Alle inzendingen over koets

Koet – koeten, dus méér koeten zijn meerkoeten en ik herhaal, dat zal nog een keer moeten: meerkoets als meervoud is meer fout dan goed. Nee, meer nog (ook al brengt dat weinig goeds): meerkoeten leiden vaak tot mínder koets.…

een gouden koets ratelt over beschaduwde keien de hoedjes van Prinsjesdag staan al weer op Marktplaats…

Ik zag een zwarte koets opstijgen naar de hemel twee paarden ervoor en jij zat in die koets al kon ik dat niet zien. als je droomt doorzie je alles. Echt magisch! -…

koeten speeddaten hard lopend over water eenden vliegen op…

daar gaan ze weer in de gouden koets alleen, waarom door paarden aan- gedreven en niet door straalmotoren?-…

De stalmeester, lakeien, zwarte paarden Vandaag met glazen koets, ja ook een pracht Flagrant vertoon van status, rijkdom, macht Dat alles heeft veel voeten in de aarde Ligt deze poppenkast zwaar op uw maag? Bij mij gewoonlijk ook, maar niet vandaag!…

*) Tsjitsjikow's koets: In 1835 schreef Nikolaj Gogol ‘De koets’ (‘Koljaska’), een satirisch literair verhaal over tsaristisch Rusland. Hoofdpersoon is Pavel Tsjitsjikov.Het is een even grappig als gitzwart verhaal over negentiende-eeuws Rusland. ------------------------------------------------------------- Uit: 'Raster', 82, 1998.…

Langzaam luidt de klok langzaam stappen de ezels voort onder zwarte dekkleden Hoog is de dichte koets Boven is Boven en Onder is Onder Huilend dragen we de lange sleep het circus door, we wisselen van hoed, rollen het testament uit en staan stil voor een groepsportret Het leven gaat door, onder tromgeroffel rijdt de koets rond, sneller…

Er was eens een tuin, een lusthof met onaanraakbare bomen, een pad vervoerde een kar, geladen met boeren, vervolgens een koets met dichters en denkers, een koets met geleerden, techneuten en klerken, daar achteraan een wagen vol tweedracht en twijfel.…

in het dorp was ze voorbij voor ik het wist, waar was de koets waar de kroon aubades van schooljeugd voor het bordes als steeds, de burgervader hoorde het gezang minzaam aan en altijd scheen de zon ook waren er appeltjes van oranje geloof ik…

Voor de derde keer zagen we begin van de week zes jongen met veel gepiep, alsook gesnater met beide ouder-koeten in het water. Slechts twee dagen duurde de pret, die met zes kleintjes werd voortgezet, want inmiddels is de koeten-buit geslonken tot slechts twee kleintjes!…

Er wordt dus niet meer in een koets gereden met inboorlingenonderdanigheden. Een kwestie van fatsoen en common sense. Toch hoor ik Geert weer sputteren en smalen, en nog een stuk of wat kolonialen.…

Het Belgisch Koningspaar gaf een feest men werd met een koets gebracht Echter sloegen de viervoeters op hol, iets wat niemand had verwacht Wat een scha ze aan kunnen richten, men heeft werkelijk geen idee Maar weinig P K’s zijn er nodig om te belanden op de IC!…

gevraagd om uit Balk te zenden een postkoets met vier paarden luie of zebra's uit de diergaarde voor vrij geleide van balkenende de koets rijdt naar Cuisine-de-Bouche de premier werkt aan z'n flux-de bouche…

De gouden koets ontbreekt op Prinsjesdag Hij zakte van ellende door zijn veren Zo’n zeven jaar duurt nog het restaureren En op de troon wacht nieuwe tegenslag Je declameert een stuk dat weer niet bekt En waar de inhoud al van is gelekt.…

Al rijdt ons staatshoofd dan ook vaak stapvoets, Zij zit tenminste veilig in een koets.…

Zoals een BBB-heldin betaamt Kwam zij per tractor naar het Binnenhof Alsof het hier de Gouden Koets betrof Eén zetel maakte haar op slag befaamd Op klompen vormde zich een erehaag Zo kwam het platteland dus naar Den Haag…

geijkte dag voor vorstelijke praal de gouden koets rolt door de Haagse dreven acht Friese paarden glanzen bij het leven en hoedjes vullen al de Ridderzaal o daar komt Maxima, hoe wonderschoon: zij is de echte parel aan de kroon!…

Een gouden noch een glazen koets, dit keer Geen Ridderzaal: de Haagse, Grote Kerk Vast minder hoedjes maar wel zilverwerk In die gewijde, wondervolle sfeer De koning preekt verlichte kanseltaal En dan verdwijnt de staatsschuld, helemaal !…

Wat kost een steile tolk, Jabal het broed De burger de bank, de bonus het wijf De beurs het gejank, herstel onze dijk Wat kort het eigen volk, het goud de koets Op deze dag wint U de zilverboot U werkt zich AOW de billendood…

‘Oranje’ heeft het zwaar in Midden-Drenthe, ‘Oranje’ restaureert ook heel royaal De koets, de boot, het huis op grote schaal, En doet dat uiteraard van onze centen. ‘Oranje’ ging ook Europees ten onder, We kunnen wat die kleur betreft best zonder.…

Die woorden stammen niet uit deze tijd: Lakeien, Prinsjesdag en Ridderzaal Saluutschot, koets en Staten-Generaal Kortom, een bar oudbakken plechtigheid Soms zijn we niet modern, zelfs zeer behouden Ook nieuwe politiek blijft stug de oude…

De koetsier in Brugge sprak op een toon die 'tien' werkelijk deed weerklinken voor tien en in zijn ratelende stem verdwenen wij voor de tijd die hij ons gaf, geborgen in zo'n oude kar uit een andere eeuw en sidderend van jaartal naar jaartal. Ik spotte met een magere begijn en ik zat als een vis in een fuik, het net zat strak om mijn buik…

De menigte stond haar weer toe te juichen, terwijl ze in haar koets reed door Den Haag. Haar rede bleef dit keer alleen wat vaag: ze sprak over de noodzaak om te buigen. Dat is iets voor het nieuwe kabinet, dus deze dag gooi ik maar in m’n hoed…uh, pet!…

Geen normen, laat staan balkenendse waarden Te zien in rutte's marche funèbre koets Geen steek kwam hij vooruit, hooguit stapvoets Getrokken door vier reeds halfdode paarden Gestruikeld over hobbelige keien Viel niets te repareren door livreien…

Zo'n prins achter het stuur brengt niet veel goeds: Vervoer ze liever in de gouden koets.…

“Ik weet nog heel goed dat het zeer doet,” sprak tegen haar kuiken, ma meerkoet, “maar langzamerhand weet je zeer goed dat het zelfs voor jou echt een keer moet, dus ga uit mijn nest met wat meer spoed, wees een grote koet en creëer moed want ik wil nu plaats voor nog meer broed.”…

ringen vulden het beeld handen verstonden een gouden koets reed wat God had verbonden ze juichten geluk voor zichzelf het meest het zijn figuranten dus niet op het feest de wereld kon zien hoe de prins wakker kuste wat niet werd geweten en voorlopig moet rusten ze dansten de toekomst zij en gemaal van geen kwaad het paleis was lang…

Span acht zwarte paarden voor de purperen koets laat witte draperieën haast vrolijk wapperen in de zon Dochters Sions weest niet bevreesd vetes zijn verlaten als vrede in haar geest in droefheid en weemoed begraaf ik mijn doden opnieuw gedragen naar benee…

ik bespan mijn koets met schimmels, ruinen en een zwarte hengst ik tuig ze op, zwaai en juich maar als ik aan de leidsels trek hoeven spatten vonken uit de straat als de koets zich langzaam in beweging zet, nog draven ze gestrekt, ik kijk niet om zeg me waarom we slaan op hol en stijgen langs ogen vol afgrijzen bolle koppen nokken…