Alle inzendingen over klodder

regen valt staccato in grijze klodders langs loodlijnen naar beneê in grote plassen z’n droomvrouw ze zal onder de grote paraplu meezuchten meekruinen met de bomen van het woud ze zal stilstaan tot de klodders verdruppelen vermiezeren het grote concert weer aanvangt het libretto van het gevogelte de lucht weer vult tot het woud weer…

TIEN, voorheen Talpa, nu nul komma tien Kijkcijferkanonnen met losse flodders Besproeide ons scherm met morsige klodders Moet het lijden maar beëindigd misschien? De Mols'hoop in het medialandschap werd Mols' wanhoop cq genadeklap…

ze willen klodders bloed, emmers tranen van dichtbij filmen journalisten meppen om toch vooral vooraan te staan het verse leed is wereldnieuws tsunami's zijn nu uit reclameblokken tussendoor worden meer bekeken een ramp is commercie…

Ook dan eindigt elke klodder, meanderend en gestaag komend van de hoogste top, in de sedimentaire laag uiteindelijk ergens onderop.…

“Mijn leertje raakte los, ik piekte fout, Er zat een klodder wier aan onze boot, Ik was wat ziek, mijn paard had hoge nood En het was veel te warm en veel te koud.” De Nederlanders konden weinig winnen, Maar wel konden ze goed een smoes verzinnen.…

in de woeste bezeten kop teistert het spookhuis van zijn kindertijd blokken basalt houden onwrikbaar de wacht onstuimige kleuren spatten uiteen vermengen zich met het wijde water golven slaan in dikke klodders op het strand woeste verfstriemen belagen het doek…

Vannacht heb ik mezelf Met het badwater Weggegooid, Ben roemloos Door het putje Gegleden - Nu ik wakker word Trekt meteen Het doek, Trekt meteen De verf, En begin ik Met grote vegen En kleine klodders De diepste emotie Weer te geven - En herken ik Mezelf weer In het handschrift Van de verf…

in de woeste, bezeten kop teistert het spookhuis van de kindertijd basaltblokken houden onwrikbaar de wacht aan de dijk onstuimige kleuren spatten uiteen gaan over in het wijde water woeste verfstriemen belagen het doek golven slaan in dikke klodders op het strand alle remmingen kwijt…

Die mezelf was Kwijtgeraakt, Zelf niet meer Wist wie ik was En waar ik Vandaan kwam Laat staan dat Ik wist waarnaar Ik op weg was, Breng met dikke Verf op dit doek De pijn van mijn Leven aan - Elke klodder die Zichtbaar achterblijft Is uiting van een Traan die onzichtbaar In mij achter bleef Maar nu voelbaar Langs…

lente verzachtte kleur met achterliggend grijs uit angst voor eigen licht zocht zij de schaduw zich vormend waarin haar wereld viel in klodders van dramatiek gestuurd door zinnebeeldigheid zoekend in houvast gooide zij zich op het doek kraste horizon na horizon waande zich in zich geboren en straalde nooit verblekend in haar nieuwe…

Met de rode verf smeert hij het heelal tot één geheel Daarna spat hij er dikke klodders oranje tegenaan Vervolgens schildert hij gele vlakken met zijn mond En laat hij zich met groen helemaal gaan Met de zeemeerminstaarten tipt hij de sterren blauw Om uit te rusten in het indigo van amigo Boeddha die eeuwig verlicht fontein is in violet…

Wij kijken vergenoegd naar Flats en Klodder Naar voetbalego's rollend door de modder. In een nieuwe episode van de AJAX soap wordt John Cruijff nu beschuldigd van racisme.…

Jij kijkt toe In de ruimte waar Ooit chaos heerste en Waarin nu langzamerhand Weer wat orde Zichtbaar wordt, Licht dat niet meer Zo hard en donker is Maar eerder zijdezacht - En terwijl Je klodders Latex naast muur En plafond ziet landen Vraag ik Je Of je voor mij - Al is het maar even - Een tipje op wil Lichten…

schrijf me levend schrijf me sprekend van de dode die ik niet ben noch dat vroom gebeiteld beeld met ogen vol chagrijn houw me vrij uit grauwe kerken hak mijn valse ego om boetseer mijn wezen en mijn woorden naar de ware die ik ben want ik walg van religieuze pap met brokken waan en klodders schijn ken mijn vuur en mijn…

Communicatie behangt de lucht Niet vast te leggen met strepen, Verf en klodders, kwast Wat speelt er in dit tafereel? Het is kijken op de tast: Het is voelen Aan de blauwe/groene vlakken…

dikke blubberbillen in een veel te strakke broek waggelen op worstbeentjes alsmaar weer op zoek naar vette gele frieten met een klodder mayonaise om vervolgens als slachtoffer van deze malaise iedere woensdagochtend altijd stipt op tijd aan de diëtist te vragen: en ben ik al wat kwijt?…

een penseel gekleurd een vogel in de regen zijn vleugels met olieverf besmeurd Achter een geschetste boom en lila bloemenpracht duwt de getekende luchtstroom mij in de donkerblauwe sterrennacht Wandelend over het doek zacht land ik op het linnen zittend in de donk’re hoek weet ik niet hoe te beginnen Hurkend met een palet vol bonte klodders…

er liggen klodders op linnen dikke streken met schaduwvlekjes verspreid als over een ruwe wand verf vangt stof een vies vlies het haakt in de plooien van een bruidskleed de geslepen diamant die dof op haar borst hangt een kam met wijde tanden heeft een marmeren spoor getrokken.…

is het ons verworven in haar brein gestorven om een klodder op het brons? “Het was maar roomboter!” roep ik dan “Die tepels zijn net salamiplakjes - het was een misverstand!” Ze luistert niet maar braakt ballen mijn eigen ballen…

Je denkt direct aan klodder. Vervolgens aan aanmodderen, niet te nauw kijken en lekker onaangepast je gang gaan. Varkens komen voorbij en ja, je studieresultaten vielen tegen, maar uitgelaten kijk je rond: wie doet je wat in dit domein, hier zal niemand dat willen wegen.…

een zomerse zon bedekt mijn land waar klaver huist en bijen vangt waar in de koeiebuik gras ontspint tot mest in dampende klodders door koeieanus uitgedreven op het land wordt neergeplet in koeken ter vertering aan het land wordt teruggeven oh nederland oh koeienland je bent door koeieplakken overmand zo vruchtbaar bruin in 't zonnetje…

De zee bedekte zowat het hele strand lopen kon alleen op de mulle rand langs het duin, de paal van de golfbreker zichtbaar nog, welig het sop als een dikke laag room, ruim, klodders en flodders die vlogen als vlinders.…

de rechter dij ontstaat een gevoelloze spierlaag als het lichaam gaat zitten komt de dij weer bij het levend lichaam lag wel de hele nacht in slaap wordt wakker met een zwaar gevoel in de onderbuik thermostaat van de prostaat het levend lichaam ademt maar als het de vage geur van een roos wil opsnuiven voelt het pas neusgaten met klodders…

vol en bol van stroef gesleur sleep je het naar de oever wipt er fonkelend en gracieus uit Stroomversnelling Je omgeslagen sloep slurpt zich gretig vast aan de nacht en stijgt mee op Was je toch niet beter blijven zitten om die mist weg te kolken en de maan nu te laten dansen ‘Nu kijk ik vanuit de zandjungle toe zuig zwartwarme klodders…

het koperen licht valt door het hoge raam, het witte doek en palet wachten op beroering. iemand in de verte roept wat. het penseel tekent de eerste strepen, ergens achter in de kamer kijkt iemand met dichtgeknepen oog en amper ademhalend toe, een paar klodders verf vallen op de grond.. een begin van een beeld ontstaat.-…

Aardappels in Nuenen, in Arles zonnebloemen en in Auvers het korenveld met zwarte kraaien een man in knetterende zon aan ’t zaaien wat laat ik graag mijn ogen langzaam zoomen tot bij de klodders, vlekken, vegen, ze doemen op en dichterbij en terug, de kleuren draaien perzik- en amandelbloesems, hemels laaien in mijn hoofd en buik, handen grijpen…

Zeg, vrouw Er is een ongerief Er zit modder op mijn broek Dikke klodders modder Op mijn spijkerbroek Hoe komt het eraan? Wie heeft de dikke modder aan mijn spijkerbroek gedaan?…

In navolging tot vele groten die niet meer voldoen aan de visuele normen heb ik zojuist besloten om mij plastisch te laten vervormen De ogen eens flink laten tillen een onsje botox in mijn kin de huid strakker om de billen en mijn buik is niet naar mijn zin Een klodder vet in de lippen een schep siliconen in de borst kraaienpoten weg laten…

waanstemmen Het fortuin rinkelt op zijn kist Erfenis en naam in het uitstalraam Zoals een zelfportret met brandende baard De tollende lichtkrans, het zwart uitgespaard Het doek verraadt jouw dolle tinten De kwetsbare schets Hoe je het wit ontredderd vult Opgejut door een zandloper die ontspoort De omtreklijn vertroebelt Het penseel trilt Klodders…

Dan woelt hij verf in coloriet en klodder bevoelt bevecht beziet de kleurenmodder bekoelt het goede van zijn woede totdat de chaos lijkt beslecht. Maanden vele uren verder veegt hij bezielt en trilt iets los ziet zwijgend zwoegend gaandeweg het bos: daar staat een kunstwerk, recht. Wat er dan nog verder moet?…