Alle inzendingen over kompaan

bloeien chrysanten bruin in een kroeg omgeving stelt zich voor aan vriend, droom en ratio moeders en vaders gestorven beweging neemt iets terug van denken, voelen, tasten doorgaan, almaar doorgaan een vlotte seconde hier vandaan ligt een oeverloze droom te wachten om te ontwaken te genieten in het zoeklicht om jou te ontmoeten kompaan…

Overweldigende luchten, Dreigend zwerk, Baldadige zomerstorm Striemt over het wad - Alleen de vogel leeft, Met zijn kompanen - Van de mens Ontbreekt ieder spoor, Wat een geluk!…

Ontwapening de wereld is mijn deelgenoot, geen vluchtig vertier, maar een eeuwige kompaan, mijn mentor en minnares, stressvol en ontspannend. Mijn podium…

Een ordedienst van jonge Marokkanen beschermt Kanaleneiland vol bezieling tegen geweld en diefstal en vernieling door tactvol hun kompanen te vermanen. Zolang ze daar geen beter plan verzinnen zou ik er maar geen homobar beginnen.…

Ze krijgen de Islam niet door hun keel Geert Wilders en kompaan Marine Le Pen Een soort van Europese Ku-Klux-Klan Met grote aanhang – zij het virtueel Want Franse stemmers kwamen weer tot rede Dus hier is ook nog hoop – van lieverlede…

Het begint al te herfsten De letter R ten tweeden male in de maand Wind-geen zucht- zoekt zich een weg Met plotse regen als kompaan Ik heb grote moeite pal te staan Als ik de huisdeur achter me sluit Het jaargetij zomer blauw nog aan de lucht.…

Altijd stralend en spontaan Voor het leven een kompaan Bruine ogen mooi rood haar Zo is het plaatje helemaal klaar Kon ik kiezen tussen miljoenen vrouwen Zou ik jou voor altijd bij me houden. Ab imo pectore…

Oreade is haar naam, zo geliefd kompaan, zie haar krans, de steven,…

Wat zegt een mens tegen zijn kompaan als die weer aan de kant mag blijven staan? Vloekt ie hem naar de hel en terug doet ie dat traag of juist heel vlug. Wat is normaal in deze tijd, ik raak warempel het besef van gewoon, een beetje kwijt. Maar dat is zo gek toch niet of wel?…

kunstenaar is kunst illusie fusie van de waan en faam verworven in de vele ruzies over werk met je kompaan je naam is al vergeten faam aan het verbleken waan aan het verworden tot kunst van witte boorden kunst jouw magistraal product is visitekaartje van het clubje elitairen het onderscheid dat ruik je al van verre nooit…

is jouw kunst illusie fusie van de waan en faam verworven in de vele ruzies over kunst met je kompaan je naam is al vergeten de faam aan het verbleken je waan is verworden tot kunstbezit van enkele witte boorden kunst was eens jouw magistraal product visitekaartje van de club van elitairen het onderscheid dat rook je…

wist jij veel naaktslakken van hooguit 15 cm lang zij komen voor in zuidelijk Zwitserland in noordelijk Italië, stroomgebied van de Po hoe zij hun lid kunnen uitklappen tot wel een 90 cm lang en toch nog elkaar kunnen vinden als spelers uit een comedia del arte als maskers met lange neuzen Pinocchio´s met hun reukorgaan op zoek naar een kompaan…

het water lijkt te gloeien terwijl ze onbezorgd speelt met haar gele badeendje van wel twintig jaren oud ze hangt wat schuin haar ronde ogen gesperd in diepe trance verzonken deelt ze haar zoveelste intimiteit met haar dobberende kompaan buiten heerst de mist die als witte ouderdomsdeken zich ontfermt over de resten van alweer een jaar…

het afscheid wordt me haast te veel ik zoek haar hand, bedwing een traan het spijt me schat, ik moet nu gaan de treurnis valt ook haar ten deel terwijl ik traag haar lokken streel omhelst ze mij, geheel ontdaan de hond –niet bij me weg te slaan- reikt mij een poot, emotioneel een triest en schokkend tafereel een laatste aai, vaarwel kompaan…

Die nacht was het volle maan De mensen zochten in de stegen Hun heil, want collectief de waan: De weerwolf raast over de wegen Ik rende mee met mijn kompaan Ontredderd zijn we neergezegen In ’t huis ons na aan‘t hart gelegen Was het de meute dan ontgaan Dat vanuit zee enorme dieren Koers zetten naar ons aller strand Zo sterk dat één duw…

Al lang beschreven schrijvers de Germanen Als onbehouwen, achterlijk en zot Rond 1500 lachten bij ’t schavot Veroordeelde plus massa zich nog tranen Het Lage Land had vreemde onderdanen Hoe droevig was hun troosteloze lot Geen kleren en verkleumd tot op het bot Dat vroeg gewoon om drinkende kompanen Een land, geplaagd door stormen en door…

De grote hoeveelheid oude mannen, met doorgroefde gezichten, de tanks, die zich op niets, maar dan ook niets richtten, de straaljagers die overvlogen, maar 't meest raakte ik bewogen van die eenzame man in zijn rolstoel, die bij 't aanschouwen van zijn kompanen in huilen uitbarstte.…

Een jongen van de Cariben plukt sinaasappels in de Sunshine State de zon staat hoog, zij brandt Meerstemmige gospels golven over de orange grove: nobody knows the trouble I’ve seen hoe het voelt om zwart te zijn Zij kijken niet in de zon zij weten van het wit de jongen van de Cariben en zijn kompanen In de Sunshine State houdt…

Onderwijl weeft men zijn streven, de kompanen met de maats - ieder op een scheve schaats. Och, zo'n avond duurt maar even: ampelings een klamp, een kroel, maar het blijft een foute boel. Eens per jaar, om kwart voor zeven, gaan het schompus en de bral naar het foutenfestival. Eens per jaar en echt maar even ...…

werkelijk mee Mijn 4711 zou overlijden In Ravensbrück; ze had iets aan een nier Ik was allang gestorven, zocht vertier In ‘t schrijversparadijs aan gene zijde Waar ik al mijn verloofdes terug zou zien Zo ook mijn zusters na hun wrede dood En vader, niet langer zelfingenomen Mijn longen zijn hier uitermate clean Weg glazen stolp en met kompaan…

speel met mij nog eenmaal aan het hout, met snaren getralied van aarde naar hemel, schenk ons, jullie met de stem van engelen die zingen doorheen het geluid van trompetten, violen en hun kompanen, waar ik in mijn late lente de vingers nog eenmaal jullie zal doen beroeren en mijn boezem het raam , als eeuwig monument, wil stuwen…

Het ziet dat zijn stadse kompanen zich brutaler wanen; dat spreeuwen en meeuwen zich voor hun winternood minder schamen. Zij schreeuwen in wintertijd hun kostje ruimschoots bij elkaar. Assertief gevederd overleven zij het wintergevaar. De natuurvorst, koud en meedogenloos, maakt het leven van een roodborstje bar en boos.…

Orange Grove de terugkerende dief in de nacht hij berooft de man van zijn slaap flarden van gospels en geschreeuw vermengen zich tot een gekmakend lawaai De kompanen de sinaasappelbomen zon beeld en geluid gaan hun eigen gang heen en weer voor en achteruit van zwart naar wit van wit naar zwart De man keert zich meer naar binnen de…

wind rukt en trekt aan mij als lastig obstakel op zijn weg te trots te arrogant het lijkt wel of hij grimlacht als zijn kompaan regen arriveert ze spannen samen tegen mij willen mij laten vallen mij breken maar trots hou ik stand bulderend van woede wakkert wind zichzelf aan om nog harder nog gemener nog roekelozer aan mij te rukken en…

Zij dwalen door verlichte straten zijn eenzaam - maar liefst alleen geen mens durft met hen te praten en blijven ‘t liefst ver van hen heen Zij lopen in lompen, vies gekleed als ‘t kou wordt, gaan ze schuilen in d’ opvang staan bedden gereed en dronken liggen ze soms te huilen Ze vinden er kompanen van hun soort al zijn ze niet vriendelijk…

haar beste tijd gehad ja zo lijkt het op het eerst als je oppervlakkig kijkt de gebogen twijgenpracht die niet meer de grond bereikt teveel mensen lopen langs de verleiding is te groot rits de blaadjes van een tak nu is treurwilg halfdood onbewogen, stoicijns berk staat daar achteraan wilde dat hij meer kon doen aan de scha van zijn kompaan…

‘Flankeren’, ‘discrepantie’, ‘discutabel’, ‘prematuur’, ‘Dispuut’, ‘coëxistentie’, ‘stoïcijns’, ‘fervent’, ‘cesuur’, ‘Conform’, ‘ecclesiastische’, ‘neerslachtigheid’, ‘kompaan’, ‘Staketsel’, ‘puriteins’, ‘fantoom’; er komt geen einde aan.…