Alle inzendingen over klompje

van Zijn Woord waarvan wij woorden maken in een gedicht in blijdschap, wanhoop of ontsteltenis schrijven bij Uw licht Er is geen onderscheid tussen al de levende zielen groot of klein, rijk of arm dat wat recht staat voor Zijn aangezicht in 't wonderbaarlijk licht Jij ik wij, in de holte van Zijn Hand gevormd uit een klompje…

wat nu als je alleen de vage witte vlek het klompje cellen en niet de magie van het fragiele leven op het scherm had gezien? wat nu als je toen wist dat weerloos leven aan een zijden draadje hangt en liefde met vleugels het instinct overstijgen kan? als je het daarbij gelaten had?…

daar sta ik en geef mijn pa het gebroken klompje onschuldig gehuld in een drollenvanger ooit van grote broer nog te ruim voor mijn kinderkontje een ijzerdraadje er omheen en mijn klompje is er opeens een heel bijzondere een daar fiets ik zusje achterop naar de 5 mei optocht in het dorpje verderop een hoogtepunt in ons eenvoudige bestaan…

Roodkapje werd vermist van haar sokkel getrokken een klompje beton restte slechts. Studenten wilden gratis het pretpark binnen, men sloot geen deal en zo werd zij, afgeleverd waar ze menselijkerwijs allang niet meer zou wonen, bij het bejaardentehuis.…

het staat gebundeld in de weide nu: stokje arm, stokje been, klompje hoofd en draadjes filterhaar. het is nacht, wat had je gedacht. de hemel zit potdicht, perslucht onder plakken afslagwolk. wroet, verdoemde.…

seconde De klok in het lichaam Motor van het leven Het is emotioneel Breekbaar Broos als glas Het doet pijn Van verdriet Het bonkt Van angst Het klopt van verlangen Het klopt voor de liefde Het klopt voor alle mooie dingen Geef het geen balast Het doet wat het kan Maar ook niet meer Dan doet het zeer Bewaar het als kristal Een klompje…

Een klompje goud voor het leven. Zo word je oud.…

De mens, denkend nietig klompje sterrenstof in de goldilockzone, tracht het te bevatten. Maar de kringloop der seizoenen is niet te verklaren aan een eendagsvlieg, noch de weidsheid der wereldzeeën aan een kikker in een put.…

Zijn lendenen smeulden in de vrieskou De koelcel van december Moeder pookte het vuur op In een knetterend licht van zuchten Zwom het kikkervisje naar de overkant Brak door het membraan Versmolt tot vrucht Een klompje van chromosomen en strengen Een keten waarop mijn erfenis te lezen staat Het woekert in dat lauw, rond bad In de prille…

Tot Moeder Aarde ronduit is vergaan Charon niet langer heen en weer zal roeien Dag witte tuin waar trieste zinnen bloeien Straks is het met mij- gardenier gedaan Ik zal je nogmaals innig gadeslaan Je tot die tijd met printerinkt besproeien Totdat ik met je opga in het vuur En ijs, tot levenloos gereduceerd Bevroren deeltjes; ooit een klompje…

Een stukje wereld in een regenboog: Wat boerenhuisjes en een korenveld, Waardoor een sidd’ring vaart van vochte wind, Een klompje bomen, wier zwaar-tintig loof Met forse donk’ring uitstaat tegen ’t licht Van de avondlucht, mat-blauw met zweem van groen; Een eindje hei als smeltend violet In zachte hulling van omwaad’mend paars, Een heuveltje…

Het was een klompje van een kind Met touwtjes en een mast, Het raakte in het groene kroos En niemand hield het vast. De Moeder had het zeil gemaakt Met nog een vlag erbij. De Vader had ‘t opgetuigd. Toen was hun jongen blij.…

't Satijnen schoentje vloeit van gaven over, Die ge uit uw korfje stromen laat, Daar 't houten klompje, grof en pover, Door u vergeten, ledig staat. Kon u aldus op eens het graf veranderen? Of rooft een ander Sint uw naam? Zo vragen rijk en arm elkanderen, En ik, die haast mij uwer schaam. Zijt gij nog steeds dezelfde?…

Maar te stil was 't de knaap; Hij roert in het water om storm te hebben, En hij plonst en hij stampt met de voeten in 't nat, Dat de blauwe spiegel rimpelt en golft, Tot hobblend 't klompje kantelt En 't popje over boord valt in de plas. Ach! klaagt het meisje: Zó is ons vadertje ook vergaan, En zo bederf j'ons schuitje heel en al.…