Alle inzendingen over klokgelui

bagage aan wijzers een klok die gaat nooit even stilstaat voor pauze of rust zelfs de kus is gehaast maar jij bent zelf de balans waar alles om draait die glanst van belang zonder verleden de toekomst ongewis onvoltooid en heden is nu te lezen op je gezicht heb geweten wat liefde doet zonder zicht op tijd zo raakten wij ook ons klokgelui…

Dus kom op met die bundels spieren en laat het klokgelui welig tieren, zodat de mensen weten, wanneer ze in de kerk kunnen komen zweten!…

[Haiku] klokgelui sterft weg nevel bewierookt polders zover het oog reikt…

Niet de jongelui Of de oude lui De boerelui Ook niet de buitenlui Of het klokgelui. Enkel mijnheer Aarts is lui, Die is aartslui.…

Ideetje van ons aller CDA: voor mensen die naar knalvuurwerk verlangen de bommetjes door klokgelui vervangen, dan wordt het toch nog feestelijk. Nou ja ..... Ik zou maar niet op klokkenluiden gokken. Ik vrees dat men de drank wel luid laat klokken.…

en wordt berispt vanwege klokgelui Dat loopt toch uit de gaten van het spui Je bent maar een geschiedenisstudent… O Floris wees toch blij dat je mag leren Hoe jij je kosten goed kan declareren!…

Wilde golven beukten op de rotsblokken maakten ons met de zeeschuim nat Een flesgroene baai omarmde haar Slavische heupen Onophoudelijke mistral kamde eeuwig in de war zittende haren Zilte wind bracht het klokgelui en lokkende sirenenzang…

in de verte hangen nog wat flarden klokgelui in nevelslierten en boven spant zich de nacht zoals altijd rustbrengend voorspelbare constellatie van licht adem diep en ijzig een champagne van lucht doet je van binnen tintelen wijst weemoed weg belletjes borrelen altijd naar boven…

Onder het klokgelui van de immense toren stijgen luchtballonnen als vurig rode tongen met handgeschreven vlammen de hemel tegemoet. Gedreven door de wind vertolken vlammentongen Gods lof door ons bezongen ademend pinkstergloed.…

Vlaggen halfstok voetstappen omfloerste trom klokgelui twee slagen stilte stollende tijd ergens een houtduif een kinderstem teer groen aan de bomen dan - bevrijdend - het volkslied er is weer beweging bloemen en kransen leven gaat verder de draak wórdt verslagen…

“Je gaat een man toch ook niet z’n klokkenspel afnemen” Dat is recht voor z’n raap Dat is raak, aldus een Jordanese bij AT5 Ik zeg: Blijf met je poten van de Wester af Ik voel een woede als die van Christus Bij de geldwisselaars in de Tempel D’r uit, d’r uit, ex expats, ex expats Vergelijkingen gaan mank Maar een briefie in het Engels…

zo schets ik mij in lege straten weggezonken achter klokgelui van eindige dingen zonder slaap word ik herkend zoals de steen die stilte uitspuwt blind en grijs de ademhaling het harde vocht aan het vlinderraam vertelt de nacht onafgebroken hoe waarheid schreeuwt in het vaarwel door het veroordelen van verwachting vergat ik…

geen enkel wijsje blijft in de boom hangen wanneer wind aan het gebladerte rukt verzamelde ik zachtjes en viel geluidloos neer in jouw gedicht vanaf de hoogste takken omlaag naar de vlakke lijn waarop een meeuw rustte nog lichter dan het onvergankelijk verlangen waarin je mij baadde gevolgd door klokgelui en het refrein…

onder klokgelui ligt een tuin verscholen waarin een hovenier heimwee wekt. ------------------------ uit: 'Gratie', 2002.…

mag ik in je landschap dwalen waar langs zachte heuvels holle wegen dalen beukenhagen om rechtschapenheid vragen het grint geharkt wordt voor het zondagskind waar wind het klokgelui langs wei en gaarden draagt de boer tot rust en eten maant mag ik bij je zijn mijn monument van stilte en natuurlijke geluiden weg van alle stress…

zwaar verkrampt mijn naam wanneer de nacht zich openlegt murw aangeraakt en de droom voorbij het schreeuwen van koud maanlicht het klokgelui voorspelt mijn dood halsstarrig weergalmend wanneer echo’s graaien naar wazige wolken die onbeheerst doch stil de waanzin in mijn hoofd verspreiden ik stop mijn oren dicht met handen…

de handkarren ratelen geluidloos over de keien het carillon geeft de beurshandelaren taal noch teken vastgelopen voetstappen op het plein stakende stemmen overvleugeld door het bronzen bevroren klokgelui kinderen rennend gestold in woordeloze beweging ongehoorde straatventers prijzen schreeuwend hun koopwaar aan ze overstemmen…

scheef septembert de dame - Blanche genaamd - een grijs, wollen hoedje de zon en mijn hallo voorbij zet ze zich met brede heupen naast de wolken de bloemen op haar boezem omhelzen mijn wangen en de schoot van de buurman ze vangt de middag op hangende lippen en suikert haar koffie met verzonnen verhalen klokgelui vouwt…

* Vanaf haar terp beziet zij deels de Waal Zij denkt aan klokgelui en magazijnen Kaars, zandzak, schop, het hele arsenaal Dijk van een wijf, oervrouw, Eva van staal Geen vloed zal ooit haar moed laten verdwijnen *iemand afwijzen…

vanuit het niets kwam jij me naderbij we dansten, dronken gulzig uit de fusten terwijl een gonzend klokgelui ons suste je zachte lichaam rook naar zoet gevrij en werd een speelbal voor mijn lusten we rolden, tolden, lagen zij aan zij van top tot teen nam je bezit van mij we spoelden aan op verre, zilte kusten de zon boetseerde je figuur…

Helder klokgelui schept vrije gedachten, thans op heel het wijde eiland verwoord; christenzang is een klank der tropennachten.…

Gapende muil geopende deuren maakt gek van verlangen om te zien en te proeven geuren van wierook en klokgelui voelen het stof op de banken horen van willekeur en leugens dorstlessend in ongewijde ruimte van het doopvont om te voelen en te schreeuwen paardenstal van het leven volgepakt met vrienden banken in gelid schemerhanden en luisterende…

Onder klokgelui knielt het meisje vroom naast de schapen, geeft zich aan mijmeringen: "Vet gras, goede kudden, hechte woningen: meer dan ons toekomt, geeft Hij, die 'k minnend schroom." Op de vertrouwde hoeve kneedt haar hand ruwe wol, dikke wrongel en weke kaas, terwijl ze koningsgedachten doorziet.…

Vaag zichtbaar aan de hemel nog een volle maan Sta wat voor me uit te staren, moet m´n eerste slag nog slaan Genietend van het ochtendgloren en de warmte die al voelbaar is Luisterend naar het klokgelui, oproepend voor de ochtendmis Zacht piepend komt een oude man op z´n fiets voorbij Langzaam tilt hij zijn hand op en zwaait naar mij Ik roep…

stenen eeuwen lang en eeuwen later polderden Groningers het water terug tot de norm de Dollard in zijn huidige vorm achter de zeedijk deltahoog blijven nu je voeten droog maar het land is even laag en leeg gebleven als de zee het was voorheen horen we in de stormwind geen geschreeuw van drenkelingen gezang van kloosterlingen tonen die op klokgelui…

't Geluk, dit smadelijk verdrag Toch te vergeten bij een gade: Een zacht licht in een trieste dag, Des nachts een donkere genade, Wordt duur gekocht; die lieve lust Groeit in een stadje vast en vaster, Moet luisteren naar regel, rust, Van klokgelui tot laf gelaster.…

't Geluk, dit smadelijk verdrag Toch te vergeten bij een gade: Een zacht licht in een trieste dag, Des nachts een donkre genade, Wordt duur gekocht; die lieve lust Groeit in een stadje vast en vaster, Moet luisteren naar regel, rust, Van klokgelui tot laf gelaster.…

Er broeit iets, de lucht werkt landlieden luieren in de verlaten ruimte zien terug op het zwoegen van de dag Vlijtig en vol ijver stapten ze de bedauwde morgen in een zuidenwind bracht slepend de dagelijkse droogte aan In de verre verte lokt klokgelui -boven rieten daken en onder de dreigende hemel- ze terug naar de hofstee Ze dralend…

In Vlaanderen tellen we af nog voor de avondklok met klokslag 20/20 als de klokken aan het luiden gaan moeten wij met een glas in de hand op onze dorpel staan met buren klappen in de handen en drinken een goeie slok zonder vuurwerk en vol geestdrift, het jaar uitwuiven hopend dat we volgend jaar uitbundig kunnen fuiven.…

Een oude visscher beweerde: Hij was dikwijls door klokgelui, Dat uit de zee opkwam, gewaarschuwd voor een naderende onweersbui. De torenklok van Oud-Staavren Die moest dat hebben gedaan. Had zijn vader niet eens het uurwerk In dien toren halfacht horen slaan?…