarin ik zacht
verdrinken kon
er is
de oude tijd
die vleugellam
ter aarde valt…
je gaf niets bloot
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 600 ik zag je kleuren in koraal
langs metershoge riffen
groen ging over in topaal
dat donkerde in kliffen
ik dook en voelde
kartels langs de rots
je gaf niets bloot
in stof vond ik je trots
een school van meer
dan duizend vissen
die dansten op muziek
alleen wij het publiek
ik joeg ze achterna
en dook de afgrond in
voelde hoe je me…
Bloemenregen boven Brussel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 220 op de steile weg omhoog
is alles te vinden wat
vastgelegd moet worden:
bloemen tussen grijze
rotsen van graniet
hoge kliffen diepe kloven
in de sporen van de tijd jouw
berichten van liefde en rouw
uit Brussel verlaten stad waar
alles te vinden is wat jij
zwijgend schrijft waar je alles
ziet in de breking van het licht op
de steile…
zee schelp
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 162 oppervlaktewater
komt zij omhoog
nehalennia
open mond
een regenboog
het water danst sierlijk om haar heen
geen taal mag sterven in het lot wie dan ook
wie kan herinneren
het vuur en de dood
wie niet bang is mag sterven
oog om oog
tand om tand
wij vallen steeds dieper
geen nagel houdt stand
geen boek geschreven
voordat de hel samen kwam
aan de kliffen…
MEER MIN
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 666 Oh, de wind en het stille, het wijde
En mijn vissenstaart die weer beweegt
Nu het zand van mijn huid is geveegd
En mijn haren weer glanzen als zijde
Oh, de golven, de meeuwen, de kliffen
En het schuimende, speelse gespat
Dat ik door alle pekel vergat
Maar zich toch in mijn ziel wist te griffen
Op het eiland van Groene Smaragd
Waar de wegen…
Queeste
gedicht
1.0 met 13 stemmen 5.271 Het licht trok zich terug op de kliffen, jankte.
------------------------------------
uit: 'Een koorts van glas', 2007.…
IJSLAND
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 328 Schreeuwende zeevogels lokken me naar de kliffen
Het zwarte lavazand steekt schril af
Tegen het bijgekleurde blauw van de oceaan
In het noorden stoeien fotogenieke watermonsters
Terwijl ze flirten met de poolcirkel
Op het land ademen of spuiten de fumarolen en solfatoren
Hun stinkende adem uit en
lavakraters bekomen van hun laatste eruptie…
Cinque Terre
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 124 om van grote hoogte weer
een gekleurde schat te zien
alsof God zelf zijn dobbelstenen had laten vallen
her en der tussen puntige rotsen
om daarna aandachtig en frivool
met tandenborstel, zeef en ecoline
in het rond te zitten spatten
een kladje smaragd en azuur
subtiel over de schouder
om ook het water te kleuren
tot tegen de scherpe kliffen…