Alle inzendingen over koeren

Op menig mooie ochtend Zingt merel danwel vink. Dat maakt mij o zo bliede Als ik mijn koffie drink Het liefste in m’n ééntje ‘ K houd niet van veel rumoer Maar dan wordt wordt plots de rust verstoord Door vreselijk gekoer. T “lied” van houtduif of van tortel Maakt somber, deprimeert. Totaal geen variatie Da’s wat mij irriteert.…

veel te vroege einde doet zoveel pijn niet langer dromen van de toekomst steeds groter groeien van kind tot man wat rest zijn slechts herinneringen aan jouw zijn en later, later is zomaar voorbij troosteloos zoeken naar een nieuwe weg wijs jij ons de richting krachtig als een ster want soms Jesper zijn wij de koers…

waren zij door onstuimigheid heel even het noorden kwijt bij klare maan zullen zij in zacht vergaan hun koers verder varen…

Misschien wordt aan de wil van hoop voldaan door het heelal op een andere koers te gaan?…

De Tour de France, da’s toch de Fránse Ronde ? Die is in Frankrijk dus, dacht ik, maar nee. Dat brengt mij op een schitterend idee : Parijs – Roubaix begint voortaan in Londen, Luik – Bastenaken – Luik start in Den Bosch, de marathon van Rotterdam in Oss.…

De sint kwam laatst in Oostzaan zonder zijn schimmeltje aan. Iedereen zocht zich naar, maar het paard was zowaar naar de koersen in Duindigt gegaan.…

Al eeuwen staan de beste stuurlui hier aan wal zij strijden tegen 't water buiten onze dijken terwijl de kapitein en de gevraagde loods bekijken hoe 't Schip van Staat in ruwe storm aanmeren zal 'Après nous la déluge' denkt de kapitein niet, nee zij zal de koers laten bepalen door: 'Je maintiendrai'…

De reden dat met Rutte aan het roer Het liberale scheepje bijna zonk Was blijkbaar dat hij niet de koers-Verdonk Maar eigenwijs de koers-Mark Rutte voer. Dus Rutte is naar Rita haar idee Heel anders dan zijzelf niet recht door zee.…

Ik vermeng me met de geur van persoonlijke lucht waar een stroom van achtervolgers fluisterend waaiend in mijn richting en het aanruisen van hun aderen mijn schuilhoek verdroogt al was ik te lang in het zonlicht geweest onvoorstelbaar hard roept de werkelijkheid om genade…

De koers die ik voer, de koers van wie ik was. Mijn koers zat vast en in het kielzog van het verleden voer ik verder naar het heden. Het heden in het verleden. Met 180 gedraait zoekend naar hulp zonder radar in de nevel gehuld . Ineens van uit het niets was daar de geel gekleurde loodsboot, met een door mij gehoopte beloodsing.…

Als we allemaal in het zelfde schuitje zitten, dan moeten we dezelfde koers varen. Het gevaar om averij op te lopen, komt als er meerdere schuitjes een eigen koers gaan varen. Schuitjes uit het noorden, zuiden, westen en het verre oosten, dienen hun koers aan een vaarschema te houden.…

Wie niet op eigen kracht een koers kan winnen Verstopt een klein machientje in het frame, Een uitgekiend geraffineerd systeem, Hoezo doortrapt…..hij moet toch wat verzinnen ! Die wint de koers dan met het grootst gemak, Noem mij een sport met nog meer hellend vlak.…

zichtbaar in het roosvenster een duif ik hoor hem koeren…

op de koers van de wind ligt de zee de regen is zoutig en grijs gerommel schrikt de hemel tot in het slijk zandtapijten herschikken zich traag maar gestadig ze wandelt hier om te ontsnappen aan de rondjes in haar hoofd maar haar dromen stranden telkens weer in de schuimende vraagtekens en de wind die blijft op de koers van de…

Ik word wakker, mijn handen aan het roer en kies mijn koers zonder kompas uit het oog naar buiten en ja, de storm in, want alleen zo weet ik de wereld te bevaren...…

het zijn van die dagen dat in alle lagen men vraagt om een antwoord op zingevingsvragen door Socrates, Jezus en Boeddha verwoord het gaat niet meer recht zo die gaat in de zaken wereld waar niets echt is zoals het nu lijkt 't is net wat u zegt we verzetten het baken we gaan overstag nu, het roer moet weer om we gooien…

In het ochtendlicht vangt een houtduif de dag aan met verliefd koeren…

Ik hoor god zingen als een lijster en koeren als een dikke duif.…

Het zwalkende schip met de koers ver te zoeken ten prooi aan golven…

Duiven koeren blij Arglistig zijn de eksters Vrede nooit gekend?…

nek aan nek geringd koeren twee Turkse tortels samen de lente…

ik hoor een doffer almaar perzisch koeren: koe koe (waar waar)?…

Het licht schijnt op weg tijdens een herfstdag op koers treurt de middag nat.…

Adem condenseert tekent gevoel op het raam één druppel zet koers.…

Een troostend gebaar teken aan de wand geen koers op vleugels weggedragen o ouderdom mijn troost.…

De Nikkei-index volgt de koers van aandelen, zwerfkeien zijn het naar meanderende rivierdalen van een nieuwe recessie…

de rode draad ontrolt zich als een vaargeul het roer zoekt mijn eigen koers de steven kiest richting…

Voorzichtig schuifelend de eens zo stoere kapitein altijd de koers bepalend drijft hij nu stuurloos rond zijn geest verdwaald…

Ik heb de deur gesloten het gebaande pad verlaten een nieuwe weg een andere koers mijn voetstappen trekken een vers spoor…

Leven is zoals het is dat onder ogen zien en je eigen koers gaan varen maakt bewust en geeft rust…