Alle inzendingen over koester

mensen op tv Lachende mensen op de radio Dansende mensen op straat Zingende mensen in huis Honden die praten Katten die tapdansen Computers die niet crashen Weekenden die niet voorbijgaan Foto's die niet vervagen Liefdes die niet worden verbroken Haaien die groenten eten Leeuwen die knuffelen Vredelievende mensen in Amerika Elkaar koesterende…

schuurde hielen er was geen harmonie het was niet fijn iedere stap deed pijn je bent stil gaan staan bij jezelf te rade in gesprek gegaan liet golven ongemak passeren zij konden jou niet meer bezeren zocht in reverence naar resonantie om weer te dansen in harmonie het bestaan is liefdevol omarmd de omgeving heeft jou koesterend…

Ik wil je bij me houden om je te knuffelen en je te koesteren. Ik wil je bij me houden omdat je bij mij hoort en ik hoor bij jou. Elke dag kan de laatste zijn maar als je dat nou weet dat dit de laatste dag kan zijn… Wat zou ik dan nog willen ? Ik zou te veel willen op deze ene dag. Dat past niet vandaag.…

Mijn dromen koester ik in duisternis wanneer de zon schijnt ga ik op in realiteit zodra ik onze verstandelijke afstand met eigen stilte kan overbruggen mijn zwijgen lijkt tijdloos niet aan ergernis gebonden het blauwe van je ogen spiegelt wilde rivieren laat me toe in jouw gedachtewereld neem me mee in jouw stoute dromen elkaar vanavond…

Ik koester zelfs in dromen dit gezicht dat rood en goud nog even glanst in stille eiken. Waarom slechts lente vieren als het leven zo gauw voorbij gaat en de nevels komen die hangen als een grauwe sluier over huizen en hen zacht maken in hun contouren van steen.…

plukken botergele bloemen voor tante Nel je kent haar vast nog wel we drinken koffie bij haar eten krentenmik met kaas en zij verhaalt van muizen die in haar hoeken huizen al spelend zullen we delen en roemen het beeld uit één stuk zelfs de dame achter de ruiten lucht haar hart binnenste buiten jij kijkt helder en blij, ik lach en koester…

Ons dood hart voelt zich koesteren en warmen. Wij ademen ’t leven tegen dat genaakt; En zijn als gras, dat groeit, door ’t groot erbarmen Van zomeravondregen mild gemaakt.…

koester alle pondjes, die ik eet. Misschien als ik meer mijn mond zou houen, hoefde ik niet zoveel te kauwen, dan was ik misschien beter en ook slanker af. Ik blijf maar praten en maar kauwen zegt U nu ook eens wat... Ik wéééét niet hoe ik op moet houen.…

brekend glas dat met koele gratie de sintels in de as tot glinsteren dwingt en na de stilte en de storm breekt het door de wolken, soms als een schitterend conclaaf van open en gesloten lettergrepen statig schrijdend rij na rij een winterbos van steels gesprokkelde taligheid om het gemis een naam te geven altijd al heb ik mij willen koesteren…

Als mijn hart zich kon verweren, dan zou het in jouw lichaam gekropen zijn om zich voor altijd te koesteren tegen jouw diepbeminde, gloeiende lievelingshart.…

Herinneringen koesteren, is oude kennis vergaren. Is denken in verleden tijden. Geloof in verwachtingen, spiegelt onze toekomst voor. Hoop, die nooit doet leven. Tussen verwachting en herinnering, wacht de werkelijkheid op ons. Hier vraagt aandacht om aandacht, tussen druk doen en rustig laten in. Tegenwoordige tijden zijn hier nu.…

Als een omhullende schelp Plaatst ze haar armen Binnen deze warme begrenzing Mag het gevoel zich uiten Verwordt een trots ego Tot een week mens En weent Laat de kern zien Als een kind Kwetsbaar en puur Geeft toe aan Weggeredeneerd gevoel Zo in deze greep Grijpt het aan Roept op tot Beschermend koesteren Los laten is Wederkeren…

De kleine momentjes zijn zo kostbaar, koester ze. Het leven draait om liefde, geluk, respect en er voor elkaar zijn. Verdriet daar ontkomen we zeker niet aan, dat hoort bij het leven. De wonderlijke schoonheid zit in kleine dingen. Help elkaar waar het nodig is, want het wordt zeker gewaardeerd. Foto Dick Voogd…

Ik zou het uit willen schreeuwen: "SHARE, SHARE, SHARE" Maar God snoeide me de mond en sprak: "Ik heb je al gehoord voor je een woord sprak, je gedachten zijn mij bekend, ik koester ze, bescherm ze en doceer ze voor je Jan, maar 'Aken en Keulen zijn ook niet op een dag gebouwd'".…

wel eens in, dat het 2050 is en ik in een gemakkelijke stoel zit te fantaseren hoe het vroeger was en dat ik door een wonder ineens terug ben in die tijd weer 24 volle uren per dag mag voelen hoe het leven was in mijn 38 jaar oude lichaam in het licht van later, van half verdoofd pijnlijk versleten zijn, bijna weg uit het leven dat ik koester…

In één beeld dans jij als de fee van de nacht om de waakvlam te koesteren tijdens je surveillance Die komeet wat explodeert in mijn universum voel ik jouw vuur die je deelt in mijn bonzend centrum. Met één beeld samen in een herinnering ver van hier voelt mijn maag van een stromend beekje tot een kolkende rivier.…

verraadt vele onverschillige dagen van ontwapenende ongedwongenheid, zuiver welbehagen verlangen naar weerstand, overbelicht Ogen van zonlicht dagen, half toe, de minnende schemering om een aandeel te houden in vergeten verdriet in leven te houden wat het licht niet ziet om zachtaardig aan te vangen met frisse vertedering Zijn dagdromen koesteren…

In en om het huis maken we het gezellig en koesteren we de kleine mooie dingen. Dankbaar mogen we zijn al zie je je dierbaren minder, het is niet anders. We proberen te leven naar alle tevredenheid. Mooie dag allen.…

ooit dat zich mengt met eicel groeit machtige leven door aandachtig bewaterde wortels met aandacht en liefde zich evoluerend en ontplooiend door met liefde te vermeerderen wat passie expandeert houd daarbij het hart vrij vrij van geroofd bezit en vluchtig geweld dat dankbaarheid doet verdorren waar het plezier en vreugde brengen moet koester…

staan zal als het gevaarlijk is of donker dat ik jouw kind ben en blijf vertel mij vader vertel mij dan dat gekozen of te kiezen wegen mij uit het zicht brengen kunnen maar nooit jouw hart verlaten doen fluister mij vader fluister mij dan dat alles wat ik ben of niet worden zal ik uiteindelijk jouw kind en zoon ben dat jij als vader koesteren…

Laat het los laat het gaan, Hou het vast en koester het maar blijf nooit stil staan.…

Vooral in beweging blijven, was zijn advies, en geen zelfmedelijden koesteren. Man, man, die kerel straalde één en al depressiviteit uit, een wonder dat er niet velen door hem door het lint zijn gegaan.…

kunnen om hem of haar te schetsen juist als tijd hen heeft genomen naar de eeuwig overkanten tijd als sterren ver en toch dichtbij zij ons tot leidend licht daar stralen laat niet hun dood of het gemis ons steeds de ogen tranen doen waar juist haar bron en oorzaak toch de liefde is en dankbaarheid daarvan vol en van goede moed die wij koesteren…

Behaaglijk laat ik me koesteren in mijn geluk. Vandaag ben ik dus opgeruimd. Vandaag kan niet meer stuk.…

terug al was het maar voor even Dan zou ik toch nog heel vlug Jou een dikke knuffel geven Ik zou het niet kunnen laten met veel humor en een lach Om nog lang met je te praten Ik wou dat ik je nog steeds zag Het is een stil verlangen naar dierbaren die er niet meer zijn terugblikkend naar een bewogen jaar met intens verdriet en pijn We koesteren…

beleving zich in mijn gorgel welt ik proef de ochtendmist die als sluiers geslagen de schotse hooglanden als haar wieg openbaart soepel walst zij de weg via de nippende lippen over mijn proevende tong langs de huig omlaag als van rotsen springend klettert zij spetterend naar waar mijn maag mijn gemoed klautert het levenswater koesterend…

leid jij de ziel naar gouden stranden of koester je haar in je handen naar een volgend leven hier, vlieg je enkel op papier?…

Schiet maar, vernietig maar laat de bommen maar vallen op huizen die niet van jou zijn op al die akkers die ooit omgeploegd en bewerkt zijn met liefdevolle handen maar nooit zul jij de liefde leren kennen en de koestering van warmte steen ben je, beton, grijsgrauw graniet een gevangene van je eigen haat die onverteerd tot onder je huid als…

dat kind koester dat mens dat ben jij blijf dus jezelf voelen voel jezelf, troost jezelf voor nu en voor je toekomst het blijft een hele maar een heel uitdagende opgave hoe te leren voelen, te troosten voelen is vooral een overgave een overgave aan jezelf ik zal jou, jou ik, laten voelen…

In het prachtige licht van het ochtendgloren, werd een nieuwe dag geboren. Voor jou en diep in mij. Deze dag had de mooiste ooit kunnen zijn, zonder het plotse einde van je moeders levenslijn. Gisteren was je nog aan het cruisen, gisteren nog o zo blij. Nu vloeien je warme tranen, nu lijd je intense pijn, nu herhalen zich dierbare…