Alle inzendingen over koude leegte

Waar ooit eens liefde je hart verwarmde er nu alleen nog koude leegte is. De gedachte knaagt aan haar met een ander, terwijl je weet dat het je eigen schuld is. Als de maanden niet meer tellen en geen ander meer verschijnt. Wat doe je dan? Ik zeg alleen dat het me spijt. Leef voorspoedig en in geluk. Dat heb je verdiend, mijn ukkepukkie.…

Voelbaar is de eenzaamheid die onafgestoft is blijven liggen op het kastje naast haar bed lege ogen door verdwenen hoop staren de koude leegte in terwijl 't zonlicht zich door 'n raam naar binnen wringt vergeelde ansicht uit het verleden staat onaangeroerd evenals de klok waarvan de wijzers allang bevroren zijn is de tijd…

in ontheemde staat ik zag je witter worden stiller in grote druppels die mat glinsterden geluiden zijn verdwenen als in watten verpakt zo voelt buiten aangesloten op nat niets ontziend snerpt kou de miezervlagen zo lang huid en haar dat nog kunnen verdragen koude leegte trekt warmte uit het lijf dat langzaam in ontheemde…

een raaf blinkt als staal in het zonlicht het avondrood kleurt de daken het boomblad wiegt in de wind het rode stof van puin waait uiteen in lege straten de mus klemt zich vast aan de rand van de dakgoot de nacht vergrendelt de lippen legt je het zwijgen op we weten van wrede mensenhanden van sterven in een koude leegte en…

leegte kan zijn Dat het kwetsbare bestaan van ons niet alleen maar lidtekens heeft Een hoop mensen hebben weet van spontaniteit, maar wij bepalen voor negentig procent ons eigen leven volgens mij Maar wij mogen kijken tussen regels door Zo wordt er naar ons geluisterd Zo worden we bekeken En zijn we vrij Pat…

Zwarte leegte, koud en stil... Wat kan ik zeggen als spreken niet wil? Koude stilte, leeg en zwart... Als ik zwijg, dan schreeuwt mijn hart...…

Vandaag komt de wind uit een verdomd koude hoek, ik denk dat ik de knop van de verwarming maar opzoek, want vandaag zit ik te rillen, van mijn kleine teen, tot warempel mijn billen...brrrrrr…

Het ergste is, dat alleen IK die leegte vullen kan, dus daar ga ik dan. Naar bed.…

Vier koude muren, vertwijfeling, leegte. Niemand! Op schaakbord valt stof.…

Lege straten, Lege armen Je ogen die mij niet langer verwarmen Slechts enkel een lege blik Ik kijk in de spiegel Lege blik, die lege blik dat ben ik Die lege blik is mij, Hoort bij mij, net zoals jij, Behoorde tot mijn liefde Wat jou niet langer bliefde Een lege kamer Een lege blik Mijn hart voelt koud als het staal van een ijzeren hamer…

Het bestaan is voortaan een woord alleen Een vervolg is er geen Van inhoud is leegte een En gedenk dan alleen nog een koude steen…

Rusteloos zoeken handen in de koude nacht, vinden de leegte van vluchtig warme naaktheid die verlangend naar me lacht!…

de leegte, jouw leegte kan ik niet vullen die is te diep en zo oud kan je slechts met een warme deken omhullen al blijft de pijn echt en koud reken mij niet aan als ik daar even niet ben kan nog zo zeggen ben met je begaan al leg ik je in rozenbedden etmalen lang ik ben niet het wonder dat alles voorbij laat gaan…

Verlaten wacht het spiegelbeeld in het koude water van een herinnering die geen herinnering wil zijn. Gezichten zoeken het licht dat ze niet willen delen of verliezen. Stemmen verstoppen zich in de leegte van een afscheid dat niets achterlaat.…

Ineens was ik het vermogen om warmte vast te houden verloren. Nu de kinderen het huis uit zijn, snoof ik, ja, ja. Ik kroop onder steeds meer dekens. De kachel loeide. De warmste van ons tweeën kon mij niet meer verhitten. Ik rilde en huiverde alsof ik oog in oog stond met de dood. Wat ook zo was. De dood en ik stonden op een…

'K heb kouwe poten, bromde hij Geen wonder antwoordde zei Op de sokken die je draagt Staan sneeuwvlokken, dus als je 't mij vraagt: Zorgen DIE voor koude voeten.…

Het huilt buiten, koude tranen ‘t giet de ganse dag ‘t regent nu al dagen morgen ook, zoals ik zag Op ‘t nieuws! Het plenst buiten, koude tranen vermengen zich op mijn gezicht met de warme die van binnenuit stromen naar benee, qua gewicht Van mezelf.…

Vol en koud hangt mijn jurk die niet past bij de kleur van mijn gezicht. Ik probeer te verbergen ruimte leegte diepte zin. Op die plek in mijn hoofd sloeg een steen mijn hersens in.…

in het lege huis fluisteren muren je geen herinneringen toe nieuwe geluiden maak jij je eigen al moet gezelligheid nog geboren worden koud is de leegte ijskoud jouw hart daar zij liefde nooit herkennen zal…

koude handjes in de mijne knijpen harder bij elke stap dichter bij de rauwe waarheid op het betraande laatste pad verloren is het kleurenlicht uit zijn zachte kinderogen nu er alleen nog leegte wacht groter dan de hemelbomen…

Ze wilde dat ze in de diepte viel Zichzelf erin verliezen Eenzame ziel het warme boven het koude verkiezen. Op een koude winterdag Toen iedereen nog sliep Was er niemand die zag Hoe zij de leegte inliep. Haar laatste woorden waren Dit is het enige wat ik nog zeg Waarom ik dit wil is niet te verklaren En toen... Was ze weg.…

Bij haar Valt de leegte in het niets De kracht van haar zijn legt een band Van verbondenheid Alsof ik niet bewegen kan Dat ik verloren loop in haar zijn Het heelal is te klein voor haar ziel De zon te koud En venus te klein Daarom voel ik me een reus bij haar Dapperder dan de koene ridder En leuker dan de nar Dat alles Door haar…

Een met die leegte... dein ik op de lucht. Ik zweef en lach, gewichtloos, langs de luchtstromen van de nacht. Koude stralen langs mijn handen, ongrijpbaar, onzichtbaar. Hoe verdwijn ik? Hoe kom ik weer terug?…

harde, primaire kleuren spiegel van de werkelijkheid ik verlies mezelf aan de koude spijt in deze trillende leegte tegenovergestelde, nieuwe gezichten asymmetrie in mijn leven, ik zoek verder een manier om je mijn hart te geven maar niks is goed genoeg voor jou…

met ingehouden adem wankelt hij tussen rotswand en ravijn zijn flux de paroles vliegt angstig weg op het nauwe koude pad kraaien lachen zoveel zwarter is de leegte in zijn borst de stille weg naar een plek van diepe pijn…

jouw tochtgevoeligheid dichtte alle kieren en plaatste een veer op elke deur die niet meegaf synchroon aan de eikels viel een flanellen overtrek op ons bed waaronder ik het nog steeds koud krijg als ik jouw ademtocht voel door de gapende leegte die je achterliet…

, zo koud ....…

Heel even was de hemel daar woordloos sprak liefde de taal van morgen ongebonden vrij kun je niet bezitten nooit bezitten mag liefde vrij zijn of is verbondenheid zonder ziel eenzaamheid kan houden van de schreeuw verstommen van verlangen naar jou koud, zo koud ...…

haast naakt, lijf aan lijf vergrendelt magerte hun nachten betonschaduwen verschrompelen de dag, zoeken een plek om te ontlasten zij fluisteren de honger muren toe, vijf aan vijf hun pols klopt nauwelijks ramen enkel een zwarte mantel van sneeuw en een homp oud brood waarmee zij het ontbrekende kussen delen en waarin ze zichzelf…

In lang vergeten kamer wacht een sombere eikenhouten kast heur arabesken nervenpracht door diepe tijd onaangetast Verborgen glazen ingewanden roemers, kruiken van kristal die in vergetelheid belandden en allen zwemen naar verval Kelken eeuwenlang gevuld met sanguinolente wijnen thans in dwarrelend stof gehuld aldus gedoemd om te verkwijnen…