Alle inzendingen over kraait

De schors bewaart het hart dat ik ooit in bomen heb gekerfd, de levensringen blijven de bast en de kern zo zwart zoals mijn gedichten vol fabels zijn geverfd, daarop heb ik mij telkens weer verkeken, wel de grenzen opgezocht, die bleken in waarheid flexibel te verschillen, te verbleken in onze zandloper loopt het zand in…

Er is geen haan die daar naar kraait. Geen ochtendlicht aan de horizon. Geen wind die opnieuw door waait. Geen geur van gemalen koffiebonen. Er is geen haan die daar naar kraait. In de verte galmt opgewekt gezang. Voor groei van de zaad die je zaait. Maar het is geen alt, tenor of sopraan. Wederom geen haan die daar naar kraait.…

De haan die kraait de dag kriekt dauw bedekt de aarde…

In alle vroegte hij laat er geen gras over groeien daar kraait hij alweer…

typisch vogelpest- weer geen kip te zien buiten kraait er geen haan naar…

het haantje op de toren vangt de zon en kraait victorie het dorp glimlacht…

verbaast kraait de haan wederom uit volle borst een nieuwe morgen…

we gaan naar Pisa - joepie, kraait het jongetje, dat lust ik dolgraag…

op het gevaar af niet te worden ik prik in vlees zonder begrip in de kop is er geen kip geen haan die naar mij kraait…

Leverde strijd, alleen om zichzelf ten opzichte van hanen te bewijzen Kippen bleven hun eieren gewoon spon- taan leggen Onderhuids speelden echter gevoelens die de onderlinge sfeer nou niet be- paald positief hebben veranderd Waarom tokken kippen en kraait de haan...?…

september kraait leert ons hoe een afscheid voelt…

ik had eerder moeten opstaan om zes uur of wanneer kraait de haan om het woord te horen in mijn keel dat tegen het raam wil tikken als tijd zonder knarsen in stille ochtendwind wat mag je vragen wat mag ik vragen van dit onderkomen en van wat me ontsnapt; de stem waarmee je me roept om liefde binnen te laten wanneer kraait…

blauwe lucht vervuild door rook en uitlaatgassen ozonlaag die huilt maar mensen blijven lachen tot er plots geen haan meer kraait!…

zondagmorgen vroeg meeuwen drinken aan een plas de iepen zwijgen ik stap langs holle wegen er kraait een haan oproerig…

je lijf vraagt vandaag niet veel het mijne evenmin slechts een ogenblik verstrengeld in elkaar tot de dag het gloren kraait de merel weer zijn deuntje zingt…

Maar nu kraait de haat al jaren en hinnikt de nachtmerrie: het is voor altijd voorbij, het was slechts een illusie. Laat mij toch nog één keer dromen: jij niet bij mama - ik niet bij papa: samen, want onze keuze voor apart is toch maar zus en zo……

De schreeuw van wie de zon doet opgaan helemaal in z'n, met prachtvolle veren bedekte, eentje. Triomf die als doodskreet kan worden verstaan. Zoals, andersom, de schreeuw van wie heelhuids ter wereld komt: in woede en pijn je moeder verlaten en dan toch luidkeels willen leven en leven. Onbegrijpelijk, later. -----------------------…

Op deze avond is zijn wereld ingestort, de Koning die zich zomaar overgeeft, geen koninkrijk dat hier gevestigd wordt, geen troon waar hij toch minstens recht op heeft, hij vlucht en warmt zich schichtig bij het vuur en hult zich in de anonimiteit, ik ken Hem niet: dé leugen in dit uur, hij is de weg kwijt waar zijn Meester lijdt, dan kraait…

Hoe vluchtig de dag ook strijkt langs pauzes die met bevroren snaren mijn vingers tillen naar de waardigheid die mij dreigend verlaat, hevel ik mijn gemoed in de zakken waarin ik mijn handen draag, leeg is het water van reflectie waar voorheen de wolken breiden en het avontuur begon ergens is het schattig, een verhaal dat kraait, een…

kroop zoals bloed onafwendbaar naar een donker doodlopend glibberig pad hij wist het: morgen komen ze monden ogen handen die zijn teloorgang zouden afroepen in het avondland kraait de haan…

ik ween zoals de haan kraait als het ochtend wordt mijn oog een diamant zonder karaat mijn stem een klank zonder toon en rondom mij niets dan schoonheid zo ik een tak was terstond liet ik mij afzagen ---------------------------- uit: 'Gedichten', 1981.…

Het waren zestigduizend kippen maar En al meteen kraait er geen haan meer naar.…

Maar wij zijn door debatten dolgedraaid en zeldzaam is de haan die ernaar kraait.…

zoals na diepe rust de Franse haan kraait bij het ontwaken een wankele droom vervliegen doet als gas zo krijgt de tijd vat op doen en laten wordt alles tóch nog weer zoals het was…

helder klink jij op de achtergrond terwijl je zoetjes kraait en wiegend kleine droompjes vult Gloria! Oh Gloria! dansend, twee mannen in de morgenstond…

De brexit is het die victorie kraait En Boris Bulldozer heeft de regie Hij is dan wel niet ieders cup of tea: Hij weet met welke taal je Britten paait Beloften klinken altijd magnifiek En zijn de valste trucs in politiek…

Schemerlicht toont zijn donkere blik win jij of ik wie kraait er victorie. Gewonnen spellen ik geniet scrabble ganzenbord mens, erger je niet.…

Het slachten van een haantje met een shredder Is snel en pijnloos en ’t schiet lekker op Geen haan die kraait in de regeringstop Veel schoner dan zo’n roadkill-snelwegkledder Die aan de hemelpoort zo’n rommel geeft Maar die heeft dan tenminste wel geleefd…

Hij pikt hier, wat hij pikken wil, En kraait zijn kraai wanneer hij kraaien wil! Donder en bliksem Krassende kraaien De arbeidsvreugde gaat naar de haaien!…

Wat is er veel ellende op de aarde Verliezers bij de vleet op alle fronten Gloort er nog licht aan verre horizonten Ach Lucebert wat is er nog van waarde Gelukkig is er nog Vandaag Inside Waar elke haan voldaan victorie kraait…