Alle inzendingen over kransslagader

De kransslagader baseert mijn zuurstof op jou rijk ritmisch leven.…

De kransslagader keerde het tij. Voor een erkent zuurstofrijk leven. Druppelsgewijs door tranen gevierd.…

hunkerend Is het er nog altijd Nadat jij dat van jou tot stilstand Bracht, was daar goddank de dichter Die het mijne in leven wilde houden Het bonzen, bonzen liet in lichterlaaie Zonder hem had het mijn bloed al lang Niet meer rondgepompt Daarom, hulde aan hem, mijn bezielde Defibrillator, hij verdient het te worden Gelauwerd met kransslagaders…

hoe mooi is mooi als ik lagen schraap van ogen en je huid schuur met mijn vergeelde nagels die vergankelijke schoonheid aanschouwelijk maken hoe vol is je leegte als ik jouw adem opvang in stoffen zakken voel jij dan nog waar licht voor staat als de avond rust in verkalkte kransslagaders als ik je naakt zie neen, met het kleed…

Lood in water zwartgrijs Grauwe kou natte tocht Vochtig kil bitter koud Alles voelt oud Nuon-centrale olie gestookt zonder protest gedubbeld dagen en nachten braakt het dat het rookt Witgeverfde koolmonoxide planologie hier is een ramp elk spitsuur slibt het dicht een overvette kansloze kransslagader vrijheid is hier: te laat komen…

van cellen Het plant zich door vezels verder Tot het verste kootje van mijn kleine teen Het eerste bloed stroomt naar de long Wisselt van stof en keert terug Stuwt dieper naar dun weefsel Bloed dat in de slaap trager zong In een grote achtbaan die doorgaat Die zelden faalt, het slaat, slaat Tot het ritme breekt De kleppen ontsteken De kransslagader…

De wens geeft geboorte aan de gedachte Kransslagader voor het bloed dat jij laat stromen, In het zachte weefsel van mijn gemoed Kans lag nader dat wat moest komen, Wat we zonder bewustzijn zochten Onvermijdbaar door ons te ontginnen, Nooit beginnen mocht Na worstelen, klungelen Ons gewroet Stampend, pompend, elke slag Slaan we samen het…

Laat me geen getuige worden Van het verval van jouw vel Hoe het verschrompelt Als het vlies van een ballon Bedekt met levervlekken En de kalk zich ophoopt in jouw kransslagader Waarschuw mij voor de roetgeur In de nasleep van de passie Spel mij het woord vrouw Met getuite lippen Laat ons de verlossing vinden In een ontluikende glimlach…